19 ଯିହୁଦୀ ଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ ମାର୍ତା ନୁ ମରୀୟମ୍ ତିଙ୍କ୍ ତାମ୍ ଦାଦାଲ୍ ବିଷୟ୍ତେ ସାନ୍ତନା ହିଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆୱିନା ୱାସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ମରୀୟମ୍ ପେଦେର୍ତାଦ୍ ୱେରନ୍ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ ମାତ୍ତେ, ଆଦ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଡେକେତ୍ ମଦଲ୍ କୁଦି ଅନାଦ୍ ବାକ୍ୟ କେଞ୍ଜମାତ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ୱେରଡ଼୍ ବିଷୟ ଗାଟି ଦର୍କାଡ଼୍ । ମରୀୟମ୍ ନିଜେତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଲେକେତ୍ ବିଷୟତିଙ୍କ୍ ପସନ୍ଦ ମାଡ଼୍ତେ, ଆଦ୍ ତାନ୍ଆଗାଙ୍କ୍ ୱିର୍ସ୍ପି ଆଦାଙ୍କ୍ ଆୟ୍ୟ ।”
ଯିରୁଶାଲେମ୍ତେ ଯିହୁଦୀ ନେତାଲଡ଼୍ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଦର୍ମ ଯାଜକ୍ ନୁ ଲେବୀୟ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗାର୍ରେ “ନିମ୍ ବେନ,” ଇଞ୍ଜ ପାଚ୍ରାମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଡ଼୍ ।
ବେତନିୟା ମାନ୍ଦାନ୍ ଲାଜାର୍ ପେଦେର୍ ତଣ୍ଡ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ରୋଗ୍ତେ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍; ମରୀୟମ୍ ନୁ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ ମାର୍ତା ଆଦ୍ ନାର୍ ମାଞ୍ଜମାତ୍ତା ।
ବେନ୍ ଯିହୁଦୀନଡ଼୍ ଅଦିନ୍ତଡ଼୍ ଲୋନ୍ ମାଞ୍ଜ୍ ତାଙ୍କ୍ ସାନ୍ତନା ଇସମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ମରୀୟମ୍ ଜାପେ ତେଦି ପେଇସ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି, ଆଦ୍ ସମାଦି ପାକେ କେୟାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଦୁତ୍ତେ, ଆଦ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼ି ଆଦିନ୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଜିସୁ ମରିୟମ୍ତିଙ୍କ୍ କେୟାନାଦ୍ ଉଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଯିହୁଦୀନଡ଼୍କ୍ ଆଦିନ୍ ତଡ଼୍ ୱାତ୍ତାଦ୍ ଉଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଡ଼୍ ମିକା କେୟମାତ୍ତଡ଼୍, ଆଦ୍ ଉଡ଼ି ଜିସୁ ଗାଟି ଦୁଃକ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଗାଟି ଦାନ୍ଦେ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଯିହୁଦୀନଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଉଡ଼ାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ସ୍ନେହ ମାଡ଼ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ଯିହୁଦୀନଡ଼୍ ଆଗାଙ୍କ୍ ନାର୍ଗେ, ବେନଡ଼୍ ମରୀୟମ୍ ତେ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଜିସୁନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ଉଡ଼୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଅନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍;
ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ବେସ୍କ୍ ଦିନାତେ ମୁନେନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ନିକିଂଙ୍କ୍ କାଲ୍କ୍ ହେସାଙ୍କ୍ ଚେଷ୍ଟା ମାଡ଼ମାତ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦାମ୍ ଆଦାଙ୍କ୍ କେତୁତିନ୍ ?”
କୁସି ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ୱେଡ଼୍କ୍ ମାଡ଼ାଟ୍, ଦୁଃକାମ୍ ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଦୁଃକି ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
ମାନ୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ୱେଲେ ଇଶ୍ୱର୍ ମାନ୍ ବେନ୍ ସାନ୍ୱନା ଇଦ୍ତନ୍, ଆଦ୍ ସାନ୍ୱନା ତଡ଼୍ ମାନାଡ଼୍ ଦୁଃକାମ୍ କଷ୍ଟ ମାଡ଼ମାନ୍ତାନ୍ ବାଗାତଡ଼୍କ୍ ସାନ୍ୱନା ଇଦ୍ଦେ ପାର୍ଦତାଡ଼୍ ।
ଇୱୁ ସାରେ ଗଟି କେଞ୍ଜ୍ସ୍ପି ମିଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ସାର୍ଦେ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ଇଞ୍ଜେ ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ମାଡ଼ୁତିଡ଼୍, ଟିକ୍ ଆଦେଲେକାମ୍ ନିଜେ ନିଜେ ଲୋପେ ଉତ୍ସାଇତ୍ ମାଡ଼ାଟ୍, ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସାହାଯ୍ୟ ମାଡ଼ାଟ୍ ।