16 ଜିସୁ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମରୀୟମ୍ !” ଆଦ୍ ତିଡ଼ିଇମିକା ଏବ୍ରି ଗଟ୍ତେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତା, “ରାବ୍ବୂନୀ,” ଇତ୍କେ, “ହଁ ଗୁର ।”
ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସାହାସ୍ ଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ନାନ୍ ବାନେ ! ୱେର୍ମାଟ୍ ।”
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚାରା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ନି ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାନେ ବାତେ ମାଡ଼ିତାନ୍ ଇଞ୍ଜ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତି ?” କାନାଲ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଗୁରୁ ! ନାନ୍ ଉଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତାନ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପ୍ରବୁ ତାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମାର୍ତା, ମାର୍ତା ନିମେ ଗାଟି ବିଷୟ୍ତିଙ୍କ୍ ଚିନ୍ତେ ନୁ ଦାନ୍ଦେ ଅଦୁତିନ୍,
ଜିସୁ ମାଲ୍ସ୍ ଅଡ଼୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଏ ମେହ୍କୁତିଡ଼୍ ?” ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ରାବ୍ବି, ହିଦିନ୍ ଅର୍ତ ଗୁରୁ ନିମ୍ ବେଗେ ମାନ୍ଦୁତି ?”
ନିତନିୟେଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ନିମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍, ନିମ୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ତେ ରାଜାନି ।”
ମାର୍ ତେର୍ତାନଣ୍ଡ୍ ଆୱିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାର୍ ଟେଣ୍ଡିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ମେଣ୍ଢା ଅନାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜିତା, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜ୍ତାଉ ମେଣ୍ଢାକିଂଙ୍କ୍ ପେଦେର୍ ପଇସ୍ କାର୍ଙ୍ଗି ବାଇଦେ ପେସ୍ପି ଆଦ୍ତନ୍ ।
ମରୀୟମ୍ କେତ୍ତେ ପେର୍କେ ମାର୍ତା ଆଞ୍ଜ୍ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ ମରୀୟମ୍ ତିଙ୍କ୍ ଜାମେ କାର୍ଙ୍ଗି କେତ୍ତେ, “ଗୁରୁ ୱାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ନିକିଂଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗୁତଣ୍ଡ୍ ।”
ମିଡ଼୍ ନାକ୍ ଗୁରୁ ନୁ ପ୍ରବୁ ଇଞ୍ଜ କାର୍ଙ୍ଗୁତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଲେକେତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡେ ତ ନାନ୍ ।
ତୋମା ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନା ପ୍ରବୁ ନା ଇଶ୍ୱର୍ !”
ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍କା ଜିସୁନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ ମିନ୍ଦେନି, ହିଦ୍ ମାମ୍ ପୁତ୍ତମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନିମ୍ ହିୱ୍ ବେନ୍ସାରେ ବାକ୍ୱାକାମ୍ ମାଡ଼ମିନ୍ଦେନି, ଇଶ୍ୱର୍ ତଡ଼୍ ହିଲକଟ୍ ମାତ୍କେ ହାଉସାରେ ବେନ ମାଡ଼୍ପାର୍ୱଡ଼୍ ।”
ଯିରୁଶାଲେମ୍ତେ ମେଣ୍ଢାନ୍ ଆର୍ଦେ ଗାର୍ରେ ୱେରଡ଼୍ ହେର୍ୱ୍ ମିନ୍ଦେ; ଏବ୍ରି ଗଟ୍ତେ ତାଆକିଂଙ୍କ୍ ବେତେସ୍ଦା ଇଞ୍ଜ କେତିତଡ଼୍, ତାନାଦ୍ ଏଇଙ୍ଗ୍ ମଣ୍ଡପ୍ ମାତ୍ତା ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ବେଡ଼େମ୍ତେ ଆପାକ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଗୁରୁ ନିମ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ହିଗ୍ ୱାତ୍ତିନ୍ ?”
ଅଣ୍ଡ୍ଦିନ୍ ପାୟାଲ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ ଗାଣ୍ଟା ସମୟ୍ତେ ଅଣ୍ଡ୍ ସାୟ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦର୍ଶନ୍ ଉଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦୂତ୍ ୱାସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗୁତଣ୍ଡ୍, “କର୍ଣ୍ଣୀଲିୟ ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ବୂମ୍ଦାଗ୍ ରାୟ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡୟ୍ଗଟ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଶାଉଲ୍ ! ନିମ୍ ବାତେଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଗାଟିତିପାଲ୍ ମାଡ଼ୁତି ?”