10 ଡଙ୍ଗାଲ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ଡଙ୍ଗାଙ୍କ୍, ଆୱୁକାନଙ୍କ୍ ନୁ ଦଂସ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍, ନାନ୍ ୱାତ୍ତାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ହିଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ, ମିଡ଼୍ ବେଲାକି ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ତେ ଗାଟି ତିପାଲ୍ମାଡ଼େ ପାର୍ତିଡ଼୍ ।”
“ଇ ନଗନ୍ୟଡ଼୍ଗାଙ୍କ୍ ୱେରଙ୍କ୍ ଆଲେ ତୁଚ୍ଛ ମନେମାଡ଼୍କେ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, ଇଡ଼ାଦ୍ ଯନ୍ ଆସମାନ୍ଦାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତକି ସାରେଦିନା ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
“ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ହାର୍ପୁନ୍ୱେ ନାରୁଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ନାରୁନ୍ ପିଲେ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ନାରିନ୍ ପିଲେ ସେବା ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ୱାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ସେବାମାଡ଼ି ବାଗାତଡ଼ାଉ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତନ୍ ।”
ଅଡ଼୍କ୍ ଅନ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, ‘ନା ମନ୍ଦିର୍ ପ୍ରାର୍ତନା ଲୋନ୍ ଇଞ୍ଜ୍ କ୍ୟାତ ଆଦ୍ତେ,’ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ଦସ୍ୟୁଡ଼୍ ଲୋନ୍ ଲେକାମ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ।”
ଆୟେ ଦର୍ମଗୁରୁ ନୁ ପାରୂଶୀଡ଼୍, ମିୟାଦ୍ ଶେଷ ଦଶା ବେସର୍ ବୟଙ୍କାର୍, ଆର୍ ଚଲ ଦାର୍ମିକ୍ମାନ୍ଦେ, ସର୍ଗରାଜ୍ୟତେ ଆସାନ୍ ଆର୍ଦିଙ୍କ୍ ବନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ି ନେହେସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼ି । ନିଜେ ଆଦିନାଗେ ନେଙ୍ଗ୍ୱିଡ଼୍ ନୁ ବେନଡ଼୍ ନେଙ୍ଗାଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ ୱିଡ଼୍ସିୱିଡ଼୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଜିସୁ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷାଇସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକା ମିନ୍ଦେ, ‘ନା ମନ୍ଦିର୍ ସାରେ ଦେଶ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ଲୋନ୍ ଇଞ୍ଜ ପେଦେର୍ ଆଦ୍ତେ,’ କିନ୍ତୁ ମିଡ଼୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ଡ଼ଙ୍ଗାନ୍ ଲୋନ୍ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ।”
ବାତ୍ ମାୟିମିନ୍ଦେ, ଆଦ୍ ମେହେକି ଗେଲ୍ସ୍ପାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ପିଲେ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
“ସତ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ କେସମିନ୍ଦେନ୍, ବେନ ହାର୍ଇସ୍ ମେଣ୍ଢା ଗୁଡ଼ୁସା ତାଗ୍ ନେଙ୍ଗଣ୍ଡ୍, ମାତର୍ ଗୁଡ଼୍ସାତିଙ୍କ୍ ତୁଲି ନେଙ୍ଗୀତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଡଙ୍ଗାଲ୍ ବା ଡକାଇତ୍;
“ନାନ୍ ସାୟେତ୍ମେଣ୍ଢା ମେଇତାନନ୍; ସାୟେତ୍ମେଣ୍ଢା ମେଇତାନନ୍ ମେଣ୍ଢାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ହିଦ୍ତାନ୍ ।
ବେନ ନା ଗଟି କେଞ୍ଜି ପାଲନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ନାନ୍ ଅନାଦ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନାନ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ନ୍, ନାନ୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତାନ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଯେ ଦରିଦ୍ର ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଚିନ୍ତେ ମାଡ଼ମାତ୍ତନ୍ ଇଞ୍ଜ ଇଦ୍ କେତ୍ତେ, ଆଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଡଙ୍ଗାଲ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗାଙ୍କ୍ ଡାବ୍ ମୁନେ ମାନ୍ନାଙ୍କ୍, ଆଗେ ବାତା ୱାଟି ମାତ୍ତଡ଼୍, ହାଉସାରେ ଡଙ୍ଗି ମିକା ଆସମାତ୍ତନ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ରୱଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜଗତ୍ ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ପରିତ୍ରାଣ୍ ଦର୍କିତ୍ତେ, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ରହ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍କାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ୱିଡ଼୍ ।”
ବେନ କାଦି ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଡିଗି ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ଜିୱୁନ୍ ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ମାଡ଼ିତେ, ଆଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କାଦି ।”
ନାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ କାଦି; ବେନ ହିଦ୍ କାଦି ତିନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅନନ୍ତକାଲ୍ ଯାକ ଜିୱୁ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍; ନାନ୍ ବେନ୍ କାଦି ହିଦ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ନାୟାଦ୍ ଆଉଙ୍ଗ୍, ନାନ୍ ଆଦ୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ବାଦ୍ସ୍କ୍କାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ହିଦ୍ତାନ୍ ।”
ମିଡ଼୍ ଯଦି ମେଣ୍ଡେଅଡ଼୍ତିଡ଼୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ଇଦୁତିଡ଼୍, ମିଡ଼୍ ବାଆତେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ଶିକ୍ଷା ଇୱିଡ଼୍ ? “ଡଙ୍ଗ୍ମାଟ୍ ଇଞ୍ଜ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ି ମିଡ଼୍ କି ଡଙ୍ଗୁତିଡ଼୍ ?”
ପାପିଡ଼୍କ୍ ଉଦାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁ ପୃତିବିତାଗ୍ ୱାସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ହିଦ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ନିଜାମ୍ ସତ୍ ସାରେତଡ଼୍ ହିଦିଙ୍କ୍ ପୁନ୍ଦାନ୍ ଦର୍କାର୍ । ଆ ପାପୀଡ଼ି ଲୋପେ ନାନ୍ ସାରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଅନ୍ ବାଡ଼୍ୟଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ବେନଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆୱୁସାର୍ରେ ବିଷୟ୍ ଦାନ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ମାଡ଼ିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତାଗ୍ ଅଣ୍ଡ୍ କଟମାନ୍ତଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଲେକେତ୍ ବାବେ କେତାନଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ତଡ଼୍ ଶପତ୍ କାଲ୍ପିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦିନ୍ ବେନଡ଼୍ ଅଙ୍କ୍ ଆସ୍ ଇଶ୍ୱରନ୍ ଗାର୍ରେ ଅନ୍ତଡ୍, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜେ ମେଣ୍ଡେ ସାର୍ରେଦିନା ଗେଲ୍ସ୍ପା ପାର୍ଦେତଣ୍ଡ୍, ବାତାଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଅଡ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱରନ୍ ମୁନେ କେତାନଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେଦିନେ ଜିୱୁ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଇଦ୍ ଉପାୟତେ ମାନ୍ ପ୍ରବୁ ନୁ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଅନନ୍ତ ରାଜ୍ୟତାଗ୍ ନେଙ୍ଗାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମିଡ଼୍ ପୁରା ଅଦିକାର୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍ ।