12 ତାନ୍ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତ୍ ୟାୟ୍, ଦାଦାଲ୍ତାମୁଣ୍ଡ୍ ନୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ କପର୍ନାହୁମ୍ତାଗ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ ଆଗେ ନାର୍ଗେଦିନା ମାନଡ଼୍ ।
“କପର୍ନାହୁମ୍ ! ନିୟାଦ୍ ବାତ୍ ଦଷ୍ ଆଦ୍ତେ ! ନିମ୍ ବାତ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଆଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମାଡ଼ୁତି ? ନିମ୍ ନର୍କତାଗ୍ ରାଲିତି । ମିଇ ଲୋପେ ବେନ୍ ଆଶର୍ଯ୍ୟ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଯଦି ସଦୋମ୍ତାଗ୍ ମାଡ଼ିମାନେଡ଼୍, ଆଦ୍ ନାର୍ ନେଣ୍ଡ୍ ଅନ୍ପାକେ ସାୟେ ମାନ୍ନେଡ଼୍ ।”
ଜିସୁ ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଗଟିଆଦାନ୍ ୱେଲେ ତାନ୍ ୟାୟ୍ ନୁ ଦାଦାଲଡ଼୍ ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ହେଉସ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତାନଙ୍କ୍ ବାଇଦେ କେପି ଅଂକିଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗ୍ତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାଜରିତିୟ ତାଗ୍ ମାନକନ୍ସ୍ ସବୁଲୁନ୍ ନୁ ନପ୍ତାଲି ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଗାଲିଲୀ ସାୱ୍ଡ଼େତ୍ ଆଞ୍ଚିନାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ କପର୍ନାହୁମ୍ତାଗ୍ ଅଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଇଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ତେ ମରୀୟମ୍ ତେ ମାର୍, ଅଣ୍ଡ୍ କୁମାଲ୍ ଆୟନ୍ ? ଇଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ତେ ଯାକୁବ୍, ଯୋସେପ୍, ଯିହୁଦାଲ୍ ନୁ ଶିମୋନ୍ତେ ଦାଦାଲ୍ ଆୟଣ୍ଡ୍ ? ତାନ୍ ଏଲାସ୍କ୍ ବାତ୍ତେ ମାନ୍ତଡ଼୍ ଇଗେ ମାନ୍ନ ?” ଇଦ୍ କେସ୍ ଅଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି କାୱୁତ୍ତଡ଼୍ ।
ଜିସୁ ଆନ୍ତେ ନିଜେତ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଆଦ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ତାଗେ ୱାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଇଗାକଞ୍ଜ୍ ଗାଲିଲୀତାଗ୍ ବେନ୍ କାନାଲ୍ ନାର୍ଦାଗ୍ ଜିସୁ ଏର୍ଦିଙ୍କ୍ ଦ୍ରାକ୍ଷାରସ୍ ମାଡ଼ି ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ଆଦ୍ତନ୍ । ମେଣ୍ଡେ ଆଗେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ରାଜକର୍ମଚାରୀ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ମାର୍ କଫର୍ନାହୁମ୍ତାଗ୍ ପିଡ଼ିତ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଓଡ୍ତାଗ୍ କୁଦି ସମୁଦ୍ରତେ ଆପ୍ପାକେ କପର୍ନାହୁମ୍ ପାକେ ଆଦାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍ । ଇକାଡ଼୍ ଆତ୍ତେ, ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁ ଆସୁଙ୍କ୍ ଯାକ ଅଡ଼୍ ଗାର୍ରେ ୱାଡ଼କଟ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍,
ବାଗାତ୍ ସାର୍ରେ ପ୍ରେରିତନଡ୍, ପ୍ରବୁନ୍ ଦାଦାଲର୍ ନୁ ଏଲାସ୍କ୍ କୈଫାନ୍ ଲେକେତ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାଦ୍ ମୁତ୍ତେ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ଆସ୍ ସାଙ୍ଗେ ପଇସ୍ ଉଡ଼ାନଙ୍କ୍ ବାତା ମାକିନ୍ ଅଦିକାର୍ ଇଲ୍ଲା ?
ପ୍ରବୁନ୍ ତାମୁଣ୍ଡ୍ ଯାକୁବଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସ୍କେ ନାନ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେନନ୍ ପ୍ରେରିତ୍ ଶିଷ୍ୟ ତଡ଼୍ କାୟ୍ଲ୍ୱେ ମାତ୍ତାନ୍ ।