3 ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସତ୍ ନାନେ ନିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ଜନମ୍ ଆୟ୍ୟକଟ ମାତ୍କେ ବେନମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରାଜ୍ୟ ଉଡ଼୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ ।”
ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ହୋ ଯୁନସ୍ତେ ମାର୍ ଶିମୋନ୍, ନିମ୍ ଦନ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାରୁଡ଼୍ ପାକେ ଆୱୁଙ୍ଗ୍ ନୁ ନେତୁର୍ କେଲନ୍, ବେଲାନ୍ ନା ସ୍ୱର୍ଗତେ ବାବାଲ୍ କେସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ କେସ୍ମିନ୍ଦେନ୍, ସୁଜ୍ବସ୍ ଇସ୍ ଉଟ୍ ଆଦାନ୍ ୱିଡ଼୍ସି ସାଉକାର୍ ନାରୁଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟତା ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଅଦିକ୍ କଷ୍ଟ ।”
କେଲ୍ମୁଟ୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ପେକଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ବେନ ତାମ୍ ବାବାନ୍ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜ୍ତନ୍ । ଅଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ବେଡ଼ିଇ ପେକାଲ୍ । ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ନାନ୍ କେତୁତାନ୍ କର ଆଦାୟ୍ ମାଡ଼ାନଡ଼ି ନୁ କଜାନଡ଼୍ ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ନାନ୍ ନିଜାମ୍ କେତୁତାନ୍ ହେର୍କେମାଡ଼ାଟ୍, ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ପୃତିବି ତିଷ୍ଟି ମାନ୍ଦାନ୍ ଯାକ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ନିୟମ୍ତାଦ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଚିହ୍ନେ ବା ବିସର୍ଗ ଲପ୍ପାଏମ୍ ଆୟ୍ୟ । ସାରେ ବିଷୟ୍ ଶେଷ୍ ଆଦାନ୍ ଯାକ ଇଦ୍ ଗଟେମ୍ ଆୟ୍ୟ ।
ଆ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତିରସ୍କାର୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି, ଜିସୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ପର୍ କପାମ୍ ଆସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପିଲାକିଙ୍କ୍ ନା ଗାରେ ୱାଦାଙ୍କ୍ ଇମୁଟ୍; ଅଡ଼୍କ୍ ଦମକ୍ ଇମାଟ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ସୁଦୁପିଲାନ୍ ଲେକାମ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗରାଜ୍ୟ ଅଦିକାର୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଯଦି ମି ୱେର୍ଡ୍ କଣ୍ଡେତ୍ ସେଙ୍ଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ତାଡ଼୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ଏଲ୍ସ୍ପିମୁଟ୍ । ରେଣ୍ଡ୍ କଣ୍ଡା ମାଞ୍ଜ୍ ନର୍କତାଗ୍ ରାଲାନାଦ୍ ୱିଡ଼୍ସି ୱେରଡ଼୍ କଣ୍ଡା ମାଞ୍ଜ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ନେଙ୍ଗାଙ୍କ୍ ନାଦ୍ ସାୟେ ।
ଅଡ଼୍ ନେତୁର୍ତାଗାଙ୍କ୍, ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ଇଚ୍ଛାତେ ବା ନାରୁଡ଼୍ ଇଚ୍ଛାତେ ଜନମ୍ ଆୟ୍ୟଡ଼୍, ବେଲାନ୍ ଇଶ୍ୱରତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଦ୍ ୱେସ୍ ହିକାଡ଼୍ତାଗ୍ ନିଡ଼୍ସ ୱାସମିନ୍ଦେ, ମେଣ୍ଡେ ହିକାଡ଼୍ ତାକିଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସତ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ମିଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗତିଙ୍କ୍ କୁଲା ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦୂତକିଂଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପିଲେତ୍ ପର୍ର ତାରାନାଦ୍ ନୁ ଡିଗାନାଦ୍ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍ ।”
“ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼ାୱୁ କଣ୍ଡାଙ୍କ୍ କାନାଲ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼ାଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ଡୁଟ୍ଟାଙ୍କ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ଅଡ଼୍ କଣ୍ଡାନେ ଉଡ଼େ ପାର୍ୱାଦ୍, ମେଣ୍ଡେ ଜିୱେତାଗ୍ ବୁଜେମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ୱଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ମାଲ୍ଦେ ପାର୍ୱଡ଼୍, ମାମ୍ମେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼ମ୍ ।”
ନିକଦୀମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମୁୟ୍କେ ନାରୁଡ଼୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦତଣ୍ଡ୍ ? ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେଏ ଦ୍ୱିତୀୟଦାମ୍ ନିଜେତ୍ ୟାୟାନ୍ ଡଙ୍କେତ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନେଙ୍ଗି ଜନମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ଦତଣ୍ଡ୍ ?”
ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ମନ୍ତିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଜଗତ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଶୟ୍ତାନ୍ କାନାଲ୍ ମାଡ଼ିତ୍ତେ । ମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସାରେ ବିଷୟ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ମାହିମାନିତ ସୁସମାଚାର୍ତେ ୱେସ୍ ଅଡ଼୍ ପାକ୍ ୱେସ୍ଆୟ ।
କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲ୍କେ, ନାରୁନାଦ୍ ପୁନେ ତିଆର୍ ଆଦ୍ତେ । ପାଃନ୍ତେ ବିଷୟସାରେ ମାଇ ଆଦ୍ତେ, ପୁନେତାଉ ତିଆର୍ ଆଦ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ସୁନ୍ନତ କି ଅସୁନ୍ନତ ବାତେ ମିକା ଆୟ, ଆଦିଙ୍କ୍ ପୁଃନାଦ୍ ତିଆର୍ ଆତ୍କେ ସାୟେ ।
ମିୟାଦ୍ କେଞ୍ଜ୍ୱାଦ୍ ନୁ ପାପ୍ ସେଙ୍ଗେ ମୁନେଙ୍କ୍ ଦିନାମ୍ତେ ଡଲାନାଦ୍ ମାତ୍ତେ ।
ଆସୁଟେ ଅଣ୍ଡ୍ ମାମ୍ ମାଡ଼୍ତେ ସାୟେତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ସେଙ୍ଗେ ଆୟ୍ୟ, ମାତ୍ର ତାନ୍ ଦୟା ଲେକାମ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଜନମ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ନୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାତେ ନେଲେତାଦ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍;
ଇତ୍କେ ପର୍ର କନ୍ସ୍ ୱାତ୍ତେ ବୁଦ୍ଦ୍ ପବିତ୍ର, ଶାନ୍ତି, ସାୟେ, ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ୱେୟ୍ତିତ୍, ଦୟା ନୁ ଲେକେତ୍ ଆସ୍ମାନ୍ତେ, ଡାୱୁଟ୍ ଇଲ୍ଲେ ନୁ ଆଦ୍ ଚଲନା ଇଲ୍ଲେ ।
ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇଦ୍ତମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ନାର୍ଗେ ଦୟାତେ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ତେସ୍ମିକା ମାନାଙ୍କ୍ ପୁନେଃ ଜିୱେ ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ମାନାଦ୍ ଜିୱେ ଆସେ ସାରେମାଡ଼୍ତନ୍ ।
ମାନାଡ଼୍ ପୁତ୍ତାଡ଼୍ ଯେ, କ୍ରିଷ୍ଟ ପୁରାପୁରି ନ୍ୟାୟବାନ୍ । ଆଗେକ୍ବା ମାନାଡ଼୍ ପୁତ୍ତାଡ଼୍ ଯେ, ବେନଡ଼୍ ସତ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍କ୍ ।
ବେନ ପ୍ରକୃତତେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍; ଅଣ୍ଡ୍ ପାପାମ୍ ମାଡ଼୍ୱେ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପ୍ରକୃତି ଅନାଗ୍ ମିନ୍ଦେ । ଇଶ୍ୱର୍ ତାମ୍ ବାବାଲ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ପାପିଆସ୍ ମାନ୍ଦେ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ ।
ବେନ ଜିସୁଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଇଞ୍ଜ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ । ବେନ ଆୟି ୱେରନ୍ ବାବାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆ ବାବାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ବେନ ଆୟି ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପୁଟ୍ତଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ପାପାମ୍ତାଗ୍ ମାନଣ୍ଡ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଅଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ଶୟତାନ୍ ଅନାଦ୍ କ୍ଷତି ମାଡ଼େ ପାର୍ୱ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅନ୍ ପିଲା ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ଆରା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଶକ୍ତି ପାଏମ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ । ବିଶ୍ୱାସ୍ ଶକ୍ତିତେ ମାମେ ଜଗତ୍ତେ ପରୁ ଜିଡ଼ାନାଦ୍ ଲାବ୍ ମାଡ଼େ ପାର୍ତାଡ଼୍ ।
“ଲାଉଦିକିଆତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମଣ୍ଡଲିତେ ଦୂତନ୍ ପାକେ ଲେକାଟ୍, ବିଶ୍ୱାସ୍ ନୁ ସତ୍ ସାକ୍ଷି ମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସାରେ ସୃଷ୍ଟିତେ ଆରାମ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ‘ଆମେନ୍ତେ’ ଇଦ୍ ଗଟ୍,”