47 ବେନ ନା ଗଟି କେଞ୍ଜି ପାଲନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ନାନ୍ ଅନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ନ୍, ନାନ୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତାନ୍ ।
“ଇ ନଗନ୍ୟଡ଼୍ଗାଙ୍କ୍ ୱେରଙ୍କ୍ ଆଲେ ତୁଚ୍ଛ ମନେମାଡ଼୍କେ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ଇଡ଼ାଦ୍ ଯନ୍ ଆସମାନ୍ଦାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତକି ସାରେଦିନା ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
“ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ହାର୍ପୁନ୍ୱେ ନାରୁଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ନାରୁନ୍ ପିଲେ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ନାରିନ୍ ପିଲେ ସେବା ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ୱାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ସେବାମାଡ଼ି ବାଗାତଡ଼ାଉ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତନ୍ ।”
ବାତ୍ ମାୟିମିନ୍ଦେ, ଆଦ୍ ମେହେକି ଗେଲ୍ସ୍ପାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ପିଲେ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
ଆସୁଟେ ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ନାର୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ବେନ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଆଗ୍ରାହ୍ୟ ମାଡ଼ିତନ୍ ନୁ ନାୟାଦ୍ ବାକ୍ୟ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ନାୟାଦ୍ ମକମ୍ତେ ଗଟ୍ ଶେଷ ଦିନେତେ ଅନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ରୱଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜଗତ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ପରିତ୍ରାଣ୍ ଦର୍କିତ୍ତେ, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ନାନ୍ ଯେ ବାବାନ୍ ମୁନେ ମିଇ ବିରୁଦ୍ତେ ଅବିଯଗ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍, ଇଦ୍ ହେର୍କା ମାଡ଼୍ମାଟ୍; ବେନ୍ ମୋଶାନାଗ୍ ମିଡ଼୍ ଆଶେ ନେହେସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ଅଣ୍ଡ୍ ମିଇ ବିରୁଦ୍ଦ୍ତେ ଅବିଯଗ୍ ମାଡ଼ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମିଇ ବିଷୟ କେତାଙ୍କ୍ ନୁ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ନାୱାଦ୍ ନାର୍ଗେ ଗଟି ମିନ୍ତେ; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ, ନା ୱାଦାନ୍ କର୍ତ୍ତାଲ୍ ସତ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଅନାଗାଙ୍କ୍ ବାତେଏ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ସାରେ ଜଗତ୍ତାଗ୍ କେସମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ଏର୍କେ ମାଡ଼ାଟ୍, ପ୍ରବୁ ବେସର୍ ଲେକେତ୍ । ମିୟାଦ୍ ପରିତ୍ରାଣ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ବେସର୍ ସୁଯଗ୍ ଇଦୁତନ୍ । ମାନ୍ ପ୍ରିୟ ଦାଦାଲ୍ ପାଉଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପାଏମ୍ଆତ୍ତେ ଜ୍ଞାନ୍ତଡ଼୍ ମୀଇ ଗାରେ ଇଦ୍ ଲେକାମ୍ ଚିଟି ଲେକ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଜଗତ୍ତେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଲେକାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ରସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ତାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ନିଜର୍ କଣ୍ଡେତେ ଉଡ଼ି ଅନ୍ ବିଷୟ୍ତେ ମାମେ ୱେରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ କେତୁତମ୍ ।