29 ଆସୁଟେ ମେଣ୍ଡନ୍ ଦିନ୍ ଯୋହନ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ଗାର୍ରେ ୱାଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହି ଉଡ଼ାଟ୍, ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମେଣ୍ଢାମେଇତାନଣ୍ଡ୍, ବେନ ଜଗତ୍ତେ ପାପ୍ କାଞ୍ଜିଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ତାଂକିଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ମାର୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ନିମ୍ ଅନ୍ ପେଦେର୍ ‘ଜିସୁ’ ୱାଟିତି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାମ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ତାମାଦ୍ ପାପ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତନ୍ ।”
ବେଦ୍ଲେକାମ୍ ନାରିନ୍ ପିଲେ ସେବା ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ୱାଡ଼ଣ୍ଡ୍ ସେବାମାଡ଼ି ବାଗାତଡ଼ାଉ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତନ୍ ।”
ମେଣ୍ଡନ୍ଦିନେ ମେଣ୍ଡନ୍ଦାମ୍ ଯୋହନ୍ ନୁ ତାମ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ଇର୍ୱୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ ନିସ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଣ୍ଡ୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଆର୍ ଇସ୍ ଆଦାନାଦ୍ ଉଡ଼ି ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଦୃଷ୍ଟିତେ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହିକ୍ ଉଡ଼ାଟ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମେଣ୍ଢାମେଇତାନଣ୍ଡ୍ ।”
ମେଣ୍ଡନ୍ଦିନେ ଜିସୁ ଗାଲିଲୀତାଗ୍ ଆଦ୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ପିଲିପ୍ତିଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିମେଣ୍ଡେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନା ପେର୍କେ ୱାଡ଼ା ।”
ରେଣ୍ଡ୍ ଦିନା ପେର୍କେ ଗାଲିଲୀ ନାର୍ ୱେରଡ଼୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ଆତ୍ତେ, ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁନ୍ ୟାୟ୍ ଆଗେ ମାତ୍ତେ;
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇସର୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ଯେ, ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେତ୍ ଅଦ୍ୱିତିୟ ମାର୍ଦିଙ୍କ୍ ଦାନ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେଦ୍ପୁଟୁଙ୍କ୍ ବେନଆଇ ଅନ୍ଆଗେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବିନଷ୍ଟ ଆୟ୍ୟକଟ ସାରେଦିନାତ୍ ଜିୱୁନ୍ ଦର୍ସିକିତନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ, ଅଡ଼୍ ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ତିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍, “ଇଞ୍ଜେ ନି ଗଟ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ମାତର୍ ମାମ୍ମେ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ମ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ମାମ୍ମେ ନିଜେ ନିଜେ କେଞ୍ଜିମିନ୍ଦେମ୍, ମେଣ୍ଡେ ଇଣ୍ଡ୍ ଯେ ନିଜାମ୍ ଜଗତ୍ତେ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍, ହିଦ୍ ମାମ୍ମେ ପୁଞ୍ଜ୍ମିନ୍ଦେମ୍ ।”
ନାନ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ କାଦି; ବେନ ହିଦ୍ କାଦି ତିନ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅନନ୍ତକାଲ୍ ଯାକ ଜିୱୁ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍; ନାନ୍ ବେନ୍ କାଦି ହିଦ୍ତାନ୍, ଆଦ୍ ନାୟାଦ୍ ଆଉଙ୍ଗ୍, ନାନ୍ ଆଦ୍ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ବାଦ୍ସ୍କ୍କାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ହିଦ୍ତାନ୍ ।”
