27 ତାନ୍ପେର୍କେ ଆ ଶିଷ୍ୟଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଉଡ଼େ, ମିଇ ୟାୟାଙ୍କ୍ !” ଆ ଶିଷ୍ୟ ଆସୁଣ୍ଟ୍ ଜିସୁନ୍ ୟାୟାଙ୍କ୍ ତାମ୍ ଲୋନ୍ ଅତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ରାଜାଲ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ନେ ସତ୍ କେତୁତାନ୍, ହି ଦାଦାଲଡ଼୍ ଲୋପେ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ସୁଦୁର୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବାତେଏ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ଆଦ୍ ନା ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ।”
ତାନ୍ ସାରେପାକ୍ କୁଦିମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ଉଡ଼େ ଇଡ଼୍ ନା ୟାୟ୍, ନୁ ଇଡ଼୍ ନା ଦାଦାଲଡ଼୍ !
ଆଗେତିନ୍ସ୍ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଉଡ଼େ, ମାମେ ନିଜେ ନିଜର୍ ସାରେତିଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ନି ପେର୍କେ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତ୍ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ୱାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମିକା ଅନ୍ ନିଜେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍ ।
ଉଡ଼ାଟ୍, ଦିନାମ୍ ୱାଦୁତ୍, ହୋ ୱାତ୍ତା, ବେସୁଟ୍ ମିଡ଼୍ ୱେରେୱେରେ ଆସ୍ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ଲୋନ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ୱେରଙ୍କେ ୱିଡ଼୍ସି ଆଦ୍ତିଡ଼୍; ନାନ୍ ୱେରନ୍ ଆୟନ୍, ନା ତଡ଼୍ ବାବାଲ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ମାମ୍ମେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ରହସିସ୍, ଏର୍ ଜାହାଜ୍ତାଗ୍ ୱାତ୍ତମ୍, ଅଡ଼୍ ଲୋନ୍ ମାଲ୍ସ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ ।