39 ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ ପାର୍ୱେ ମାତ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିଶାଇୟ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ କେସ୍ମିନ୍ଦେନ୍,
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଯଦି ନାନ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍, ଆଲାଇତ୍କେ ଆଗେଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ମାଟ୍, ଆଗେକ୍ ବାବାଲ୍ ଯେ ନାୟାଗେ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ନୁ ନାନ୍ ବାବାନାଗ୍ ମିନ୍ଦେନ୍, ଇଦ୍ ବେଲାକି ମିଡ଼୍ ପୁତ୍ତିଡ଼୍ ନୁ ପୁନୁଟ୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ କାମ୍ସାରେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ।”
ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ଜିଶାଇୟ ବାବବାଦିଡ଼୍ ବାକ୍ୟ ସାରେ ଆଦ୍ତେ, “ହଁ ପ୍ରବୁ, ବେନ ମା ସମ୍ୱାଦ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ? ମେଣ୍ଡେ ବେନ ଗାର୍ରେ ପ୍ରବୁ ଅନାଦ୍ ଶକ୍ତି ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ?”
“ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼ାୱୁ କଣ୍ଡାଙ୍କ୍ କାନାଲ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼ାଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ଡୁଟ୍ଟାଙ୍କ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଡ଼୍, ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ଅଡ଼୍ କଣ୍ଡାନେ ଉଡ଼େ ପାର୍ୱାଦ୍, ମେଣ୍ଡେ ଜିୱେତାଗ୍ ବୁଜେମ୍ ଆଦ୍ପାର୍ୱଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ମାଲ୍ଦେ ପାର୍ୱଡ଼୍, ମାମ୍ମେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼ମ୍ ।”
ମିଡ଼୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ପାର୍ଦ୍ତିଡ଼୍ ? ମିଡ଼୍ ନିଜେ ନିଜେତାଗାଙ୍କ୍ ଗୌରବ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ମିନ୍ଦେଡ଼ି, ମେଣ୍ଡେ ୱେରଡ଼୍ ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ବେନ୍ ଗୌରବ୍, ଆଦ୍ ଦର୍ସ୍କାଙ୍କ୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।
ନା ମାଲ୍ସ୍ ୱାଦାନ୍ ବାବାଲ୍ ବେନଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ମାତର୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ପାର୍ଦ୍ ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଶେଷ ଦିନ୍ତେ ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍ ।
ଅଡ଼୍ ମିକିଙ୍କ୍ ସିଗ୍ ନୁ କାର୍କେ ପୟ୍ତେ ଲେକାମ୍ । ଅଡ଼ାୱୁ କଣ୍ଡା କାରାପ୍ କାମ୍ତେ ନିଣ୍ଡ୍ତେ । ଅଡ଼ାଦ୍ ପାପ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ପୁରା ଆୟ୍ୟ । ଅଡ଼ାଦ୍ ଦୁର୍ବଲ୍ତେ ମନ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଉଡ଼ିଇଦାଗ୍ ୱାଟିତଡ଼୍ । ଲବି ଆଦାନଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ୱାଦ୍ ଅବ୍ୟାସ୍ । ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଅବିଶାପ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।