18 ଶାଲ୍ଦେ ସେଙ୍ଗେ ଦାସ ନୁ କେପାନଡ଼୍ ଇର୍କି ନିଡ଼୍ସ୍ପି ଆଗେ ନିସ୍ କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଡ଼୍; ପିତର୍ ମିକା ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ପିତର ଇସୁର୍ ଯେକେ ମାଞ୍ଜ୍ ଅଡ଼୍ ପେର୍କେ ଆତଣ୍ଡ୍ ନୁ ବାଡ଼ିୟେ ପୁରହିତଡ଼୍ ଲନ୍ କୁଦି ମାନ୍ଦ୍ନାଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ କେପାନଡ଼୍ ତଡ଼୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ କାପାନଙ୍କ୍ ଆଗେ କିସ୍ ଗାରେ କୁଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ନୁ ପିତର କିସ୍ ଆରାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ଅକିଂଙ୍କ୍ ଲେକେତ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତନ୍, ନିମେବା ନାଜରିତେ ଜିସୁନ୍ତଡ଼୍ ମାତ୍ତିନି ।
ଅଣ୍ଡ୍ ମନ୍ତାଗ୍ ଦୁଃକାମ୍ ଆସ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ହେର୍କେତେ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅନାଦ୍ ଉବାମ୍ ନାର୍ଗେ ଆସ୍ ନେତୁର୍ ହିନା ନେଲ୍ ରାୟିତା ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ନିସ୍ମିକା କିସ୍ ହାର ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଗେ ଗୁଡ଼୍ତା ନାରୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ମିକା ବାତେଏ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେକେ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଆୟିୱିନ୍ ?” ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲେ, ନାନ୍ ଆୟନ୍ ।”
ଯିହୁଦା ରମୀୟ ସୈନ୍ୟମାନ୍ଦେ, ମୁକ୍ୟ ଯାଜକ୍ ନୁ ଫାରୂଶୀଡ଼୍ ଲୋପେକେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ମନ୍ଦିର୍ତିଙ୍କ୍ କେପାନଡ଼୍ ଲଣ୍ଠନ୍, ମୋଶାଲ୍ ନୁ ସୁରୀଟେଙ୍ଗା ପଇସ୍ ଆଗେ ୱାତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ଆଞ୍ଚିନାଗ୍ ଡିଗି ଆଗେ ଇର୍କିନାଗ୍ କିସ୍, ମେଣ୍ଡେ ତାନ୍ ପରୁ ୱାଟ୍ତାଉ ସୁକୁକ୍ କିକେ ନୁ ରୂଟି ୱାଟି ମାନ୍ଦାନାଦ୍ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ପିତର୍ ନୁ ଜହନ୍ ମୁକ୍ତି ଆତ୍ତେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ତାମ୍ ଦଲ୍ତାଗ୍ ମାଲ୍ସ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ମୁକ୍ୟ ଜାଜକ୍ ନୁ ବୟସ୍କା ନାରୁଡ଼୍ ବାତେଏ କେସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ମିଡ଼୍ ପ୍ରତାରିତ୍ ଆୟ୍ମାଟ୍, “କାରାପ୍ ସାଙ୍ଗେ ନିଜାତ୍ଚରିତ୍ରତିଙ୍କ୍ ନଷ୍ଟ ମାଡ଼ିତେ ।”