11 ଆଦ୍ ମୁତ୍ତେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଗୁରୁ, ଏର୍ ତରାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନି ଗାର୍ରେ ବାତେଏ ଜିନିଷ୍ ଇଲା, ମେଣ୍ଡେ ନୂୟ୍ ତ କୁୟ୍ଙ୍ଗ୍; ଆଲାଇତ୍କେ ନିମ୍ ବେଗାକନ୍ସ୍ ଆଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ଏର୍ ଦର୍ସିକି ଆସ୍ମିନ୍ଦେନୀ ?
ନିକଦୀମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମୁୟ୍କେ ନାରୁଡ଼୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦତଣ୍ଡ୍ ? ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେଏ ଦ୍ୱିତୀୟଦାମ୍ ନିଜେତ୍ ୟାୟାନ୍ ଡଙ୍କେତ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନେଙ୍ଗି ଜନମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦତଣ୍ଡ୍ ?”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ବେନ୍ ଏର୍ ହିଦ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ବେନମେଣ୍ଡେ ଉନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ମେଣ୍ଡେ ଉନ୍ଦେୱାୱ, ବେଲାନ୍ ନାନ୍ ହିସମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ ଅନ୍ ହୃଦୟ୍ତାଗ୍ ୱେରନ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାନଣ୍ଡ୍ ନିର୍ଜତେ ପରିନତ ଆଦ୍ତେ, ଆଗାଙ୍କ୍ ଉତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଜିୱେଦର୍କିତ୍ ।”
ପାଣ୍ଡୁମ୍ତେ ଶେଷଦିନେ, ଇତ୍କେ, ମୁକ୍ୟଦିନେ, ଜିସୁ ନିସ୍ମେଣ୍ଡେ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେନଙ୍କ୍ ଯଦି ଉନ୍ଦେୱାହ୍ତେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲ୍ଲେ ପ୍ରବୁ, ନାନ୍ ପାର୍ୱନ୍ ! ନାନ୍ନେ ବେସୁଟ୍ ଅଶୁଚି ନୁ କାରାପ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଜିନିଷ୍ ତିନନ୍ ।”
ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମେଲ୍ତେ ଇସାପ୍ତେ ଇଲଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ପରମେଶ୍ୱରତାଦ୍ ଆତ୍ମିକ ସାୟାତାୱ୍ ଆଦା ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ଆତ୍ମାତ୍ ସାତ୍ ସାର୍ରେ ବୁଜେମ୍ ଆୟା ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଆୱୁସାର୍ରେ ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପୁନ୍ୱାଦ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆୱ୍ ସାର୍ରେ ଆଦ୍ୟାତ୍ମିକ ଇସାବ୍ତେ ବିଚାର୍ କିଦାନଙ୍କ୍ ଆତା ।
ମେଣ୍ଡେ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତନ୍, “କାମ୍ ସାରେ ମାଇଆତ୍ତେ । ନାନେ ଆରାମ୍ ନୁ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍, ଆଦି ନୁ ଅନନ୍ତ । ବେନଙ୍କ୍ ଏର୍ ଉନ୍ଦେୱାକ୍କେ, ଜିୱେତ୍ ଲେକେତାଦ୍ ଏର୍ ନିର୍ଜର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନାନେ ଅଙ୍କ୍ ଆସାମ୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ।
ପୁନେ ପୁର୍ତିବିତେ ଲେକେତ୍ ସାଡ୍ସାଡ଼ା ଜିୱେତ୍ ଏର୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଲ୍କେ ଦୂତ ନ୍ନାକିଙ୍କ୍ ତତେ । ଇଦ୍ ଇଲିକେ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ମେଣ୍ଢେ ମେୟ୍ତାନଣ୍ଡ୍ ସିଂହାସନ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ପେଇସ୍
ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ନୁ ଆଦ୍ ନବବଦୂ କେତୁତନ୍, “ୱାଡ଼େ !” ଶ୍ରବଣକାରି ସାରେତଡ଼୍ ମିକା କେତିତଡ଼୍, “ୱାଡ଼େ !” ଯେ ବେନ ଉନ୍ଦେୱାତେନଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ । ଜିୱେତେ ଏର୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛାମାତ୍କେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାସ୍ ବିନାମୁଲ୍ୟତେ ଆଦ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ, ସିଂହାସନ୍ ନାଡ଼୍ମେ ମାନ୍ଦାନ୍ ମେକାଗଲାଲ୍ ଆୱିନ୍ ଗଲାଲ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ଦେ ଗାର୍ରେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ ତଅସଡ଼୍ ଆଦ୍ତନ୍ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କଣ୍ଡାନାଗାଙ୍କ୍ ସାରେ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ଉଞ୍ଜ୍ପିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”