49 ନିତନିୟେଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ନିମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍, ନିମ୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ତେ ରାଜାନି ।”
ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଆରାଦାନା ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍ “ନିମ୍ ନିଜାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ।”
“ବେନ୍ ବାବୁ ଯିହୁଦିଡ଼୍ ରାଜାଲ୍ ଆଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେକେ ? ମୁନେତ୍ ମାବ୍ତାଗ୍ ଅନାଦ୍ ଉକାମ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ପୂଜା ମାଡ଼ାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ମାମ୍ମେ ୱାତ୍ତମ୍ ।”
“ସିୟନ୍ତେ କନ୍ୟାୟାତିଙ୍କ୍ କେଲ୍ମୁଟ୍ । ଉଡ଼ାଟ୍, ମିଇ ରାଜାଲ୍ ମିଇ ପାକେ ୱାଦୁତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସର୍ ନମ୍ର ଗଦପିଲେତ୍ ପରୁକୁଦି ୱାଦୁତନ୍; ଉଡ଼ାଟ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗଦପରୁ କୁଦି ୱାଦୁତନ୍ ।”
ମେଣ୍ଡେ ହାଟିନାଗେ ନମସ୍କାର୍ ପାହେମ୍ଆଦାଙ୍କ୍ ନୁ ନାରୁଡ଼୍ତଡ଼୍ ଗୁରୁ ଇଞ୍ଜ ସମ୍ୱୋଦିତ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ଇଚ୍ଛା ଆଦ୍ତଡ଼୍ ଆଦୁତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ଗୁରୁ ଇଞ୍ଜ ସମ୍ୱଦିତ ଆୟ୍ମାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଇ “ଗୁରୁ,” ୱେରଣ୍ଡେ ମେଣ୍ଡେ ମିଡ଼୍ ସାରେ ତାମୁଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁଙ୍କ୍ ମୁନ୍ ଉଡ଼ି ରମିୟ ରାଜ୍ୟପାଲ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ବାତେଏ ଯିହୁଦିଡ଼୍ ରାଜାନି ?” ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍, ହୋ ନିମ୍ ଆଦ୍ କେତୁତିନ୍ ।
“ଅଣ୍ଡ୍ ବାଗାତଡ଼୍କ୍ ଗେଲ୍ସ୍ପ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ନିଜ୍ତିଙ୍କ୍ ଗେଲ୍ସ୍ପ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ବାନେ ଇସ୍ରାୟେଲ୍ତେ ରାଜାଲ୍ । ଇଞ୍ଜ୍ ଯଦି ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରୁଶତାଗାଙ୍କ୍ ଡିଗି ୱାଦ୍ ପାର୍ଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଲାଇତ୍କେ ମାମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତମ୍ ।
ଆସୁଟେ ଶୟ୍ତାନ୍ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମେ ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଦ୍ କାଲ୍ଦିଙ୍କ୍ ରୋଟି ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଗଟ୍ ହିମ୍ ।”
ଇଶ୍ରାୟେଲ୍ତେ ରାଜାଲ୍ ମସୀହ ଇଞ୍ଜେ କ୍ରୁଶକନ୍ ଡ଼ିଗି ୱାଡ଼୍ଣ୍ଡି, ଆଲେକେ ମାମ୍ ଅଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ ମାଡ଼ିତମ୍ ତାନ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ସାଙ୍ଗଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାୱୁସ୍ କାୱୁସ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ଦୂତ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ନି ପରୁ ଡିଗିତେ ନୁ ସତ୍ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଶକ୍ତିତେ ନିକିଂଙ୍କ୍ ମିସିତେ, ନୁ ବେନ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ପବିତ୍ର ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ହିଞ୍ଜ ନାରୁଡ଼୍ ପୁନ୍ତଡ୍ ।
“ପ୍ରବୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ବେନ୍ ରାଜାଲଡ଼୍ ୱାସ ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଦନ୍ୟ । ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଶାନ୍ତି ନୁ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ମହିମା ଆୟି ।”
ବେନ ବେସୁଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱରତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ଡ଼େକାନାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଣ୍ଡେ ମାର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଆଦ୍ ଉଡ଼ିମିନ୍ଦେନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
ଜିସୁ ମାଲ୍ସ୍ ଅଡ଼୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଏ ମେହ୍କୁତିଡ଼୍ ?” ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ରାବ୍ବି, ହିଦିନ୍ ଅର୍ତ ଗୁରୁ ନିମ୍ ବେଗେ ମାନ୍ଦୁତି ?”
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ତୟେମାଡ଼େତ୍ ମଦଲ୍ ଉଡ଼ିମାତ୍ତାନ୍ ଇଞ୍ଜ କେତ୍ତାଙ୍କେ ନିମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ୁତି ? ନିମ୍ ଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେଡ଼୍ୟା ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ବିଷୟ ଉଡ଼ିତି ।”
ଆଗାଙ୍କ୍ ପିଲାତ ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଆଲେକେ ନିମ୍ ୱେରନ୍ ରାଜା ?” ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ତ କେତୁତିନ୍ ନାନ୍ ୱେରନ୍ ରାଜା । ନାନ୍ ସତ୍ ବିଷୟ କେତାନଙ୍କ୍ ଜନମ୍ ଆତ୍ତାନ୍ ନୁ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ । ବେନ ସତ୍ୟତିଙ୍କ୍ ସାଏ କେତିତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ଗଟି କେଞ୍ଜିତଡ଼୍ ।”
ଆଗାକଞ୍ଜ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, ହୋ ଗୁରୁ, ସୁଦୁଟ୍ ତିନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ୱାଡ଼ା ।