5 ଜିସୁ ମାର୍ତା ନୁ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ ନୁ ଲାଜାର୍ତିଙ୍କ୍ ପ୍ରେମତେ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ମାତ୍ତନ୍ ।
ଜିସୁ ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଆଞ୍ଜମାନ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ ୱେରଡ଼୍ ନାର୍ ଆସ୍ତଣ୍ଡ୍ । ମାର୍ତା ପେଦେର୍ ତେ ୱେରଡ଼୍ ନାଟାଡ଼୍ ତାମ୍ ଲୋନ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗି ସ୍ୱାଗତ୍ ମାଡ଼ିତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମାର୍ତା ସେବା ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦାନ୍ଦେ ଆସମାତ୍ତେ; ଆସୁଟେ ଆଦ୍ ଜିସୁନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ କେତ୍ତେ, ହୋ ପ୍ରବୁ, ନା ଏଲାଡ଼୍ ଯେ ୱେରଡେ ନା ପରୁ ସାର୍ରେ ସେବା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସିତ୍ତେ, ଆଦ୍ ବିଷୟ ନିକିଂଙ୍କ୍ ହେର୍କା ଇଲେ କି ? ନାକିଂଙ୍କ୍ ସାହାଯ୍ୟ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ତାଙ୍କ୍ କେସିମ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପ୍ରବୁ ତାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମାର୍ତା, ମାର୍ତା ନିମେ ଗାଟି ବିଷୟ୍ତିଙ୍କ୍ ଚିନ୍ତେ ନୁ ଦାନ୍ଦେ ଅଦୁତିନ୍,
ବେତନିୟା ମାନ୍ଦାନ୍ ଲାଜାର୍ ପେଦେର୍ ତଣ୍ଡ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ରୋଗ୍ତେ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍; ମରୀୟମ୍ ନୁ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ ମାର୍ତା ଆଦ୍ ନାର୍ ମାଞ୍ଜମାତ୍ତା ।
ଆଉ ଏଲାସ୍କ୍ ଜିସୁନ୍ ପାକେ କେସ୍ ରହତାଆ, “ପ୍ରବୁ, ଉଡ଼େ, ବେନଙ୍କ୍ ନିମ୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼୍ନିନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ରୋଗ୍ତେ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଯିହୁଦୀନଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଉଡ଼ାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ଆତ୍କେମିକା ଲାଜାର୍ ରୋଗ୍ତେ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜ ବେସୁଙ୍କ୍ ଜିସୁ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆସୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ବେନ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦେପଡ଼ିଇ ତାଗ୍ ମେଣ୍ଡେ ରେଣ୍ଡ୍ ଦିନା ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ବେସ୍କ୍ ଦିନାତେ ମୁନେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ନିକିଂଙ୍କ୍ କାଲ୍କ୍ ହେସାଙ୍କ୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼ମାତ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ କେତୁତିନ୍ ?”
ବାବାଲ୍ ନିଜେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ିତନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ନୁ ନାନ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେନ୍, ଆଦ୍ ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ନିମ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତିନ୍, ଆଦ୍ ବେଲା ଅଡ଼ାଗ୍ ମାନ୍ତା ନୁ ନାନ୍ ଅଡ଼ାଗ୍ ମାନ୍ତାନ୍, ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାନ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନି ପେଦେର୍ କେତ୍ତାନ୍ ନୁ କେତିତାନ୍ ।”