21 ଅଡ଼୍ ଗାଲିଲୀତେ ବେତ୍ସାଇଦା ନାରୁଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ପିଲିପ୍ତେ ଗାର୍ରେ ଆଞ୍ଜ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ପାୟ୍କା ମାମ୍ମେ ଜିସୁଙ୍କ୍ କାଇଲାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମାୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ।”
“ହୋ କୋରାଜିନ୍, ମିଡ଼୍ ଦସଂ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ! ବେତ୍ସାଇଦା ମିଡ଼୍ ମିକା ଦସଂ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ । ମିଇ ଲୋପେ ବେନ୍ ସାରେ ଆଶର୍ଯ୍ୟ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ଆୱୁସାରେ ଯଦି ସିଦୋନ୍ ନୁ ସୋରତାଗ୍ ମାଡ଼ିମାନେଡ଼୍, ଆଗେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତାଗ୍ ନିର୍ ଆକି ବାସ୍ତା କେର୍ସ୍ ଅନୁତାପ୍ ମାଡ଼େଡ଼୍ ।”
“ବେନ୍ ବାବୁ ଯିହୁଦିଡ଼୍ ରାଜାଲ୍ ଆଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେକେ ? ମୁନେତ୍ ମାବ୍ତାଗ୍ ଅନାଦ୍ ଉକାମ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ପୂଜା ମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାମ୍ମେ ୱାତ୍ତମ୍ ।”
ନିତନିୟେଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେଲା ହେଞ୍ଚ୍ତିନ୍ ?” ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପିଲିପ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗାନ୍ ମୁନେ ନିମ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ତୟେମାଡ଼େତ୍ ମଦଲ୍ ମାତ୍ତି, ଆସୁଟେ ନାନ୍ନେ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମାତ୍ତାନ୍ ।”
ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବାବାଲ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତନ୍ ବେନଆଇ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଦର୍ଶନ୍ ମାଡ଼ି ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଡ଼୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍କିତ୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଶେଷ ଦିନ୍ତେ ନାନ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍ ।”