31 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବାବାଲ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେଲା ଗଟ୍ ଇତ୍ତନ୍, ଆଦେ ଲେକାମ୍ ନାନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ିତାନ୍ । ଆଲେକେ, ନାନ୍ ନା ବାବାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ୁତାନ୍ ଇଞ୍ଜ ଜଗତ୍ ପୁନ୍ତେ, “ୱାଡ଼ାଟ୍ ମାନାଡ଼୍ ଇଗାଙ୍କ୍ ଆଦିକାଡ଼୍ ।”
ଜିସୁ ସୁଦୁର୍ ଦୁରାମ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ବୁମ୍ତାଗେ ମକମ୍ ମଦଲ୍ ମାଡ଼ି ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାବାଲ୍ ! ଯଦି ନିଜାମ୍ ଆତ୍କେ, ଇ ଦୁଃକାମ୍ତାଦ୍ ଦାୟାକ୍ ନାୟାଗାଙ୍କ୍ ଦୁର୍ ମାଡ଼ା, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନା ଇଚ୍ଛା ଆୟ୍ୟ, ନିୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ସାରେ ଆୟି ।”
ତେଦାଟ୍ ମାନାଡ଼୍ ଅଦିକା, ଉଡ଼ାଟ୍, ବରନ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ କାଇଦେ ପସ୍ପିତେ ନାରୁଡ଼୍ ୱାସ୍ ହେୱ୍ସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଇସ୍ ଆଦ୍ ୱେୟ୍ତିତ୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦ୍ ତେରୱେ ଯାକ ନାନେ ଯେ, ବେସର୍ ଦାନ୍ଦେ ଆଦୁତାନ୍ ।
ବେନ ନାଗେ ଆଦ୍ ଆୟନ୍, ମାତର୍ ନାନ୍ ନିଜେତ୍ ଇଚ୍ଛାତେ ଆଦ୍ ଦାନ ୱାଟିତାନ୍ । ଆଦ୍ ୱାଟାନଙ୍କ୍ ନାୟାଦ୍ ଅଦିକାର୍ ମିନ୍ଦେ ନୁ ନା ବାବାନାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
“ଇଞ୍ଜେ ନାନ୍ ଗାଟି ଦୁଃକାମ୍, ନାନ୍ ବାତେଏ ମାଡ଼ିତାନ୍ ? ‘ବାବା, ଇଦ୍ ଦୁଃକ ସମୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଉଦାର୍ ମାଡ଼େ, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ତ ନାନ୍ ଇ ସମୟ୍ତାଗ୍ ୱାସ୍ ମିନ୍ଦେନ୍ ।’
ଇଦ୍ ସତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ନିଜେତାଗାଙ୍କ୍ କେଲନ୍, ମାତର୍ ନାନ୍ ବାତେଏ କେତିତାନ୍ ନୁ ବାତେଏ କେଞ୍ଜ୍ପିତାନ୍, ଆଦ୍ ନା ମାଲ୍ସ୍ୱାଦାନ୍ ବାବାଲ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଗଟ୍ ହିତ୍ତନ୍;
ନିସ୍ତାର୍ ପାଣ୍ଡୁମ୍ ଆଦାନ୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ଜିସୁ ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ବାବାନ୍ ଗାର୍ରେ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଅନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ଉପସ୍ଥିତ୍ ଆତ୍ତାଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍, ଜଗତ୍ ତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ନିଜେତ୍ ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି ୱାସମାତ୍ତନ୍, ଅଡ଼୍ ସାରେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ପ୍ରେମ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାବାଲ୍ ବେଲା ନାକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ନାନ୍ ମିକା ଆଲେକେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତାନ୍; ନା ପ୍ରେମାତାଗ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ ମାନୁଟ୍ ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ଜିସୁ ପିତର୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଚୁର୍ ଗାର୍ରେ ନେହେମ୍; ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଇସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଦ୍ ଦୁଃକାମ୍ ଆଦାନ୍ କଷ୍ଟତାଗାଙ୍କ୍ ନାନ୍ନେ ତିନନ୍ କି ?”
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନା ପ୍ରେରଣାକର୍ତ୍ତାନ୍ ଇଚ୍ଛା ପାଲନ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ନୁ ଅନ୍ ତଡ଼୍ ଇସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ପାଡ଼ିୟି ତେର୍ସ୍ପାନାଦ୍ ଇଦ୍ଏକେ ନାୟାଦ୍ କାଦି ।
ଅଣ୍ଡ୍ ବିନୟ ନୁ ନମ୍ର ଆସ୍ ଡଲାନ୍ ଯାକ, କ୍ରୁଶତାଗ୍ ଡଲାନ୍ ଯାକ ଗଟ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।