8 ପିତର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନିମ୍ ତ ବେସୁଙ୍କ୍ବା ନା ଡେକା ନର୍ସିୱିନ୍ । ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତନ୍, ଯଦି ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ନର୍ୱନ୍, ଆଲେକେ ନାତଡ଼୍ ନିୱାଦ୍ ବାତେବା କାଇଲେ ଇଲେ ।
ପିତର୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ୱେରଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍କି ଅସ୍ ମଜା ମାଡ଼ି କେତ୍ତାନ୍, “ଇଶ୍ୱର୍ ମାଡ଼୍ମାକିଣ୍ଡ୍, ପ୍ରବୁ, ନି ସେଙ୍ଗେ ଇଲା ବେସୁଙ୍କ୍ ଆୟ୍ମାକି ।”
ଇଲା ନାନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ଇଞ୍ଜ୍ ବେଡ଼ିଇ ପେକାଲ୍ କେତ୍ତାନ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ତାନ୍ ପେର୍କେ ମନ୍ଦାଗ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼ି ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଆତ୍ତନ୍ ।
ପିତର୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସାର୍ତଡ଼୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ଆତ୍କେ ବା ନାନ୍ନେ ବେସୁଙ୍କ୍ ବା ଆନନ୍ ।”
ପିତର୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନି ତ ଡଲାଙ୍କ୍ ଇତ୍ତ୍କେ ବା ନାନ୍ନେ ବେସୁଙ୍କ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଅସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ନ୍ ।” ବାଗାତ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ସାରେ ରକମ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ଆସୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ତେ ପାକେ ୱାତ୍ତନ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍, ପ୍ରବୁ ନିମ୍ ନା ଡେକାଙ୍କ୍ ନର୍ସିତ୍ତିନ୍ ?
ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ପ୍ରବୁ, ମାତର୍ ନାୱାଦ୍ ଡେକା ଆୟ୍ୟ ନାୟାଉ କାଇକ୍ ନୁ ତାଲ୍ ମିକା ନର୍ସିମ୍ ।
ଜିସୁ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସତ୍ ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ଏର୍ ନୁ ଆତ୍ମାତେ ଜନମ୍ ଆୟ୍ୟକଟ ମାତ୍କେ ବେନମେଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ନେଙ୍ଗାଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ବାତେଙ୍କ୍ ଗମାଡ଼୍ ମାଡ଼ୁତିନ୍ ? ତେଏଦା ବାତିସ୍ମ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼େ ନୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ମାଡ଼୍କେ ନିୟାଦ୍ ପେଦେର୍ତେ ପାପ୍ ସାରେ ନର୍ସ୍ ଆଦ୍ତେ ।’”
ମେଣ୍ଡେ, ମିଇ ଲୋପେ ବେନବେନ ଇଲା ମାତ୍ତିର୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଞ୍ଜେ ମିଡ଼୍ ପାପାମ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଏଡ୍ଡି, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗଟ୍ତେ ଉତ୍ସର୍ଗ ଆତ୍ତିର୍ । ମେଣ୍ଡେ ପ୍ରବୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ନୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାତଡ଼୍ ମିଡ଼୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଇଞ୍ଜ ଲେକ୍ତାଦ୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼ି ।
କ୍ରିଷ୍ଟ ମଣ୍ଡଲିତିଙ୍କ୍ ଏର୍ ତଡ଼୍ ପରିଷ୍କାର୍ ମାଡ଼ି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗଟ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଉତ୍ସର୍ଗ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍,
ବେନଡ଼୍ ବିଶେଷ୍ ଦର୍ଶନ୍, ବାୟ୍ଦେ ସାୟେତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଦୂତ ପୂଜା ପରୁ ଗୁରୁତ୍ୱ ଇସ୍ ଗର୍ବ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଉଡ଼ି ମିଡ଼୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ସୁଦୁର୍ ଏର୍କା ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ନାରୁଡ଼୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଚିନ୍ତାତଡ଼୍ ଆଙ୍ଗ୍ଡ଼ାତ୍ ଗର୍ବତାଗ୍ ଗର୍ବୀଆସ୍ ମାନ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଲେନ୍ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତନ୍ ପୁଜା, ବାୟ୍ଦେ ସାୟେତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଆତ୍ମାତିଙ୍କ୍ କଷ୍ଟ ଇଲ୍ୱେ ପାଡ଼୍ୟି ସେଙ୍ଗେ କେସମାନ୍ଦାନ୍ ଇୱୁ ସାରେ ନିୟମ୍ ନାର୍ଗେ ଜ୍ଞାନ୍ ମିନ୍ଦେ ଇଞ୍ଜ ମନେ ଆଦ୍ତେ, ଇତ୍କେ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ଲାଲସା ପାଡ଼୍ୟି ତଲାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇୱୁ ପାର୍ୱ ।
ଆସୁଟେ ଅଣ୍ଡ୍ ମାମ୍ ମାଡ଼୍ତେ ସାୟେତ୍ ପାଡ଼୍ୟି ସେଙ୍ଗେ ଆୟ୍ୟ, ମାତ୍ର ତାନ୍ ଦୟା ଲେକାମ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଜନମ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ବାପ୍ତିସ୍ମ ନୁ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାତେ ନେଲେତାଦ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍;
ସାର୍ରେତର୍ ୱାରାଟ୍, ମାନାଡ଼୍ ନେଲା ଜିୱୁତେ ନୁ ନେକା ବିଶ୍ୱାସତେ ଇଶ୍ୱର ଗାରେ ଆଦିକାଡ଼୍; ବାତାଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମାନାଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ମାନ୍ଦାନ୍ କାରାପ୍ ଜିୱୁ ନୁଞ୍ଚ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ନେତୁର୍ ତଡ଼୍ ଜାତ୍ ଆସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ନୁ ମାନ୍ ହୃଦୟ୍ ୱେଡ୍ତା ଏର୍ଦେ ନର୍ସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ପୁନରୁତ୍ତିତ୍ ସାରେଦାମ୍ ମୁନେ, ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ସାକ୍ଷଦାତାଲ୍ ନୁ ପୃତିବିତେ ରାଜାଦିରାଜା ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ନୁ ଶାନ୍ତି ମିଇ ପରୁ ଆୟି । ଅଣ୍ଡ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ୁତନ୍ ନୁ ଅନ୍ ଡଲ୍ତାଦିନ୍ତ ମାନାଙ୍କ୍ ପାପ ତାଗାଙ୍ଗ୍ ପରିତ୍ରାନ୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ ।
ନାନେ ଉତ୍ତର୍ ଇତ୍ତନ୍, “ଆଜ୍ଞା ! ନାନେ ପୁନ୍ନନ୍ । ନିମେ ପୁଞ୍ଜ୍ମାନ୍ନ୍ତି ।” ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ଇ ନାରୁଡ଼୍ ବୟଙ୍କାର୍ କଷ୍ଟତାଗାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ମେକାଗାଲାନ୍ ନେତୁର୍ତେ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ଚକା ନର୍ସ ପାଣ୍ଡ୍ରି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।