26 ବେଡ଼ିୟ୍ଯାଜକ୍ ଦାସଡ଼୍ ଲୋପେକେ ୱେରଣ୍ଡ୍, ଇତ୍କେ ପିତର୍ ବେନ କେୱ୍ କଇସ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ନିଜର୍ ନାରୁଡ଼୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ବାତେଏ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଜିସୁନ୍ ତଡ଼୍ ବଗିଚାତାଗ୍ ଉଡ଼ି ମାନନ୍ ?”
ସୁଦୁଟ୍ ପେର୍କେ ଆଗେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପିତର୍ତେ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ “ନିମ୍ ନିଜାମ୍ ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରେତନି । ନି ଗଟ୍ ତିର୍ୟାନାଗ୍ ଗଟ୍ ପୁନ୍ଦାଙ୍କ୍ ଆଦୁତ୍ ।”
ସୁଦୁଟ୍ ସମୟତେ ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡ୍ ୱେରନ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ମିକା ଅଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ୱେର୍ନି ।” ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲା, ନାନ୍ ଆୟ୍ୟ ।”
ଜିସୁ ଇଦ୍ସାରେ ଗଟି କେସ୍ ତାନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ କିଦ୍ରୋଣ ଉପତ୍ୟକାତ୍ ମେଣ୍ଡେଅନ୍ପାକେ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଆଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ବଗିଚା ମାତ୍ତା, ଅଣ୍ଡ୍ ନୁ ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଆଗେ ଅସ୍ତଡ଼୍ ।
ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ତାଗ୍ ଚୁର୍ ମାତ୍ତାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ପେସ୍ପିମିକା ମହାଯାଜକିନ୍ ଦାସଙ୍କ୍ ରେହେତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅନାଦ୍ ତିନ୍ଦେକାଇ କେୱ୍ଦିଙ୍କ୍ ନାଡ଼୍କ୍ତଣ୍ଡ୍; ଆ ଦାସତେ ପେଦେର୍ ମାଲ୍କ ।