48 ଯଦି ମାମ୍ମେ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଆଲେନ୍ ୱିଡ଼୍ସିଦ୍ତମ୍, ଆଲେକେ ସାରେତଡ଼୍ ଅନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ରୋମିୟ ନାରୁଡ଼୍ ୱାସ୍ ମାନ୍ନାଦ୍ ମନ୍ଦିର୍ତିଙ୍କ୍ ନୁ ଜାତିତିଙ୍କ୍ ଦଂସ ମାଡ଼ିଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ରାଜାଲ୍ କପାମ୍ ଆଶେ ସୌନ୍ୟଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଡ଼୍ ଆଦ୍ ନରହନ୍ତାଲଡ଼୍କ୍ ହାୱ୍କି ଅଡ଼୍ ଶହର୍ତିଙ୍କ୍ କିସ୍ ପସ୍ପିତ୍ତଡ଼୍ ।
ଇଞ୍ଜ୍ ବେଡ଼୍ୟା ସାହିକିନାଗ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ବେସର୍ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଦର୍ସ୍କିତିଡ଼୍, ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମାନ୍ ବଜିତାଗେ କାର୍ଙ୍ଗି ତାଡ଼ାଟ୍ ।
“ବାବବାଦୀଡ଼୍ ଦାନିୟେଲ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିମାନ୍ଦାନ୍ ୱିଡ଼୍ସି ମାଡ଼ାନ୍ ପାସ୍କି ଜିନିଷ୍ । ପବିତ୍ର ଜାଗାତିଙ୍କ୍ ଆଦ୍ କଳୁଷିତ ମାଡ଼ିତେ । ଇଦିନ୍ ଇତ୍କେ ବାତେଏ, କାପାଟ୍ ବନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ାନାଦ୍ ।”
ନାରୁଡ଼୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ଅନାଦ୍ ଡଲାନ୍ ଦଷ୍, ମାକିଂଙ୍କ୍ ବା ମା ପିଲାନ୍ ପର୍ର ଆୟି ।”
“ହୋ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରୀଡ଼୍ ! ମିଡ଼୍ ଦଣ୍ଡ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ମିଡ଼୍ ପରମେଶ୍ୱର୍ତେ ଜ୍ଞାନତାଦ୍ କୁଚ୍କାଇତିଙ୍କ୍ ମିଞ୍ଜ୍ପିତିଡ଼୍, ବେଦ୍ ଜ୍ଞାନତାଦ୍ ହାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଟେଣ୍ଡି । ମିଡ଼୍ ନିଜେ ଐଶ୍ୱରିକ୍ ବୁଦ୍ ନାଡ଼ସ୍ୱିଡ଼୍ କି, ବେନଡ଼୍ ନାଡ଼୍ସାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆନ୍ତେ ନାଡ଼୍ସାଙ୍କ୍ ହିୱୀଡ଼୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ହାର୍ ଦେ ଗାରେତ୍ ୱିଜ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ିତେ, ବେନଡ଼କ୍ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜାନ୍ ପେର୍କେ ଶୟ୍ତାନ୍ ୱାସ୍, ବେଲା କି ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ପରିତ୍ରାଣ ଆୟୋଡ୍, ଇଦ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼ାଦ୍ ହୃଦୟ୍ କଞ୍ଜ୍ ବାକ୍ୟ ଡଙ୍ଗି ଆଦ୍ତେ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ୱେସ୍ ବିଷୟ୍ତେ ସାକ୍ଷ୍ୟ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ କେଞ୍ଜି ସାରେତଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ୱାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
“ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମାମ୍ମେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ପେଦେର୍ତେ ଶିକ୍ଷା ହିଦାଙ୍କ୍ ସାରେ ମନା ମାଡ଼ିମାତ୍ତମ୍, ଇତ୍କେ ଉଡ଼ାଟ୍ ମିଡ଼୍ ବାତେ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ! ମିଡ଼୍ ମିୟାଦ୍ ଶିକ୍ଷା ଯିରୁଶାଲେମ୍ ସାରେଏକାମ୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ି ଆଦ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ତେ ଦଂସ ଆଦାନାଦ୍ ମା ପର୍ର ଦାୟୀ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଚାଏମ୍ ଆଦୁତିଡ଼୍ !”