37 ଆଦ୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଯୋହନ୍ତେ ଗଟି କେଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଣ୍ଡ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଆର୍ ଇସ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦୃଷ୍ଟିତେ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହିକ୍ ଉଡ଼ାଟ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମେଣ୍ଢାମେଇତାନଣ୍ଡ୍ ।”
ଜିସୁ ମାଲ୍ସ୍ ଅଡ଼୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ବାତେଏ ମେହ୍କୁତିଡ଼୍ ?” ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଡ଼୍, “ରାବ୍ବି, ହିଦିନ୍ ଅର୍ତ ଗୁରୁ ନିମ୍ ବେଗେ ମାନ୍ଦୁତି ?”
ମେଣ୍ଡନ୍ଦିନେ ଜିସୁ ଗାଲିଲୀତାଗ୍ ଆଦ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ପିଲିପ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମେଣ୍ଡେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନା ପେର୍କେ ୱାଡ଼ା ।”
ସୁସମାଚାର୍ କେଞ୍ଜ୍କେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ତିୟାର୍ ଆଦ୍ତେ ନୁ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ାନାଦେ ଆଦୁତ୍ତେ ଆଦ୍ ସୁସମାଚାର୍ ।
ମିଇ ପାୟୁର୍ କନ୍ସ୍ କାରାପ୍ ଗଟି ପେୟ୍ମାକି । ମିଇ ଗଟି ସାୟେଆୟି, ଗଟିନାଗ୍ ନୁ ପାଡ଼୍ୟିଦାଗ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ଆୟି । ଆଲାଇତ୍କେ ବେନଡ଼୍ ମିଇ ଗଟି କେଞ୍ଜିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଆୱୁ ସାୟେ ଆଦ୍ତେ ।
ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ନୁ ଆଦ୍ ନବବଦୂ କେତୁତନ୍, “ୱାଡ଼େ !” ଶ୍ରବଣକାରି ସାରେତଡ଼୍ ମିକା କେତିତଡ଼୍, “ୱାଡ଼େ !” ଯେ ବେନ ଉନ୍ଦେୱାତେନଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ । ଜିୱେତେ ଏର୍ ଉନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛାମାତ୍କେ, ଅଣ୍ଡ୍ ୱାସ୍ ବିନାମୁଲ୍ୟତେ ଆଦ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।