39 ଜିୱୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ୱାଡ଼ାଟ୍, ଉଡ଼ିତିଡ଼୍ ।” ଆସୁଟେ ଅଡ଼୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଅନ୍ ପଡ଼୍ୟ୍ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଆଦ୍ ଦିନ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ମାତ୍ତଡ଼୍; ଆସୁଟେ ପାୟାଲ୍ ନାଲୁ ଗାଣ୍ଟା ଆସ୍ମାତ୍ତେ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଡ଼୍, “ମା ତଡ଼୍ ମାନ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମୁଲ୍ପୁଟ୍ ଆସମିନ୍ଦେ ନୁ ପଡ଼ଦ୍ ଆଞ୍ଜମିନ୍ଦେ ।” ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ତଡ଼୍ ମାନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଜିସୁ ମାଲ୍ସ୍ ଅଡ଼୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଏ ମେହ୍କୁତିଡ଼୍ ?” ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ରାବ୍ବି, ହିଦିନ୍ ଅର୍ତ ଗୁରୁ ନିମ୍ ବେଗେ ମାନ୍ଦୁତି ?”
ବେନଡ଼୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗଟି କେଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ଶିମୋନ୍ ପିତର୍ତେ ଦାଦାଲ୍ ଆନ୍ଦ୍ରିୟ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ନିତନିୟେଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାଜରିତ ତାଗାଙ୍କ୍ ବାତ୍ ସାୟେତ୍ ବିଷୟ୍ ପେଇତେ ପାର୍ଦ୍ତେ ?” ପିଲିପ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ୱାସ୍ ଉଡ଼ୁ ।”
ଆଦ୍ ଶମିରୋଣିୟଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ ଅଡ଼୍ ତ ମାନ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅନୁରଦ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ଦିନା ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେତାଗ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାବାଲ୍ ବେନଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ଦାନ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଡ଼୍ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତଡ଼୍; ମେଣ୍ଡେ, ବେନ ନା ଗାର୍ରେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ବାୟିଦେ ପେସ୍ପିୱନ୍;
ଉଡ଼େ ! ନାନେ ବାଇଦେ ନିସ୍ ଦ୍ୱାରତାଗ୍ ତାଲ୍ସୁତାନ୍; ଯଦି ବେନ ନାୟାଦ୍ ଲେଙ୍ଗ୍ କେଞ୍ଜି ମାର୍ ଟେଣ୍ଡିଦ୍ତନ୍, ନାନେ ତାନ୍ ଲୋତ୍ତେ ଲୋପେ ୱାସ୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ତିନ୍ଦାଙ୍କ୍ କୁଦିତାନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ନା ତଡ଼୍ ତିନ୍ତନ୍ ।