ମୋଶାନ୍ ନିୟମ୍ତଡ଼୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ପାଏମ୍ ଆୟ୍ୱେନଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ଆ ଜିସୁଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍କେନେ ପରିତ୍ରାଣ୍ ଦର୍କିତ୍, ଇଦ୍ ମିଡ଼୍ ବୁଜେମ୍ ଆଦାନ୍ ଦର୍କାର୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଦ୍ ଇଦ୍ ବିଷୟ୍ କାର୍ସ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍; “ହାୱ୍କାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଆଦାନ୍ ମେଣ୍ଢା ଲେକାମ୍, କେଲ୍କ୍ କୟ୍ଦାନ୍ ୱେଲେ କଟମାନ୍ଦାନ୍ ମେଏଣ୍ଡେ ଲେକାମ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ପଦ୍ବା ଗଟ୍ ତିର୍ୟଣ୍ଡ୍ ।
ନାନ୍ ପାଏମ୍ ଆତ୍ତେ ୱେରଡ଼୍ ଶିକ୍ଷା ମିକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍ । ଆଦ୍ ସାର୍ରେତିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଦର୍କାର୍ । ଆଦ୍ ଆଦୁତ୍ତେ, ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକ୍ତାଦ୍ ଆତ୍ତେ ଲେକାମ୍, କ୍ରିଷ୍ଟ ମାନ୍ ପାପ୍ ସେଙ୍ଗେ ଡଲ୍ତଣ୍ଡ୍,
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେନନାଗେ ପାପ୍ ଇସୁର୍ ମିକା ଇଲ୍ୱେ ମାତ୍କେ, ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ପାପ୍ ବଲି ଲେକାମ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ବେଲାନ୍ ମାନାଡ଼୍ ଅନ୍ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦାର୍ମାମ୍ ଲେକାମ୍ ଆଦିକାଡ଼୍ ।
ଇଞ୍ଜେ ଇଦ୍ ପାପ୍ ଜଗତ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଙ୍କ୍ ଉଦ୍ଦାର୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ, ମାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଇଚ୍ଛା ପାଲନ୍ ମାଡ଼ି, କ୍ରିଷ୍ଟ ମାନ୍ ପାପ୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ନିଜର୍ ଜିୱୁନ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
ମାତର୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ମାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆବିସାପ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ ନିୟମ୍ତାଗ୍ ଲେକା ମାନ୍ଦାନ୍ ଅବିସାପ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକା ମିନ୍ଦେ, “ବେନ୍ ମାଡ଼େତାଗ୍ ଗୁସ୍କ୍ୱିଡ଼ି ଡଲିତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ତଡ଼୍ ଅବିସାପ୍ ପାଏମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ !”
ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼ାଦ୍ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ଉସର୍ଗ ମାଡ଼୍ତନ୍ ଆଦିନ୍ ସୁଦୁଟ୍ ସମୟତେ ପ୍ରମାନିତ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ଯେ, ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାନ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତନ୍, ଇଦିନାଦ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁ ମାନାଡ଼୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆଦାର୍ମିକନ୍ସ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ନୁ ନିଜେତ୍ ନିଜେତ୍ ସାୟେତ୍ ପାଡ଼୍ୟିତାଗ୍ ସାର୍ଦେ ମାଡ଼ି ନିଜେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ସାୟେ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
