17 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ବେଲା ନାରୁଡ଼୍ ଲୋପେ ମେଣ୍ଡେ ଅଦିକ୍ ପ୍ରଚାର୍ ଆୟ୍ମାକି, ଇଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଜିସୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ମେଣ୍ଡେ ବେନଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ବାଆତେ କେଲ୍ମାକିଡ଼୍ ଇଞ୍ଜ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସତର୍କ ମାଡ଼ିକାଡ଼୍ ।”
ଆଦିଙ୍କ୍ ମୁଣ୍ଡ୍ଦିନା ଯାକ ଆଦ୍ ସମାଦିତିଙ୍କ୍ କେପି ମାନ୍ଦାଙ୍କ୍ ସୈନ୍ୟଡ଼୍କ୍ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ନିମ୍ ଗଟ୍ ହିମ୍, ଆଲାଇତ୍କେ ଅନ୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଅନ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତିଙ୍କ୍ ଡଙ୍ଗି ଆସ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗେଲ୍ସି ତେଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ଇଞ୍ଜ କେତ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ । ଅଡ଼ାଦ୍ ହି ମିଚ୍ ପ୍ରଚାର୍ ସାର୍ରେ ଅଦିକ୍ ଅନିଷ୍ଟ ଆଦ୍ତେ ।”
ଆସୁଟେ ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ କଣ୍ଡା ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ । ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କଡ଼ା ଗଟ୍ ଇସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ସାବ୍ଦାନ୍ ! ବେନମେଣ୍ଡ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ପୁନ୍ମାକି ।”
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ ରଅତେନଙ୍କ୍ ପୁନ୍ୱା ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାୱାଦ୍ ପେଦେର୍ ସେଙ୍ଗେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଦ୍ସାରେ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ଇତ୍କେ ମହାସବା ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେ ଅଦିକ୍ ସତର୍କ ମାଡ଼ି ୱିଡ଼୍ସିତ୍ତେ । ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଦଣ୍ଡ୍ ହିଦାନାଦ୍ ଦର୍କାର୍ ଆୟ୍ୟ ଇଞ୍ଜ ଅଡ଼୍ ପୁତ୍ତଡ଼୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ବାଆତେ ଗଟେମ୍ ଆତ୍ତେ ଆଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ନାରୁଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ହିଦାଙ୍କ୍ ପସ୍ପ୍ତ୍ତଡ଼୍ ।
ଇୱୁସାରେ ଗଟି କେଞ୍ଜି ମୁକ୍ୟ ଜାଜକ୍ ନୁ ମନ୍ଦିର୍ତେ ସେନାପତି, ପ୍ରେରିତଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତେଏ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ ଇଞ୍ଜ ହାଲ୍ସି କାବା ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
“ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ମାମ୍ମେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ପେଦେର୍ତେ ଶିକ୍ଷା ହିଦାଙ୍କ୍ ସାରେ ମନା ମାଡ଼ିମାତ୍ତମ୍, ଇତ୍କେ ଉଡ଼ାଟ୍ ମିଡ଼୍ ବାତେ ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ! ମିଡ଼୍ ମିୟାଦ୍ ଶିକ୍ଷା ଯିରୁଶାଲେମ୍ ସାରେଏକାମ୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ି ଆଦ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ତେ ଦଂସ ଆଦାନାଦ୍ ମା ପର୍ର ଦାୟୀ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଚାଏମ୍ ଆଦୁତିଡ଼୍ !”
ମାଲିକିନଡ଼ି, ମିଇ କ୍ରିତଦାସିଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଦେଲେକାମ୍ ବ୍ୟବହାର୍ ମାଡ଼ାଟ୍ ନୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଦମ୍କା ମାଡ଼୍ମାଟ୍ । ଏର୍କା ନେଃଏମୁଟ୍, ମିଡ଼୍ ନୁ ମିଇ କ୍ରିତଦାସଡ଼୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍ ସ୍ୱର୍ଗତଣ୍ଡ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଅଦିନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ସାର୍ରେତଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ସାମାନ୍ ବିଚାର୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ଯେ ମାତର୍ ପ୍ରବୁନ୍ କେତ୍ତେ ଗଟ୍ ମାସିଦୋନିଆ ନୁ ଆକାୟାତେ ସାରେପାକେ ଆସ୍ମାତ୍ତେ, ଆଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ମିୟାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ବିଷୟ ସାରେପାକେ ଇଦ୍ଲେକାମ୍ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ, ତାନ୍ ମୁନେ ବାତ୍ କେତାନାଦ୍ ଇଲ୍ଲେ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ଅପ୍ମାନ୍ ଆଦାନ୍ ସମୟତେ ଅପମାନ୍ତାଦ୍ ମେଣ୍ଡେଅନ୍ଦାମ୍ ଉତର୍ ଇୱେ ମାତ୍ତନ୍ । ଅଣ୍ଡ୍ ଦୁଃକାମ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ୱେଲେ ପ୍ରତିଶୋଦ୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ୱେର୍ ତଅୱେ ମାତ୍ତନ୍; ମାତର୍ ନ୍ୟାୟ ବିଚାର୍କର୍ତ୍ତା ଇଶ୍ୱର୍ତେ ପରୁ ସାରେ ବର୍ସା ନେହେସ୍ ମାତ୍ତନ୍ ।