2 ଜିସୁ ଆନ୍ତେ ନିଜେତ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଆଦ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ତାଗେ ୱାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ରାମ୍କ୍ ଆୟନ୍ କି ମର୍ରେ ଆୟନ୍, ରୋଟ୍ ନାଡ଼୍ମେ ନିସ୍ ଗାଟିଲେଙ୍କ୍ଦେ ଗଟି କେଲ୍ଲନ୍ ।
ରାଜାଲ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ନେ ସତ୍ କେତୁତାନ୍, ହି ଦାଦାଲଡ଼୍ ଲୋପେ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ସୁଦୁର୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବାତେଏ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ଆଦ୍ ନା ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ।”
“ରାଜାଲ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ‘ନାନ୍ ସତ୍ କେତୁତାନ୍, ହି ସୁଦୁର୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ଅର୍ତୁଙ୍କ୍ ସାହାଯ୍ୟ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ମନା ମାଡ଼ାନ୍ୱେୟ୍, ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ସାହାଯ୍ୟ ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।’
ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତ୍ ୟାୟ୍, ଦାଦାଲ୍ତାମୁଣ୍ଡ୍ ନୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ କପର୍ନାହୁମ୍ତାଗ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ ଆଗେ ନାର୍ଗେଦିନା ମାନଡ଼୍ ।
ଇଦ୍ ଉଡ଼ି ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ କେତ୍ତାଦ୍ ୱେରନ୍ ବାକ୍ୟ ହେର୍କା ମାଡ଼୍ତଡ଼୍; “ମିଇ ଲୋତ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନାୟାଦ୍ ଉକ୍ତି ନା ଲୋପେ କିସ୍ ଲେକାମ୍ ନିଡ଼୍ସମିନ୍ଦେ ।”
ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲିମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ତେଦ୍ତା ପେର୍କେ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଲା କେସମାତ୍ତନ୍ ଇଞ୍ଜ ହେର୍କା ମାଡ଼୍ତଡ଼୍; ଅଡ଼୍ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ର ନୁ ଜିସୁନ୍ କେସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବାକ୍ୟତିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ପେର୍କେ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ୍ ତେରି ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଜିସୁନ୍ ୟାୟ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଅଡ଼ାଦ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ୍ ତେରିଆତ୍ତେ ।”
ଆସୁଟେ ଜିସୁ ନୁ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଯିହୁଦା ପ୍ରଦେଶ୍ତାଗ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଅଡ଼୍ ତ ମାଞ୍ଜ୍ ବାପ୍ତିସ୍ମ ହିଦାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ପ୍ରକୃତ୍ରେ ଜିସୁ ନିଜେ ବେନଙ୍କ୍ବା ବାପ୍ତିସ୍ମ ହିୱକଟ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମାତର୍ ଆଦ୍ ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ହିସମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆସୁଟେ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେ କେତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ବେନ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାଦି ତାସିସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ବାନେ ?”
ଆସୁଟେ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ କାଦି ଆସାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାର୍ଦାଗ୍ ଆଞ୍ଜ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ତିଞ୍ଜ୍ ପାଞ୍ଜ୍ତେ ପେର୍କେ, ଜିସୁ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଗ୍ଲି ମାନ୍ଦାନ୍ ଉର୍ଙ୍ଗ୍ତେ ଦୁଡ଼ାକିଂଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଆଗେ ଗୁଡ଼୍ପାଟ୍ ।” ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ବାତେବା ନଷ୍ଟ ଆୟ୍ମାକି,
ଆଦ୍ଦିନେ ମୁଲ୍ପୁଟ୍ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଜିସୁନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ସମୁଦ୍ରତାଗ୍ ଆତଡ଼୍,
ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ହିଦ୍ କେଞ୍ଜି କେତ୍ତଡ଼୍, “ହିଦ୍ ଶିକ୍ଷା ବୁଜେମ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଗାଟି କଷ୍ଟ, ବେନ ହିଦ୍ ସାରେ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍ ?”
ଆ ସମୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପେର୍କେ ମାଡ଼କଟ୍ ପେୟିସ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ତାକଡ଼୍ ।
ଆସୁଟେ ଜିସୁ ବାରଜାନ୍ତିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ବାତେଏ ନାକିଂଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ମାଲ୍ସ୍ଆଦାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍ ?”