ଅନାଗା ଇଶ୍ୱରନ୍ ମହିମାତାଦ୍ ୱେସ୍ ପତିତ୍ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗତାଦ୍ ସମ୍ପତି ସାର୍ରେ ମିନ୍ଦେ । ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାନ୍ ଗଟ୍ତଡ଼୍ ସାର୍ରେ ଜଗତ୍ତିଙ୍କ୍ ପଇସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଜାତ୍ତେ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ି ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ବାଗ୍ୱାନ୍ତାଗ୍ ଲାୱ୍ଦେ ଇଶ୍ୱରନ୍ ତିନ୍ଦେ ପାକା କୁଦି ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍, ସାରେ ବିଷୟତେ ତାନ୍ ଏଲାଡ଼୍ତାମୁଣ୍ଡ୍ ଲେକେମ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ଅଙ୍କ୍ ଦାର୍କାର୍ ମାତ୍ତା, ବେଲାକି ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ବିଶ୍ୱସ୍ତ ନୁ ଦୟାବାନ୍ ମାଡ଼ାନଣ୍ଡ୍ ବେଡ଼୍ୟା ପୁଜାରି ଆସ୍ ଇଶ୍ୱରନ୍ ସେବା ମାଡ଼େପାର୍ଦିତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ନାରୁଡ଼୍ ପାପାମ୍ନୁଞ୍ଚ୍ କ୍ଷମା ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଆଦେଲେକାମ୍ ନାର୍ଗେମୁଲ୍ଦାଦ୍ ପାପ୍ ଦୁରାମ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଅରଟଦାମ୍ ପୁଜିଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆସୁଙ୍ଗ୍ ମେଣ୍ଡେ ପାପ୍ତେ ସାଙ୍ଗ୍ କାଇଲାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ୱାୱଣ୍ଡ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ କେପିମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାଣ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ।
କିନ୍ତୁ ଆଦ୍ ନିର୍ଦୋଷ୍, କାରାପ୍ ଆୟ୍ୱାଦ୍ ମେଣ୍ଢାପିଲେ ଲେକାମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଆତ୍ମବଲିତେ ଗାଟି ଦାମ୍ଦେ ନେତୁର୍ ।
ମାମେ ବେଲା ପାପାମ୍ ସେଙ୍ଗେ ଡଲିତାଡ଼୍ ନୁ ଦାର୍ମାମ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବାଦ୍କିତାଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ କ୍ରୁଶ ପରୁ ନିଜେତ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ମା ପାପାମ୍ତେ ବୋଜ୍ କାଞ୍ଜ୍ତନ୍ । ଅନ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତାଗେ ଆଦ୍ ପୁଣ୍ଡ୍ତଡ଼୍ ମିଡ଼୍ ସୁସ୍ଥ ଆତ୍ତିଡ଼୍ ।
ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପାକେ ତାତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ ଦାର୍ମିକ୍ ଆସ୍ ଅଦାର୍ମିନାରୁଡ଼୍ ପାପତେ ପ୍ରାୟଚିତ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱେ ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ପ୍ରାୟଚିତ୍ତେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ଦାମ୍ ସାରେଦିନାତ୍ ସେଙ୍ଗେ ସାଦନ୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ଇସାପ୍ତେ ଡଲ୍ତନ୍, ଇତ୍କେ ଆତ୍ମାତେ ଜିୱେ ଆତ୍ତନ୍,
ଅଣ୍ଡ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ନିଜେ ମାନାଦ୍ ବା ପୁରା ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଜାତିତେ ପାପ୍ କ୍ଷମା ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ନିଜେ ବଲି ଆସ୍ ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ମାନାଦ୍ ପାପାମ୍ କାଞ୍ଜୀ ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ କ୍ରିଷ୍ଟ ୱାସ୍ମାତ୍ତନ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅନାଗେ ପାପାମ୍ ଇଞ୍ଜ ବାତ୍ ଇଲ୍ୱେ ମାତ୍ତେ ।
ଇଦ୍ କେ ନିଜାତାଦ୍ ପ୍ରେମ, ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼୍ୱାଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ି, ମାନ୍ ପାପାମ୍ କାଞ୍ଜି ଆଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ତାନ୍ ମାରିଙ୍କ୍ ରଅତଣ୍ଡ୍ ।
ଡଲ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ପୁନରୁତ୍ତିତ୍ ସାରେଦାମ୍ ମୁନେ, ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ସାକ୍ଷଦାତାଲ୍ ନୁ ପୃତିବିତେ ରାଜାଦିରାଜା ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ଅନୁଗ୍ରହ ନୁ ଶାନ୍ତି ମିଇ ପରୁ ଆୟି । ଅଣ୍ଡ୍ ମାନାଙ୍କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ୁତନ୍ ନୁ ଅନ୍ ଡଲ୍ତାଦିନ୍ତ ମାନାଙ୍କ୍ ପାପ ତାଗାଙ୍ଗ୍ ପରିତ୍ରାନ୍ ମାଡ଼୍ତନ୍ ।
