9 ଆଦିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ସ୍ପଷ୍ଟ ଜେ ଇଶ୍ୱରତେ ନାରୁଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଅରଟ୍ ବିଶେଷ୍ ରମାନାଦ୍ କେପି ମିନ୍ଦେ ।
ତାଂକିଙ୍କ୍ ୱେରନ୍ ମାର୍ ଜନମ୍ ଆଦ୍ତଣ୍ଡ୍ । ନିମ୍ ଅନ୍ ପେଦେର୍ ‘ଜିସୁ’ ୱାଟିତି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ତାମ୍ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ତାମାଦ୍ ପାପ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିତନ୍ ।”
ଆଦ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁ ମାନାଡ଼୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଆଦାର୍ମିକନ୍ସ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ନୁ ନିଜେତ୍ ନିଜେତ୍ ସାୟେତ୍ ପାଡ଼୍ୟିତାଗ୍ ସାର୍ଦେ ମାଡ଼ି ନିଜେତ୍ ନାରୁଡ଼୍ ଲେକାମ୍ ସାୟେ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଇତ୍ତନ୍ ।
ପାପାମ୍ତାଗ୍ ମାଞ୍ଜ୍ ସେନେକ୍ ବାଦ୍କାନ୍ ୱିଡ଼୍ସି ଇଶ୍ୱରନ୍ ନାରୁଡ୍ ସାଙ୍ଗ୍ ଦୁକାମ୍ତେ ମାନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ଇଷ୍ଟାମ୍ ମାଡିମାତଣ୍ଡ୍ ।
ନାନ୍ କପାମ୍ ଆସ୍ ଶପତ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍, ‘ନାନ୍ ବେନ୍ ଦେଶ୍ତାଗ୍ ରମାନଙ୍କ୍ ଇୱେନ୍, ଆ ଦେଶ୍ତାଗ୍ ଅଡ଼୍ ବେସୁଟ୍ବା ନେଙ୍ଗା ପାର୍ୱଡ଼୍ ।’”
ମାନାଙ୍କ୍ ବେନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତ କିଣାନ ଦେଶ୍ ଇଦ୍ତାନ୍ ଇଞ୍ଜ ଇଶ୍ୱର କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ଇଞ୍ଜେ ଗାଲା ପ୍ରତିଜ୍ଞାତ ମିନ୍ଦେ । ଆ ପ୍ରତିଜ୍ଞା ରମାନ୍ ଦିନେ ବେନନ୍ ବେଲାକି ବାତ୍ ଆୟ୍ମାକିଣ୍ଡ୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ କେପିମାନୁଟ୍ ।
ଇଶ୍ୱର ବେଲା ତାନ୍ ପାଡ଼୍ୟିନୁଞ୍ଚ୍ ରମ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେନଆୟି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ରମାନାଗ୍ ନେଙ୍ଗ୍ତଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗାଲା ନିଜର୍ ପାଡ଼୍ୟିତେ ଆୟ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ରମାନାଦ୍ ପାଏମ୍ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଇତ୍କେ ବେନଡ଼୍ ମାୟାଗାନୁଞ୍ଚ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍, ଅଡ୍ ଯେ ଇଶ୍ୱର କେସ୍ମାତ୍ତାଦ୍ ରମାନାଦ୍ ଦର୍ସ୍କେ ପାର୍ଦିତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ କପାମ୍ ଆସ୍ ଶପତ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍, ‘ଅଡ଼୍ ନା ରମାନାଗ୍ ନେଙ୍ଗେ ପାର୍ୱଡ୍ ।’” ଯଦିବା ଇଦ୍ ବିଶ୍ରାମ୍ ଜଗତ୍ ସୃଷ୍ଟିତାଗାଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ।
ଯଦି ଯିହଶୁୟ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର୍ କେତ୍ତାଦ୍ ରମାନାଦ୍ ଇୱେଣ୍ଡ୍, ଆଲେକେ ଇଶ୍ୱର୍ ପେର୍କେ ମେଣ୍ଡ୍ଅରଟ୍ ରମାନାଦ୍ ଗଟ୍ କେଲଣ୍ଡ୍ ଆୟେଣ୍ଡ୍ ।
ମୁନେଙ୍କ୍ ମୀଇଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଆୟିୱେ ମାତ୍ତିଡ଼୍, ଇଞ୍ଜେ ଆତ୍ତିଡ଼୍ । ମୁନେଙ୍କ୍ ମୀଇଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଦୟା ବିଷୟତେ ଦର୍କ୍ୱେ ମାତ୍ତିଡ଼୍, ଇଞ୍ଜେ ଅନ୍ ଦୟାତେ ନାରୁଡ଼ି ଆତ୍ତିଡ଼୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଗଟ୍ କେସମିନ୍ଦେଡ଼୍; “ଇଦ୍ଗଟ୍ ଲେକାଟ୍, ବେନଡ଼୍ ଇଗେ ପ୍ରବୁନ୍ ସେବା ମାଡ଼ି ଡଲିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଦନ୍ୟ ।” ମେଣ୍ଡେ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, ପରଆତ୍ମାକେତୁତେ, “ଇଦ୍ ନିଜାମ୍ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ । ଗାଟି କଷ୍ଟ ତଡ଼୍ ସେବାତେ କାୟେ ଲେକାମ୍, ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ରାମ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍ କଣ୍ଡାନ୍ କାଣ୍ଡେଡ଼୍ ସାରେ ଉଞ୍ଜ୍ପିତ୍ତନ୍ । ଡଲାନାଦ୍, ଦୁକାମ୍, କେୟାନାଦ୍ ବା କଷ୍ଟ, ମେଣ୍ଡେ ନଦାନାଦ୍ ମାନ୍ନ । ସାରେ ପାଃନ୍ତେଲାଦ୍ ବିଷୟ ମାଇଆତ୍ତେ ।”