19 ଆଗାଙ୍କ୍ ପାରୂଶୀଡ଼୍ ତାମ୍ତାମ୍ କେତା କେତି ଆଦ୍ତଡ଼୍, “ଉଡ଼ୁତିଡ଼୍ ତ, ମାୱାଦ୍ ସାରେତଡ଼ାଦ୍ ଆଲ୍ସି ଲେକେତ୍ ଆଦୁତେ; ଉଡ଼ାଟ୍, ଜଗତ୍ଯାକ ସାରେତଡ଼୍ ଅନ୍ ପେର୍କେ ଅଦୁତ୍ତଡ଼୍ ।”
ବେଡ଼ିଇ ଯାଜକ୍ ନୁ ଦର୍ମଗୁରୁଡ଼୍ ଅନ୍ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼୍ୟି ସାରେ ଉଡ଼ି ନୁ ପିଲାକି ଦାଉଦ୍ତେ ମାରିଙ୍କ୍ ପ୍ରସଂଶା ଇଞ୍ଜ୍ କେସମାନ୍ଦାନ୍ କେଞ୍ଜି କପାମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ହିଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାହିଲାନଙ୍କ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ବାକ୍ୱାକାମ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜ ଅଡ଼୍ କେଞ୍ଜିମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ପାଣ୍ଡୁମ୍ ସମୟ୍ତେ ଉପବାସ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ବେସ୍କ୍ ତୁଡ଼୍ ଗ୍ରୀକ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ବେଲା ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡୟାଗେ ଆଦ୍ତଡ଼୍; ହଁ ବାବା ନିମ୍ ବେଲା ନାୟାଗେ ମିନ୍ଦେନି ନୁ ନାନ୍ ନିୟାଗ୍ ମିନ୍ଦେନ୍, ଅଡ଼୍ ମିକା ଆଲେକେ ମାୟାଗ୍ ମାନିଡ଼୍, ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ରହତ୍ତି ଇଞ୍ଜ ଜଗତ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଯୋହନ୍ତେ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗାର୍ରେ ଆଞ୍ଜ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ବେନ ଯର୍ଦ୍ଦନ୍ ବେଡ଼େମ୍ତେ ମୁନେତ୍ ପାକ୍ ନିତଡ଼୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେନ ବିଷୟ୍ତେ ନିମ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନି, ଉଡ଼େ, ଅଣ୍ଡ୍ ବାପ୍ତିସ୍ମ ଇଦୁତଣ୍ଡ୍ ନୁ ସାରେତଡ଼୍ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାଦୁତଡ଼୍ ।”
ଇତ୍କେ ଆଗେ ପାଉଲ୍ ନୁ ଶୀଲା ଦର୍କ୍ୱାଙ୍କ୍, ଅଡ଼୍ ଯେସନ୍ ନୁ ମେଣ୍ଡେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସୀଡ଼୍କ୍ ନଗର୍ତେ ଶାସନ୍ କର୍ତ୍ତାନ୍ ବକେତ୍ ପିଡ଼୍ଙ୍ଗି ଆସ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍ ଜଗତ୍ ସାରେଏକାମ୍ ଗୋଲ୍କ୍ ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ ! ଇଞ୍ଜେ ଅଡ଼୍ ମାନ୍ ଟାୱୁନ୍ତାଗ୍ ୱାତ୍ତଡ଼୍,
ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ ମାନାଦ୍ ବା ପୁରା ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଜାତିତେ ପାପ୍ କ୍ଷମା ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେ ବଲି ଆସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।