27 ଶୟ୍ତାନ୍ତିଙ୍କ୍ ପଡ଼୍ୟେ ଇମାଟ୍ ।
ପିତର୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ହନନୀୟ, ନିମ୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଶୟ୍ତାନ୍ ହୃଦୟତେ ୱାମିମିକା ଦର୍କି ମାନ୍ଦାନ୍ ଡାବ୍କ୍ ନିଜେତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ନେହେସ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାନ୍ ଗାର୍ରେ ମିଚ୍ କେତ୍ତିନ୍ ?
ପ୍ରିୟ ସାଙ୍ଗନଡ଼ି, ମିଡ଼୍ ନିଜେ ବେନନ୍ ବିରୁଦ୍ତେ ବାଦ୍ଲା ଆୟ୍ମାଟ୍ । ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଅନ୍ ପର୍ର ବିଚାର୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ୱିଡ଼୍ସିମୁଟ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ଦେ, “ପ୍ରବୁ କେତୁତଣ୍ଡ୍, ମାନାଡ଼୍ ବାଦ୍ଲା ଆଦ୍ତାଡ଼୍ । ମାନାଡ଼୍ ଦଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ତାଡ଼୍ ।”
ଇଶ୍ୱର୍ ଇତ୍ତାଦ୍ ସାର୍ରେ ଆତ୍ମିକ୍ ଯୁଦ୍ଜଗ୍ଡ଼ାମ୍ ତଡ଼୍ ତିଆର୍ ଆୟ୍ମୁଟ୍, ବେଲାକି ଶୟ୍ତାନ୍ତେ କାରାପ୍ ଚିନ୍ତେତିଙ୍କ୍ ସାମ୍ନା ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ପାର୍ଦ୍ତିଡ଼୍ ।
ସାରେଦାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାଦ୍ ମୁନ୍ତା କାଞ୍ଜିମାନୁଟ୍, ଇଦିନ୍ ସାହାଯ୍ୟତେ ଶୟ୍ତାନ୍ ଏସ୍ତେ ସାର୍ରେ କିସ୍ତାୱୁ କାଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ବାୟିଦେ ଏସାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ପାର୍ଦ୍ତିଡ଼୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗ୍ ମାନୁଟ୍; ଶୟ୍ତାନ୍ତିଙ୍କ୍ ଦମକ୍ ଇମୁଟ୍, ଆଲେକେ ଆଦ୍ ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ମିରିଆଦ୍ତେ ।
ସତର୍କ ଆୟ୍ମୁଟ୍, ତିଆର୍ ଆସ୍ ମାନୁଟ୍ । ମୀଇ ଶତ୍ରୁ ଶୟତାନ୍ କେୟାନ୍ ଗଣ୍ଡ୍ରାସ୍ ଲେକାମ୍ ବେନଙ୍କ୍ କାସାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମେଃଏକ ଉଡୁତେ ।
