27 ଆଗେ ପିତର୍ ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ ।” ଆସୁଟେ, ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କର୍କ୍ କୁସ୍ତା ।
ଜିସୁ ପିତର୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ନେ ନିଜାମ୍ କେତୁତାନ୍, ନେଣ୍ଡ୍ ନାର୍କେତ୍ କର୍କ୍କୁସାନ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପୁନନ୍ ଇଞ୍ଜ ମୁଣ୍ଡ୍ଦାମ୍ କେତିତିନ୍ ।
ଜିସୁ ପିତରତିଙ୍କ୍ କେତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ ନିକିଙ୍କ୍ ସତ୍ କେତୁତାନ୍, ନେଣ୍ଡେ ନାର୍କା ରେଣ୍ଡେଦାମ୍ କର୍କ୍ କୁସାନ୍ ମୁନେ ନିମେ ନାକିଙ୍କି ମୁଣ୍ଡ୍ଦାମ୍ ପୁନନ୍ ଇଞ୍ଜ କେତିତିନ୍ ।
ପିତର ପୁନ୍ୱେ ଲେକେ କେତଣ୍ଡ୍, ନାନେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପୁନନ୍ । ନିମେ ବାତେ କେତୁତି ନାନେ ବୁଜେମ୍ ଆୟନ୍ । ଆଲା କେସ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେତେ ଆର୍ର୍ଦେ ପାକେ ପେଇସ୍ ଆତଣ୍ଡ୍ । ଆସୁଟେ କର୍କ୍ କୁସ୍ତା ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହୋ ପିତର୍,” ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ କେସମିନ୍ଦେନ୍, “ନେଣ୍ଡ୍ କର୍କ୍ କୁସାନ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ନିମେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପୁନ୍ନନ୍ ଇଞ୍ଜ, ମୁଣ୍ଡ୍ ଦାମ୍ କେତିତିନ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ, ନାନ୍ ଅକିଂଙ୍କ୍ ପୁନନ୍ ।”
ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନିମ୍ ବାତେଏ ନା ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ହିଦ୍ତିନ୍ ? ସତ୍ ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ କେସ୍ମିନ୍ଦେନ୍, କର୍କ୍ କୁସ୍ୱେ ମୁନେଙ୍କ୍ ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ମୁଣ୍ଡୁ ଦାମ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ିତିନ୍ ।