24 ମାର୍ତା ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ ଶେଷ୍ ଦିନାତେ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ତେଦିତଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ନାନ୍ ପୁତ୍ତାନ୍ ।”
ହି ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବାତା ହିଲ୍ୱାଙ୍କ୍ ସାରେବଦଲ୍ ତେ ବାତା ଇଦ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ । ଆଲାତ୍କେ ମି ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ଆଦ୍ ତେ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେସୁଙ୍କ୍ ଦାର୍ମିକ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଡଲ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ତେଦିତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଦିନାମ୍ ତେ ମିଡ଼୍ ମିୟାଦ୍ ପୁରସ୍କାର୍ ଦର୍କିତ୍ ।”
ଜିସୁ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଇ ଦାଦାଲ୍ ମେଣ୍ଡେ ଜିୱୁ ଆସ୍ ତେଦିତଣ୍ଡ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ, ନା ପ୍ରେରଣାକର୍ତ୍ତାଲ୍ ବେନ୍ ସାର୍ତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଦାନ ମାଡିସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ବେନଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ନାନ୍ ହରାମାଡ଼କଟ୍ ବେଲାନ୍ ଶେଷ ଦିନ୍ତେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେନ୍ଦାମ୍ ବାଦ୍କିତାନ୍, ଇଦ୍ ଅନାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ।
ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବାବାଲ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତନ୍ ବେନଆଇ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଦର୍ଶନ୍ ମାଡ଼ି ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଡ଼୍ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍କିତ୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଶେଷ ଦିନ୍ତେ ନାନ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡଅନ୍ଦାମ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମାଡ଼ିତାନ୍ ।”
ଇଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗ୍ ନାୟାଦ୍ ଆଶେ ମିନ୍ଦେ; ସାୟେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ନୁ ଆଦାର୍ମିକ୍ ନାରୁଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପୁନରୁତାନ୍ତଡ଼୍ ।
ବିଶ୍ୱାସତେ ନାଟୱା ତାମ୍ ଡଲ୍ତା ନିଜ ନାରୁଙ୍କ୍ ଜିୱେତେ ଦରକ୍ସ୍ତା । ୱେରେତାୱ ଅଣ୍ଡୟ୍ ମାନ୍ତେ ଜିୱୁ ଦର୍କାନ୍ ଆଶେତେ ତାମ୍ ସ୍ୱାଦିନତିନ୍ ନିଜର୍ ଇଚ୍ଛାତେ ଇସ୍ ତିପାଲ୍ତେ ଡଲ୍ତଡ଼୍ ।