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ମିଡ଼୍ ବାରଜାନ୍ତିଙ୍କ୍ ହେଞ୍ଚି ମାନନ୍ କି ?” ମିକା, ମିଇ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଶୟ୍ତାନ୍ ।
ଜିସୁ ଇଷ୍କାରୀୟତିୟ ଶିମନତେ ମାର୍ ଯିହୁଦାଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମିକା ଇଦ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ବାରଜାନ୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡେ, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍କାୟ୍ଦେ ସମର୍ପନ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଆଞ୍ଜମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ତେ ଦାଦାଲ୍ ଆନ୍ଦ୍ରିୟ ପେଦେର୍ତଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍,
ତାନ୍ ତାମୁଣ୍ଡ୍କିଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ ବେନ୍ ପାଡ଼ିୟି ମାଡ଼ମିନ୍ଦେନି, ହାଉସାରେ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ମିଇ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଉଡ଼ିତିଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ହିଗାଙ୍କ୍ ପେୟ୍ସ୍ଆଞ୍ଜ୍ ଯିହୁଦା ପ୍ରଦେଶ୍ତାଗ୍ ଅନ୍,
ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଦର୍ସ୍କି ଆନ୍ତିୟକିଆତାଗ୍ ତାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ମେଣ୍ଡେ ସାରେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ହେଣ୍ଡ୍କ୍ ଯାକ ଇଡ଼୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ଗାର୍ରେତ୍ ମଣ୍ଡଲିତାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସୀ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି ନାର୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ହିତ୍ତଡ଼୍ । ଆଣ୍ଟିୟୋକ୍ତେ ବିଶ୍ୱାସୀଡ଼୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମୁନ୍ନେନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟିୟାନ୍ ଇଞ୍ଜ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଯିହୁଦାତାଗ୍ ବାସେ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ବିଶ୍ୱାସିଡ଼୍ ଦାଦାଲଡ଼୍ ଗାର୍ରେ ଅଡ଼୍ ପାର୍ଦାନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ଇସ ସାହାଯ୍ୟ ରହତିତଡ଼୍ ଇଞ୍ଜ ଟିକ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ଆଦିନ୍ସେଙ୍ଗେ ମିଡ଼୍ ତିନ୍ଦାନ୍ ଉନ୍ଦାନ୍ କି ବାତ୍ମେଣ୍ଡେ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗୌରବ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ମାଡ଼ାଟ୍ ।
ମୁଜାଲ୍ ଜିୱୁ ମାନ୍ଦାନ୍ ଯାକ ମୁତ୍ତେ ତଃତେଲେକାମ୍ ମାନ୍ତା; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମୁଜାଲ୍ ଡଲ୍କେ, ଆଲେକ୍ ମୁତ୍ତେ ପ୍ରବୁନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସି ବେନଙ୍କ୍ ଇଷ୍ଟାମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ଆଦ୍ଦା ପାର୍ଦିତ୍ ।
ମିଡ଼୍ ବାକ୍ୟ ବା କାମ୍ତାଗ୍ ବାତେ ବା ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍, ଆଦ୍ ସାରେ ପ୍ରବୁ ଜିସୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ମାଡ଼ି ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ଇମୁଟ୍ ।
ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ସାରେତଡ଼୍ କଣ୍ଡେତେ ସାରେ ପୁରା ଆୟି, ମୁଦ୍ପାନଡ଼୍ ନୁ ମୁତେ ନିଜେ ନିଜେଲୋପେ ପାପ୍ ମାଡ଼୍ୱେ ମାନୁଟ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ ଲାଲସା ନୁ ବେବିଚାର୍ଡ଼୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ।
ଉଡ଼େ ! ନାନେ ବାଇଦେ ନିସ୍ ଦ୍ୱାରତାଗ୍ ତାଲ୍ସୁତାନ୍; ଯଦି ବେନ ନାୟାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜି ମାର୍ ଟେଣ୍ଡିଦ୍ତନ୍, ନାନେ ତାନ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେ ୱାସ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ କୁଦିତାନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ତଡ଼୍ ତିନ୍ତନ୍ ।