32 ଯଦି ନାନ୍ ପୃତିବିତେ ପର୍ର ଆଦ୍ତନ୍, ଆଲେକେ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନା ଗାର୍ରେ ଅଦ୍ତାନ୍ ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ୱେସ୍ ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ କେଞ୍ଜି ସାରେତଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ୱାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ନାରୁଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ମସିହ ସାରେଦିନାମ୍ ମାନ୍ଦାନାଦ୍ ମାମ୍ମେ ବ୍ୟବସ୍ଥାତାଗ୍ ସାରେ କେଞ୍ଜିମିନ୍ଦେମ୍, ଆଲେକେ ନାରୁନ୍ ପିଲା ପର୍ର ଆଦ୍ତନ୍ ଇଞ୍ଜ୍ ନିମ୍ ବେଲା କେତୁତି ? ଇ ନାରୁନ୍ ପିଲା ବେନ ?”
ଜିସୁ ବେନ୍ ରକମ୍ ଡଲିତଣ୍ଡ୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବେନ୍ ବାକ୍ୟ କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ବେଲା ସତ୍ ଆଦ୍ତେ, ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ଇଲା କେସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁ ନିଜେ କ୍ରୁଶତିଙ୍କ୍ କାଞ୍ଜି “କାପାଲସ୍ଥଲ,” ପେଦେର୍ତେ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍, ବେଦିଙ୍କ୍ ଏବ୍ରି ଗଟ୍ ତେ “ଗଲ୍ଗତା,” ଇଞ୍ଜ କେତିତଡ଼୍, ଆଗେ ପେଇସ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମୋଶାଲ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଉସ୍କ ନେଲ୍ଦାଗ୍ ବାବାଲ୍ ତାଡ଼ାତିଙ୍କ୍ ଗୁଞ୍ଜେତ୍ ପର୍ର ତେୟ୍ସ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ନାରୁନ୍ପିଲେ ଆନ୍ତେ ଆଦ୍ ରକମ୍ ପର୍ର ତେଦିତଣ୍ଡ୍,
ନା ମାଲ୍ସ୍ ୱାଦାନ୍ ବାବାଲ୍ ବେନଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ମାତର୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ପାର୍ଦ୍ ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଶେଷ ଦିନ୍ତେ ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍ ।
ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବେସୁଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ନାରୁନ୍ ପିଲେତିଙ୍କ୍ ପର୍ର ତେସ୍ମାତ୍ତିଡ଼୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ନାନ୍ ଯେ ଆଦ୍ ନାରୁନ୍ ନୁ ନାନ୍ ନିଜ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ବାତେଏ ମାଡ଼୍ୱେ ବେଲାନ୍ ବାବାଲ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ଶିକ୍ଷା ଇତ୍ତନ୍, ଆଦେଲେକାମ୍ ଇଦ୍ ସାରେ ଗଟି କେସମିନ୍ଦେନ୍, ଇଦ୍ ମିଡ଼୍ ପୁନ୍ତିଡ଼୍ ।
ମାତର୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆବିସାପ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ ନିୟମ୍ତାଗ୍ ଲେକା ମାନ୍ଦାନ୍ ଅବିସାପ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକା ମିନ୍ଦେ, “ବେନ୍ ମାଡ଼େତାଗ୍ ଗୁସ୍କ୍ୱିଡ଼ି ଡଲିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତଡ଼୍ ଅବିସାପ୍ ପାଏମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ !”
ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼ାଦ୍ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ଉସର୍ଗ ମାଡ଼୍ତନ୍ ଆଦିନ୍ ସୁଦୁଟ୍ ସମୟତେ ପ୍ରମାନିତ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ଯେ, ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାନ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତନ୍, ଇଦିନାଦ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମାମ୍ ଉଡୁତମ୍, ବେଲାକି ଜିସୁ ସ୍ୱର୍ଗ ଦୂତନୁଞ୍ଚ୍ ସୁଦୁଲଣ୍ଡ୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍, ବେଲାକି ଇଶ୍ୱରନ୍ ଅନୁଗ୍ରହନୁଞ୍ଚ୍ ସାର୍ରେତଡ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଡଲିତଣ୍ଡ୍ । ତାନାଦ୍ ଆ ଡଲ୍ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାନାଲ୍ ଇଞ୍ଜେ ଅଙ୍କ୍ ଗୌରବ୍ତେ ନୁ ନେକ୍କା ସାନ୍ମାନ୍ତାଦ୍ ସହଜ୍ କେର୍ତାଦ୍ ଉଡୁତାଲ୍ ।
ମାମେ ବେଲା ପାପାମ୍ ସେଙ୍ଗେ ଡଲିତାଡ଼୍ ନୁ ଦାର୍ମାମ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବାଦ୍କିତାଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ କ୍ରୁଶ ପରୁ ନିଜେତ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ମା ପାପାମ୍ତେ ବୋଜ୍ କାଞ୍ଜ୍ତନ୍ । ଅନ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତାଗେ ଆଦ୍ ପୁଣ୍ଡ୍ତଡ଼୍ ମିଡ଼୍ ସୁସ୍ଥ ଆତ୍ତିଡ଼୍ ।
ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ତାତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ ଦାର୍ମିକ୍ ଆସ୍ ଅଦାର୍ମିନାରୁଡ଼୍ ପାପତେ ପ୍ରାୟଚିତ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱେ ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ପ୍ରାୟଚିତ୍ତେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ଦାମ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ସାଦନ୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଇସାପ୍ତେ ଡଲ୍ତନ୍, ଇତ୍କେ ଆତ୍ମାତେ ଜିୱେ ଆତ୍ତନ୍,
ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ ମାନାଦ୍ ବା ପୁରା ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଜାତିତେ ପାପ୍ କ୍ଷମା ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେ ବଲି ଆସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ୱେରଡ଼୍ ପୁନେ ପାଟେ ପାର ମାତ୍ତଡ଼୍, “ବଇ ଆସ୍ ମିକା ଆଦ୍ ମାଆର୍ ଟେଣ୍ଡାନଙ୍କ୍ ନିମେ କେ ଯୋଗ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନିମେ ଆୱୁକି ଆସ୍ମାତ୍ତିନ୍ ନୁ ନିୟାଦ୍ ତଡ଼୍, ସାରେତେ ନାର୍, ବାଷାବାଦିଡ଼୍, ରାଷ୍ଟ ନୁ ଜାତିନାଗାଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ଆସ୍ ମିନ୍ଦେନି ।