ମେକାଗଲାନ୍ ନେତୁର୍ତେ ଶକ୍ତିତେ ନୁ ଅଡ଼୍ କେସମନ୍ଦାନ୍ ସତ୍ତିଙ୍ଗ୍ ପ୍ରେମତାଦ୍ ଆତ୍ମା ନୁ ଜିୱୁନ୍ ଇଦାଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ମା ପ୍ରିୟ ଦାଦାଲଡ଼୍ ନୁ ଏଲାସ୍କ୍ ଜିଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ପୃତିବିତେ ତିୟାର୍ ଆତ୍ତେ ମୁନେନ୍ ବେନଡ଼୍ ପେଦେର୍ତେ ଯୁଦ୍ ଆସ୍ମାତେ ମେକାଗଲାନଡ଼୍ ଜୀୱେ ବଇତାଗ୍ ଲେକା ଆସ୍ମାତେ, ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସି ପୃତିବି ତାଗ୍ ମେଣ୍ଡ ବେନଡ଼୍ ସାର୍ତଡ୍ ପଶୁନ୍ ପୁଜା ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ତାନ୍ପେର୍କେ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ମେଣ୍ଢା ସିୟୋନ୍ ମେଟେତ୍ ପରୁ ନିସ୍ମିନ୍ଦେ । ଆୱିନ୍ତଡ଼୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଲକ୍ଷ ଚରାଳିଶ୍ ହଜାର୍ ଜାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ମୁଞ୍ଜିନାଗ୍ ମେଣ୍ଢା ନୁ ତାମ୍ ବାବାନ୍ ପେଦେର୍ ଲେକିମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କପାମ୍ ଲେକା କୁଣ୍ଡେତାଗ୍ ତସିମାନ୍ଦାନ୍ ତାନ୍ ଗାଟି କପାମ୍ତେ ସୁରାମ୍ ଉନ୍ନ୍ତନ୍ । ବେନଡ଼୍ ଇଦ୍କାମ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ସାରେତଡ଼୍, ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ନୁ ପବିତ୍ର ଦୂତକିନ୍ ମୁନେ କିସ୍ ନୁ ତାଡ଼୍ମିନାଗ୍ କାର୍ୱିତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ମୁତେନ୍ ସଂସର୍ଗ ତଡ଼୍ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ କଲୁସିତ ମାଡ଼୍ୱେ ମାତ୍ତଡ଼୍ ଅଡ଼୍ ପବିତ୍ର ମାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେଦାମ୍ ମେଣ୍ଢାକିନ୍ ପେର୍କେ ଆଞ୍ଜମାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍ ଆଗାଙ୍କ୍ ମୁନେ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ନୁ ମେଣ୍ଢାକିନ୍ ପାକେ ଉତ୍ସର୍ଗିତ ଆସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ ରଅସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ବୀଣା ପେଏଞ୍ଚି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସେବକ୍ ମୋଶାନ୍ ପାଟେ ନୁ ମେକାଗଲାନ୍ ପାଟେ ପାର୍ର ମାତ୍ତଡ଼୍; “ଆ ପରାପରାକ୍ରାନ୍ତ ଇଶ୍ୱର୍ ! ନିୟାଦ୍ କାମ୍ସାରେ ବେସର୍ ମାହାନ୍ ନୁ ବିଚିତ୍ର, ସାରେଜାତିତ୍ ରାଜାଦିରାଜା ! ନିୟାଦ୍ କାମ୍ପନ୍ଥା ବେସର୍ ନ୍ୟାୟସଙ୍ଗାତ ନୁ ସତ୍ !
ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ବିରୁଦ୍ଦତେ ଯୁଦ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍; କିନ୍ତୁ ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ତାମାଦ୍ ଆଉତ, ଏଞ୍ଚିମାନ୍ଦାନ୍, ପେର୍କେୱାଦାନ୍ ନୁ ବିଶ୍ୱାସ୍ସ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ସାଆଯ୍ୟତେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଜିଡ଼ିତଡ଼୍ । ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ରାଜାନଡ଼୍ ରାଜାଲ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ପ୍ରବୁନଡ଼୍ ପ୍ରବୁ ।”
ୱାଡ଼ାଟ୍, ଆନନ୍ଦ ନୁ ଉଲ୍ଲାସ୍ ମାଡ଼ୁକାଡ଼୍, ଅନ୍ ବେଡ଼ିୟାଦ୍ନିୟମ୍ ପ୍ରସସ୍ତି ମାଡ଼ିକାଡ଼ାଟ୍ । ମେଣ୍ଢାଗଲାନ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ ଗାରେ ଏୱୁଦୁତ୍, ଅନ୍ ପିକିଡ଼୍ ଅଦିନ୍ ସେଙ୍ଗ୍ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତେ ।
ଅନନ୍ତତେ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତା, “ଲେକି ୱାଟେ, ବେନଡ଼୍ ମେକାଗଲାନ୍ ପେଣ୍ଡୁଲ୍ତେ ବଜିତାଗ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତେନଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ବାଗ୍ୟବାନ୍ ।” ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ କେତ୍ତନ୍, “ଇଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗଟ୍ ସାରେ ସତ୍ ।”
