38 ପିଲାତ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାତେଏ ନିଜାମ୍ ?” ଇଦ୍ କେସ୍ ପିଲାତ ଯିହୁଦୀଡ଼୍ ଗାର୍ରେ ବାଇଦେ ଆଞ୍ଜ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ଇନାଗେ ବାତେମିକା ଦଷ୍ ପାଏମ୍ ଆୟନ୍ ।
ବେସୁଙ୍କ୍ ପିଲାତ ଉଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେସ୍ମେଣ୍ଡେ ବାତ୍ଲାବ୍ ଇଲେ, ବେଲାନ୍ ଶାନ୍ତି ବଙ୍ଗର୍ ଆଶଙ୍କା ମିନ୍ଦେ, ଅଣ୍ଡ୍ ସୁଦୁର୍ ଏର୍ ଆସ୍, ନାରୁଡ଼୍ ମୁନେ କାୟ୍ ନର୍ତଣ୍ଡ୍, “ହି ନାରୁନ୍ ଡଲାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ନେ ଦାୟି ଆୟନ୍ । ହିଦ୍ ମିୟାଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ।”
ପିଲାତ୍ ପାର୍ରିଞ୍ଚ୍ତଣ୍ଡ୍, କିନ୍ତୁ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତେ ଦୋଷ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ? ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଡ୍ ମର୍ଆସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଅଂକିଙ୍କ୍ କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାରସ୍କ୍ପାଟ୍ ।”
ଆଗାଙ୍କ୍ ପିଲାତ ମୁକ୍ୟଯାଜକ୍ ନୁ ନାରୁଡ଼୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମାମେ ଇ ନାରୁନାଗାଙ୍କ୍ ବାତ୍ ମିକା ଦଷ୍ ଦର୍ସ୍କମ୍ ।”
ପିଲାତ ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ଦାମ୍ ପ୍ରାସାଦ୍ତେ ଲୋପେ ଆସି ଜିସୁଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ବାତେଏ ଯିହୁଦୀଡ଼୍ ରାଜା ?”
ପିଲାତ ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ଦାମ୍ ବାଇଦେ ଆଞ୍ଜ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଉଡ଼ାଟ୍, ନାନ୍ ଅନାଗେ ବାତେଏ ମିକା ଦଷ୍ ଦର୍ସ୍କନ୍, ଇଦ୍ ବେଲା ମିଡ଼୍ ପୁନ୍ତିଡ଼୍, ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ମିଇ ଗାର୍ରେ ବାଇଦେ ତାତ୍ତାନ୍ ।”
ଆଗାଙ୍କ୍ ମୁକ୍ୟ ଯାଜକ୍ ନୁ ମନ୍ଦିର୍ତିଙ୍କ୍ ସୁରକ୍ଷାହିଦାନଡ଼୍ ଉଡ଼ି ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ ଦେ କେତ୍ତଡ଼୍, “କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାର୍ସ୍ପାଟ୍, କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାର୍ସ୍ପାଟ୍,” ପିଲାତ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅସ୍ କ୍ରୁଶତାଗ୍ ତାର୍ସ୍ପାଟ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ଅନାଗେ ବାତେଏ ମିକା ଦଷ୍ ଦର୍ସ୍କନ୍ ।”
ପାଉଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପୁନରୁତାନ୍ ବିଷୟ୍ କେଞ୍ଜି ଅଡ଼୍ ଲୋପେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାସ୍କ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ବାଗାତ୍ ନାରୁଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିୟାଗାଙ୍କ୍ ମାମ୍ମେ ଇଦ୍ ବିଷୟ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ କେଞ୍ଜାନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତମ୍ ।”
କିନ୍ତୁ ଆଦ୍ ନିର୍ଦୋଷ୍, କାରାପ୍ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ମେଣ୍ଢାପିଲେ ଲେକାମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଆତ୍ମବଲିତେ ଗାଟି ଦାମ୍ଦେ ନେତୁର୍ ।