48 ବେନ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଗ୍ରାହ୍ୟ ମାଡ଼ିତନ୍ ନୁ ନାୟାଦ୍ ବାକ୍ୟ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ନାୟାଦ୍ ମକମ୍ତେ ଗଟ୍ ଶେଷ ଦିନେତେ ଅନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ନିଜାମ୍ କେତୁତନ୍, ବିଚାର୍ ଦିନାତେ ହିଡ଼ାକଞ୍ଜ୍ ସଦୋମ୍ ନୁ ଗମୋରାତେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଦିକ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ଇଦ୍ ଶାସ୍ତ୍ରତେ ଗଟି ବାତେଏ କାର୍ୱିଡ଼୍ ? ଲକ୍ ମାଡ଼ାନଡ଼ି ବେନ୍ କାଲ୍ଦିଙ୍କ୍ ପାସ୍କି ମାତ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ମୁଲେ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ପ୍ରସ୍ତର୍ ଆତ୍ତେ; ପ୍ରବୁନାଗଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଆତ୍ତେ, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ ମାନ୍ କଣ୍ଡେତେ ବେସର୍ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼୍ୟି ?”
“ବେସୁଙ୍କ୍ ନାରୁନ୍ପିଲେ ରାଜାଲ୍ ଆଶେ ତାନ୍ ଦୂତକି ତ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗୌରବମୟତେ ସିଂହାସନ୍ତାଗ୍ କୁଦିତଣ୍ଡ୍,”
ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଇ ଗଟ୍ ମିଡ଼୍ ନିଜାମ୍ କାର୍ତିଡ଼୍ । “ଲୋନ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ାନଡ଼୍ ବେନ୍ କାଲ୍ଦିଙ୍କ୍ ଦର୍କାର୍ ଆୟ ଇଞ୍ଜ ଆଲ୍ସି ୱିଡ଼୍ସିସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଲୋତ୍ତେ ମୁକ୍ୟ ମୂଲ୍ତେ କାଲ୍ ଆତ୍ତେ ।
ବେନ୍ ଇଦିଙ୍କି ବିଶ୍ୱାସ ମାଡ଼ି ବାପ୍ତିସ୍ମ ଅଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ପରିତ୍ରାଣ ପାୟେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ବେନ୍ ବିଶ୍ୱାସ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଡ଼୍ ଦୋଷି ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାରୁନ୍ ପିଲେତିଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ କଷ୍ଟ ଆଦ୍ ୱେୟ୍ତିତ୍ । ଦର୍ମନେତା, ମୁକ୍ୟ ପୁରହିତ ନୁ ଦର୍ମଗୁରୁଡ଼୍ ନଡ଼୍ତ ତିପାଲ୍ ଆସ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲିତଣ୍ଡ୍ । କିନ୍ତୁ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନାତେ ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ତେଦିତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼କିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେନମେଣ୍ଡ୍ଆଇ ମିୱାଦ୍ ଗଟି କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗଟି କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ବେନ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ବେନ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମୁନେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼୍ ୱେଇତିତ୍ ନୁ ଇଦ୍ ଇଞ୍ଜେତ୍ ମାନେଇ ଦ୍ୱାର୍ ଆଗ୍ରାହ୍ୟ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ନଜର୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଦ୍ ବେନ୍ ବାକ୍ୟ ଲେକାମିନ୍ଦେ, ଆଦିନ୍ ଅର୍ତ ବାତେଏ,” ଲୋନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବେନେ କାଲ୍କିଙ୍କ୍ ପାହାସ୍କ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ମୁନେତ୍ ମୁକ୍ୟ କାଲ୍ ଆତ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ନୁ ଦର୍ମଗୁରୁଡ୍ ତାମ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ତେ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼କଟ୍ ଯୋହନ୍ତେ କନ୍ସ୍ ବାତିସ୍ମ ଆୟୱେ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାରୁନ୍ପିଲେତିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦୁଃକାମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ଆସୁଟେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଯିହୁଦୀ ନେତା, ମୁକ୍ୟଯାଜକ୍ ନୁ ଶାସ୍ତ୍ରୀଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ରେହେତିତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ ଦିନାତିଙ୍କ୍ ଜିୱେ ଆସ୍ ତେଦିତଣ୍ଡ୍ ।”
ବେନଆଇ ନାକିଂଙ୍କ୍ ନୁ ନାୟାଦ୍ ବାକ୍ୟବିଷୟତେ ସିଗ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାରୁନ୍ପିଲେ ଆସୁଟେ ଅନ୍ ମାଇମାତେ, ପରମେଶ୍ୱର୍ତେ ମାଇମାତେ ନୁ ପବିତ୍ର ଦୂତକିନ୍ ମହିମା ତେ ୱାଦାନାଦ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆସୁଟେ ଅଣ୍ଡ୍ ଆ ବିଷୟ୍ ତେ ସିଗ୍ ଆଦ୍ତନ୍ ।
ମାର୍ତା ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ ଶେଷ୍ ଦିନାତେ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ତେଦିତଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ନାନ୍ ପୁତ୍ତାନ୍ ।”
ନାନ୍ ଯେ ବାବାନ୍ ମୁନେ ମିଇ ବିରୁଦ୍ତେ ଅବିଯଗ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍, ଇଦ୍ ହେର୍କା ମାଡ଼୍ମାଟ୍; ବେନ୍ ମୋଶାନାଗ୍ ମିଡ଼୍ ଆଶେ ନେହେସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ଅଣ୍ଡ୍ ମିଇ ବିରୁଦ୍ଦ୍ତେ ଅବିଯଗ୍ ମାଡ଼ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ନା ପ୍ରେରଣାକର୍ତ୍ତାଲ୍ ବେନ୍ ସାର୍ତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଦାନ ମାଡିସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେନଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ନାନ୍ ହରାମାଡ଼କଟ୍ ବେଲାନ୍ ଶେଷ ଦିନ୍ତେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେନ୍ଦାମ୍ ବାଦ୍କିତାନ୍, ଇଦ୍ ଅନାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ।
ବେନ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜିତଣ୍ଡ୍; ଇଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ କେଞ୍ଜ୍ୱିଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆୟୱିଡ଼୍ ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦିନ୍ ହେଞ୍ଚ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଦ୍ ଦିନ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ହେଞ୍ଚ୍ତେ ନାରୁନ୍ ତଡ଼୍ ସାରେ ଜଗତ୍ ତାଦ୍ ନ୍ୟାୟ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ । ଆ ନାରୁଙ୍କ୍ ପୁନର୍ଜିବୀତ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ତାଦ୍ ସତ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ବେନଆଇ ଆ ବାବବାଦୀନ୍ ବାକ୍ୟ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍’ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ମାଡ଼ି ଦଂସ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ବେନ୍ ଦିନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନାୟାଦ୍ ସୁସମାଚାର୍ ଲେକାମ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ ନାରୁଡ଼ାଦ୍ ମିଞ୍ଜିମାନ୍ଦାନ୍ ବିଷୟ୍ତିଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆଦ୍ ଦିନ୍ ଇଦ୍ ପେୟ୍ତିତ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମାନ୍ ତଡ଼୍ କେସମାନ୍ଦାନ୍ ସୁସମାଚାର୍ ଯଦି ରହସ୍ୟାବୃତ, ଆଲେକେ ମାତର୍ ତଡ଼୍ ଆଦାନଡ଼୍କ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଦ୍ ରହସ୍ୟାବୃତ ।
ବେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍ଗ୍ ପୁନଡ଼୍ ନୁ ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ଜିସୁନ୍ ସୁସମାଚାର୍ ମାନେମ୍ ଆୟ୍ୟଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଡ଼୍ତାନାଦ୍ କିସ୍ତାଗ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ହିଦ୍ତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ବେନବେନ ମାନ୍ ମଣ୍ଡଲିତାଗ୍ ଉପାସନା ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆନଡ୍, ମାନାଲ୍ ଆଲା ମାଡ଼୍ୱାଲ୍; ମେଣ୍ଡେ ପରସ୍ପର ଉତ୍ସାହ ମାଡ଼ିକାଲ୍, ବାତାଙ୍କ୍ଇତକେ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ଜାପେ ୱାଦୁତା ।
ଉଡ଼ାଟ୍ ସାବ୍ଦାନ୍, ଅନ୍ ଗଟ୍ତିଙ୍କ୍ ଆସାମ୍ ଇଞ୍ଜ ଆଲ୍ସ୍ମାଟ୍ । ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ କାବୁର୍ ଆସ୍ ୱାସ୍ ପୃତିବିତାଗ୍ କେତ୍ତେନଣ୍ଡ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ତିଙ୍କ୍ ବେନଡ଼୍ କେଞ୍ଜଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ବେନଡ଼୍ ବା ରକ୍ଷା ପାଏମ୍ ଆୟଡ଼୍ । ଆଲାଇତ୍କେ, ଇଞ୍ଜେ ବେନ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାଞ୍ଜ୍ ଗଟି କେତୁତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାସ୍କେ ମାନାଡ଼୍ ବାତ୍ ରକ୍ଷା ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ ?
ଆଲେଇତ୍କେ, ଇଦ୍ ବାଡ଼୍ୟେ ପରିତ୍ରାଣତିଙ୍କ୍ କେପ୍ତଡ଼୍, ମାନାଡ଼୍ ବେଲା ଗେଲ୍ସିତାଡ଼୍ ? ଇଦ୍ ପରିତ୍ରାଣ ପ୍ରବୁ ନିଜେ ମୁନେନ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗ୍କଞ୍ଚ୍ କେଞ୍ଜୀମାତ୍ତେ ନାରୁଡ୍ ଅନାଦ୍ ବେଡ଼ିୟାଦ୍ ସତ୍ ମାୟାଗ୍ ନିଜାମ୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ଇଶ୍ୱରତେ ଗଟ୍ ଜିୱୁତାଦ୍ ନୁ ଆଦ୍ ବିଶ୍ୱାତେ ମିନ୍ଦେ । ଆଦ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ୱାୟେ ସୁର୍କେସେର୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଅଲ୍ତେ; ଆତ୍ମା ନୁ ଜିୱେ ମେଣ୍ଡେ ବୁଲା ନୁ ମେଦୁର୍ ୱେରେ ମାଡ଼ିତେ, ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ତେ ମନ୍ତାଗ୍ ଆଲ୍ସାନାଦ୍ ନୁ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ତେରାନ୍ ଦିନେତେ ବେନ୍ ପରିତ୍ରାଣ ସାରେ ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ ପାଏମ୍ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଶକ୍ତିତେ ସୁରକ୍ଷିତ୍ ଆତ୍ତିଡ଼୍ ।
ସାରେତିଙ୍କ୍ ମୁନେ ମିଡ଼୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ନେଏତାନାଦ୍ ଲେକେତ୍ ଯେ, ଇଦ୍ ତେରାନ୍ ଦିନାକିନେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ସତ୍ତିଙ୍କ୍ ପରିଆସ୍ ମାଡ଼ି ନିଜର୍ କାରାପ୍ ବୁଦ୍ତେ ଚାଲେମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍;
କିନ୍ତୁ ଇଞ୍ଜେ ବେନ୍ ମୟଲ୍ ନୁ ପୃତିବି ମିନ୍ତେ, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଜ୍ଞା ତଡ଼୍ କିସ୍ତେ ଦ୍ୱଂସ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନେଃଏତଣ୍ଡ୍ । ବେନ୍ ଦିନେ ଆଦାର୍ମିକ୍ ନାରୁଡ଼୍ ବିଚାର୍ ଆସ୍ ବିନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଦିନାମ୍ ଯାକ ଆଦ୍ ସୁରକ୍ଷା ଆସ୍ ମାନ୍ତେ ।