34 ମେଣ୍ଡେ ନାନ୍ ଆଦ୍ ଉଡ଼ିମିନ୍ଦେନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେନ୍ ।”
“ମା ବାବାଲ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ସାରେ ଇସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ବାବାଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସ୍କେ ମାର୍ରିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେନ ପୁନଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ମାର୍ରିଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସ୍କେ ବାବାଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ବେନ ପୁନଣ୍ଡ୍ । ମାର୍ ବେନ ଗାର୍ରେ ବାବାନ୍ ଗଟି କେତିତଣ୍ଡ୍, ମାତର୍ ଅଡ଼୍ ବାବାଙ୍କ୍ ପୁନ୍ତଡ଼୍ ।”
ଶିମୋନ୍ ନୁ ପିତର୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ନିମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ, ଜିୱୁତେ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍ ।”
ପିତର୍ ଆଦ୍ କେତ୍ତାନ୍ ୱେଲେ ୱେରଡ଼୍ ୱେସ୍ତେ ମାବ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ତାଲେତ୍ ପର୍ର ୱାତ୍ତେ ନୁ ଆଗାଙ୍କ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ନା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ଇନାଗେ ନାନ୍ ପେର୍କେ ସାର୍ଦେ । ଅନ୍ ଗଟ୍ ମନ୍ଇସ୍ କେଞ୍ଜାଟ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଜିସୁ କଟ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ବେଡ଼୍ୟାଦ୍ ଜାଜକ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଜିୱୁନ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପେଦେର୍ ତେ ନାନ୍ନେ ନିକିଂଙ୍କ୍ ପାଚ୍ରା ମାଡ଼ୁତାନ୍, ସତ୍ତେ କେଲ୍ମ୍, ନିମ୍ ବାତେଏ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ନି ?
“ନିମ୍ ବାନେ ମନ୍ଦିର୍ତିଙ୍କ୍ ଉସ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନାନେ ମେଣ୍ଡେ ଆଦିଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିସ୍ ମାତ୍ତିନ୍ । ନିମ୍ ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍, ନିଜ୍ତିଙ୍କ୍ ଗେଲ୍ସ୍ପା । କ୍ରୁଶତାଗାଙ୍କ୍ ଡିଗିୱାଡ଼୍ ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜ୍ତିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପର୍ର ଆସ୍ ନେହେସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ହାଲେକ୍ ଉଡାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ତେ, ଇଶ୍ୱର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଗେଲ୍ସ୍ପାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍ କି ଇଲେ ।”
ଜିସୁଙ୍କ୍ କେପି ମାନ୍ଦାନ୍ ସେନାପତି ନୁ ସୈନ୍ୟହିଡ଼୍ ବୁମିକମ୍ପ ନୁ ବାଗାତାଉ ଗଟ୍ନା ଉଡ଼ି ୱେର୍ସ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହିଣ୍ଡ୍ ନିଜାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ।”
ତାନ୍ ପେର୍କେ ସ୍ୱର୍ଗକନ୍ସ ଇଦ୍ ବାଣି ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ଆସୁଟେ ଶୟ୍ତାନ୍ ଅନ୍ ଗାର୍ରେ ୱାସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମେ ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଦ୍ କାଲ୍ଦିଙ୍କ୍ ରୋଟି ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଗଟ୍ ହିମ୍ ।”
ନିମେ ଯଦି ଇଶ୍ୱରତେ ମାର୍, ଆଲାତ୍କେ ଇଗାଙ୍କ୍ ମଦଲ୍ ତୁଲ୍ଲେ । ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ନିକିଂଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ଦୂତକିଂଙ୍କ୍ ନି ବିଷୟ ତେ ଆଦେଶ୍ ହିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଡ଼୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ କାଇଦେ ପୟିଦ୍ତଡ଼୍ । ଆଦିଙ୍କ୍ ନିୟାୱୁ ଡେକାନାଗ୍ କାଲ୍କିନ୍ ଦେବ୍ ତାଲ୍ଗ ।”
ଅଡ଼୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼୍ତେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଗାଟିଲେଙ୍କ୍ଦେ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ! ମାୟାଗ୍ କଞ୍ଜ୍ ନିମ୍ ବାତ୍ଇଚ୍ଛା ହାଦୁତିନ୍ ? ମାୱାଦ୍ ଦିନାମ୍ ହେଉୱାକେ ମାକିଂଙ୍କ୍ ବାତ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ହିଦାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତିନ୍ ?”
ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସୁସମାଚାର୍ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ଆରାମ୍ ଆତ୍ତେ ।
ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ୱାତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ଦୂତ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ନି ପରୁ ଡିଗିତେ ନୁ ସତ୍ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଶକ୍ତିତେ ନିକିଂଙ୍କ୍ ମିସିତେ, ନୁ ବେନ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ପବିତ୍ର ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ହିଞ୍ଜ ନାରୁଡ଼୍ ପୁନ୍ତଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ଡିଗିୱାସ୍ ଜିସୁନ୍ ପରୁ ପାର୍ୱା ରକମ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ପୟ୍ସ୍ କୁଦ୍ତେ; ମେଣ୍ଡେ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ନା ଆତ୍ତେ, “ନିମେ ମା ପ୍ରିୟ ମାର୍, ନିୟାଗେ ନାନେ ଗାଟି ସନ୍ତୁଷ୍ଟ ।”
ବେନ ବେସୁଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱରତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ଡ଼େକାନାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ୱେରଣ୍ଡେ ମାର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ନିତନିୟେଲ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହୋ ଗୁରୁ, ନିମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍, ନିମ୍ ଇସ୍ରାଏଲ୍ତେ ରାଜାନି ।”
ବାବାଲ୍ ନୁ ନାନ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ।”
ଆଲେକେ ବେନଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ପବିତ୍ର ମାଡ଼ି ଜଗତ୍ତାଗ୍ ରହସିତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦିଙ୍କ୍ ବାତେଏ ମିଡ଼୍, ନାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍, ଇଦ୍ ନାନ୍ କେଲ୍ନାଙ୍କ୍, ନିମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍ଗ୍ ନିନ୍ଦ୍ ମାଡ଼ୁତିନ୍ ଇଞ୍ଜ କେସମିନ୍ଦେନି ?
ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ, ପ୍ରବୁ, ବେନ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ଆଗମନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ମାତ୍ତେ, ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱତେ ମାର୍ ଆଦ୍ ମସିହ, ଇଦ୍ ନାୱାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ।”
ଯିହୁଦୀଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ମାୟାଗ୍ ୱେରନ୍ ନିୟମ୍ ମିନ୍ଦେ ନୁ ଆଦ୍ ନିୟମ୍ ଲେକାମ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲାନ୍ଦଣ୍ଡ୍ ଜିୱେଦର୍କିତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ‘ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍’ ଇଞ୍ଜ କେସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।”
ତୋମା ଜିସୁଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନା ପ୍ରବୁ ନା ଇଶ୍ୱର୍ !”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତିଡ଼୍ ଯେ, ଜିସୁ ଆଦୁତନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ମସିହ, ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ି ମିଡ଼୍ ବେଲା ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଦର୍କିତ୍, ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇୱୁସାରେ ଲେକ୍ତାଦ୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ।
ମେଣ୍ଡେ ନିମ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଦ୍ ପବିତ୍ର ନାରୁନି, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେମ୍ ନୁ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ଇତ୍କେ ଦର୍ମତାଦ୍ ଆତ୍ମା ବିଷୟ୍ତେ ଡଲ୍ତଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ଜିୱେ ଆସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଞ୍ଜ ଶକ୍ତିତଡ଼୍ ପେଦେର୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍;
ସିଲେ, ତୀମତି ନୁ ନାନ୍ ମିଇ ଗାର୍ରେ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟ, ବେସୁଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ତଡ଼େକ୍ “ଅଁ ନୁ ଇଲ୍ଲେ,” କେଲଣ୍ଡ୍ । ମେଣ୍ଡେଅଣ୍ଡ୍ ରକମ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦୁତନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ “ଅଁ ।”
ମଲକିସେଦକତେ ୟାୟବାବ ବା ଆନିଦାଦିଡ଼୍ କି ଅନ୍ ଜନମ୍ ନୁ ଡଲ୍ତେ ବିଷୟ୍ତେ ବାତ୍ ବିବରଣୀ ଇଲ୍ଲେ । ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇନା; ଅନ୍ୱାଦ୍ ପୁଜାରି ପାଡ଼୍ୟି ସାରେଦିନା ମାନ୍ତେ ।
ମାତର୍ ବେନ ମାରିଙ୍କ୍ ଗୃନା ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବାବାଙ୍କ୍ ମିକା ଗୃନା ମାଡ଼ିତନ୍; ବେନ ମାରିଙ୍କ୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ଜିୱେତେ ବାବାନ୍ ସତ୍ତା ମିକା ଏର୍କେ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ବେନ ପାପାମ୍ ମାଡ଼ିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ସୃଷ୍ଟିତେ ମୁନେଙ୍କ୍ କଞ୍ଜ୍ ପାପାମ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍ ୱାସମାନ୍ଦାନ୍ ଶୟତାନ୍ତେ ପେର୍କେ ଆଦାନଣ୍ଡ୍ । ଆ ଶୟତାନ୍ତେ କାମ୍ତିଙ୍ଗ୍ ଦ୍ୱଂସ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ୱାସ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ୱେରଣ୍ଡେ ଇଞ୍ଜ ମାର୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ରସ୍ମିକା ମାନ୍ ସେଙ୍ଗ୍ ଅନାଦ୍ ପ୍ରେମ କେସ୍ ମିନ୍ତେନ୍, ଆ ଜିସୁନ୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ଡ଼୍ ଅନନ୍ତ ଜିୱେ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତାଡ଼୍ ।
ମାମେ ପୁତ୍ତମ୍, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ଇଗେ ୱାସ୍ ସତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସତ୍ ଏର୍କେ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ଜ୍ଞାନ୍ ଇସ୍ମିନ୍ତେନ୍ । ମାନାଡ଼୍ ସତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ଅନ୍ମାର୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି ମାନ୍ଦାନ୍ ଜିୱେ ବାଦ୍କୁତାଡ଼୍ । ଅଣ୍ଡେ କେ ସତ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ଅଣ୍ଡେ କେ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱେ ।
ବେନ ଆୟି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶିକ୍ଷାତେ ଲୋପେ ମାନକଟ୍ ବାୟ୍ଦେ ପେଇସ୍ ଆଞ୍ଜ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ଆତ୍ତନ୍ । ବେନ ଆୟି କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶିକ୍ଷାତାଗ୍ ଡୁଟାଙ୍କ୍ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ତାନ୍ ମାର୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲିମିନ୍ଦେନ୍ ।
“ତୁୟଟୀରାତାଗ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ମଣ୍ଡଲିତେ ଦୂତନ୍ ପାକେ ଲେକାଟ୍; ଇଦ୍ ଗଟ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ଦାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମିନ୍ଦେ । ଅନ୍ କଣ୍ଡା ନିଡ଼୍ତାନ୍ କିସ୍ ଇନା ନୁ ତାନ୍ ରେଣ୍ଡ୍ ପାଦାକ୍ ନିଇମ୍ ପିତଲ୍ ଇନା ୱେସ୍ ।”