ନାର୍ଦେ ଇଦ୍ ପ୍ରାଚିର୍, ବାରଟାନ୍ ପ୍ରସ୍ତର୍ ବିତ୍ତିମୁଲକ୍ ପରୁ ମେକାଗଲାନ୍ ବାରଟାନ୍ ପ୍ରେରିତ ଶିଷ୍ୟନଡ଼୍ ପେଦେରି ଲେକା ଆସ୍ମାତ୍ତା ।
ବାତ୍ ବା କାରାପ୍ ଜିନିସ୍ ଇଗେ ୱାଡ଼୍ । କାରାପ୍ କାମ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ନୁ ମିଚ୍ କେତାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଇଦ୍ ନାର୍ଦାଗ୍ ଅସାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ । ବେନଡ଼ାୱୁ ପେଦେର୍ ମେଣ୍ଢା ମେୟ୍ତାନଣ୍ଡ୍ତେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବଇତାଗ୍ ଲେକା ଆସ୍ମାନ୍ତେ, ଅଡ଼୍ ଇଦ୍ ନାର୍ଦାଗ୍ ଅସାଙ୍କ୍ ପାର୍ଦ୍ତଡ଼୍ ।
ସାତ୍ଟାନ୍ ଅନ୍ତିମ୍ ମଆମାରି ପୁର୍ଣ୍ଣ ସାତ୍ଟାନ୍ ପାତ୍ର ପଇସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ଦୂତନ୍, ନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ନା ପାକେ ୱାସ୍ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼ା, ମେଣ୍ଢାଗଲାନ୍ ମୁତେଙ୍କ୍ ନବବଦୁଙ୍କ୍ ଉଡ଼ିତିନ୍ ।”
ତାନ୍ପେର୍କେ ସିଂହାସନ୍ତେ ନାଡ଼୍ମେ ମୁନେଙ୍କ୍ତାୱୁ ନାଲୁଟାନ୍ ପଶୁ ନୁ ବୟସ୍ତେ ନେତାଲଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ୱେରଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ନିସ୍ ମାନ୍ଦାନାଦ୍ ଉଡ଼୍ତାନ୍ । ମେଣ୍ଡେ ଡଲ୍ତେ ଲେକାମ୍ ଏର୍କେ ଆୟ୍ନୁଡ଼୍ । ଆଦିନାୱୁ ସାତ୍ଟାନ୍ କଅକ୍ ନୁ ସାତ୍ଟାନ୍ କଣ୍ଡା ମାତ୍ତା । ଆୱୁ କଣ୍ଡା ପୁରା ପୃତିବିତାଗ୍ ରହସ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସାତ୍ଟାନ୍ ଆତ୍ମା
ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ପେର୍କେ ନାଲୁଲାକା ପଶୁ ନୁ ଚବିଶ୍ ଜାନ୍ ବୟସ୍ତେ ନେତାଲଡ଼୍ ମେକାଗଲାନ୍ ମୁନେ ପ୍ରଣାମ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ସାରେତଡ଼୍ କାଇକିନାଗ୍ ୱେର ବିଣା ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବକ୍ତନଡ଼୍ ପ୍ରାର୍ତନା ଲେକାମ୍ ଦୁପତାଗ୍ ନିଣ୍ଡୁ ୱେରଡ଼୍ ସୁବର୍ଣ୍ଣ ପାତ୍ର ମାତ୍ତେ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ନାନେ ଉଡ଼୍ତାନ୍, ମେକା ଗଲାଲ୍ ସାତ୍ଟାନ୍ ମୁଦ୍ରାନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଟେଣ୍ଡ୍ତନ୍ ନୁ ନାଲୁ ପଶୁନ୍ ନାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ନାକିଙ୍କ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତନ୍, “ୱାଡ଼େ !”
ଅଡ଼୍ ମେଟାକିଂଙ୍କ୍ ନୁ କାଲ୍କିଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗି କେସମାନ୍ନୁଡ଼୍, “ମା ପରୁରାଲା, ସିଂହାସନତାଗେ କୁଦିମାନ୍ଦାନ୍ ଆ ନାରିନ୍ କଣ୍ଡେତାଗାଙ୍କ୍ ନୁ ମେକା ଗଲାନ୍ କପାମ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଙ୍କ୍ ମିଞ୍ଜ୍ପି ନେଏମ୍ ।
ନାନେ ଉତ୍ତର୍ ଇତ୍ତନ୍, “ଆଜ୍ଞା ! ନାନେ ପୁନ୍ନନ୍ । ନିମେ ପୁଞ୍ଜ୍ମାନ୍ନ୍ତି ।” ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ଇ ନାରୁଡ଼୍ ବୟଙ୍କାର୍ କଷ୍ଟତାଗାଙ୍କ୍ ୱାତ୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ମେକାଗାଲାନ୍ ନେତୁର୍ତେ ନିଜେ ନିଜେତ୍ ଚକା ନର୍ସ ପାଣ୍ଡ୍ରି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ, ସିଂହାସନ୍ ନାଡ଼୍ମେ ମାନ୍ଦାନ୍ ମେକାଗଲାଲ୍ ଆୱିନ୍ ଗଲାଲ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଆଦ୍ ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଏର୍ଦେ ଗାର୍ରେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆର୍ ତଅସଡ଼୍ ଆଦ୍ତନ୍ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କଣ୍ଡାନାଗାଙ୍କ୍ ସାରେ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ଉଞ୍ଜ୍ପିଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”