27 ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ, ପ୍ରବୁ, ବେନ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ଆଗମନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାତ୍ତେ, ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱତେ ମାର୍ ଆଦ୍ ମସିହ, ଇଦ୍ ନାୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରିଞ୍ଚ୍ତଡ଼୍, “ବେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ୱାଦ୍ତନ୍ ଇଞ୍ଜ୍ ଯୋହନ୍ କେସ୍ମାତ୍ତନ୍, ନିମ୍ ଅଣ୍ଡେ କି ? ନା, ମାମ୍ମେ ମେଣ୍ଡ୍ଅର୍ତିଙ୍କ୍ କେପିତମ୍ ?”
ଶିମୋନ୍ ନୁ ପିତର୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ, ଜିୱୁତେ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍ ।”
ଆସୁଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ କ୍ରିଷ୍ଟ ଆଦ୍ତନ୍, ଇଦ୍ ବେନଙ୍କ୍ ବା କେଲ୍ମାଟ୍ ହିଞ୍ଜ ଅଣ୍ଡ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍କ୍ ଦୃଡ଼ ଗଟ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନେଣ୍ଡ୍ ଦାଉଦ୍ ତେ ନାର୍ ତାଗ୍ ମି ସେଙ୍ଗେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ପ୍ରବୁ ।
ନିତନିୟେଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ନିମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍, ନିମ୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ତେ ରାଜାନି ।”
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଞ୍ଜେ ନି ଗଟ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ମାତର୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମାମ୍ମେ ନିଜେ ନିଜେ କେଞ୍ଜିମିନ୍ଦେମ୍, ମେଣ୍ଡେ ଇଣ୍ଡ୍ ଯେ ନିଜାମ୍ ଜଗତ୍ତେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ଆଗେ ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଜିସୁ ମାଡ଼୍ତେ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼ିୟି ଉଡ଼ି କେତ୍ତାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍, “ଜଗତ୍ତାଗେ ବେନ୍ ବାବବାଦିଡ଼୍ ୱାଦାନାଦ୍ ମାତ୍ତେ, ଇଣ୍ଡ୍ ନିଜାମ୍ ଅଣ୍ଡେ ।”
ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଦ୍ ପବିତ୍ର ନାରୁନି, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେମ୍ ନୁ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ହାର୍ଦାଗ୍ ଆଦାନ୍ ୱେଲେ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଏର୍ୱେତାଗ୍ ଏୱୁତ୍ତଡ଼୍ । ୱାଞ୍ଜାଲ୍ କର୍ମଚାରୀ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍,
“ଇଗେ ଏର୍ ମିନ୍ଦା, ଇଞ୍ଜେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଏର୍ଦିକ୍ଷା ଆଦାନଙ୍କ୍ ବାତ୍ ଅସୁବିଦା ମିନ୍ଦ୍ କି ?”
ବେନ ଜିସୁଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଇଞ୍ଜ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ । ବେନ ଆୟି ୱେରନ୍ ବାବାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଆ ବାବାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ମିକା ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ମାମେ ପୁତ୍ତମ୍, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଗେ ୱାସ୍ ସତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସତ୍ ଏର୍କେ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ଜ୍ଞାନ୍ ଇସ୍ମିନ୍ତେନ୍ । ମାନାଡ଼୍ ସତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ଅନ୍ମାର୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି ମାନ୍ଦାନ୍ ଜିୱେ ବାଦ୍କୁତାଡ଼୍ । ଅଣ୍ଡେ କେ ସତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ଅଣ୍ଡେ କେ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱେ ।