21 ମୁନେତ୍ କାଲାମ୍ତେ ପବିତ୍ର ବାବବାଦୀଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗଷନା ଲେକାମ୍ ସାରେ ବିଷୟ୍ ପୁନେ ଆଦ୍ଦାନ୍ ଯାକ ଅଣ୍ଡ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ମାନ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ପୁରାକାଲ୍ଦେ କଞ୍ଜ୍ ତାମ୍ ପବିତ୍ର ବାବବାଦୀ ନାରୁଡ଼୍ ତେ ପାୟୁର୍ ତଡ଼୍ ବେଦ୍ ପୁଟୁଙ୍କ୍ କେସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍,
ନୁ କେତ୍ତଡ଼୍, “ହୋ ଗାଲିଲୀୟଡ଼ି, ବାତେଙ୍କ୍ ଇଗେ ନିସ୍ ମୟଲ୍ତାଗ୍ ଉଡ଼ିମିନ୍ଦେଡ଼ି ? ହି ଜିସୁ ମିୟାଗାଙ୍କ୍ ସ୍ୱର୍ଗତାଗ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ବେଦ୍ରକମ୍ ସ୍ୱର୍ଗତା ଆଦାନାଦ୍ ଉଡ଼୍ତିଡ଼୍, ଟିକ୍ ଆଦେରକମ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମେଣ୍ଡେ ମାଲ୍ସ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ସାରେ ବାବବାଦୀଡ଼୍ ଅନ୍ ବିଷୟ୍ତେ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ି ଇଦ୍ ଗଟ୍ କେସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍, ଯେ ବେନ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅନ୍ ପେଦେର୍ତେ ଶକ୍ତିତଡ଼୍ ଅନାଦ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ଆଦ୍ତେ ।”
ହେର୍କା ମାଡ଼ି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗାର୍ରେ ମାଲ୍ସ୍ ୱାଡ଼ାଟ୍ । ଆସୁଟେ ଅଣ୍ଡ୍ ମିୟାଦ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁନାଗାଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାନ୍ ଶକ୍ତି ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, ଇଶ୍ୱର୍ ମିଇ ମାୟ୍ଦିଙ୍କ୍ ମୁନେନ୍ ଏଞ୍ଚ୍ତେ ମସୀହ ଜିସୁଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ରହତିତଣ୍ଡ୍ ।
ଅନ୍ଦିନେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍କିଡ଼୍ ଗୌରବ୍ତାଗ୍ ବାଗିଦାର୍ ଆସ୍ ଆଦ୍ ଗାଲା ତାନ୍ ଦାସତ୍ୱ ନଷ୍ଟ ଆଦାନାଗାଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ମୁନେତ୍କାଲାତେ ଇଶ୍ୱର ଆମ୍ତି ନୁ ବେସୁଙ୍କ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ବବିଷ୍ୟତ୍ ବକ୍ତାଲଡ଼୍ ତଡ଼୍ ମାନ୍ ଆନିଦାଦିଡ୍କ୍ ଗଟ୍ କେସ୍ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ବାବବାଣୀ ମାତର୍ ନାରୁନ୍ ଆଲ୍ସାନ୍ ଲେକାମ୍ ଆୟ । ଇଶ୍ୱର୍ତେ ବକ୍ତ ଦାସନଡ଼୍ ପବିତ୍ରଆତ୍ମା ତଡ଼୍ ପରିଚାଲିତ୍ ଆସ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗାଙ୍କ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ କାବୁର୍ ପ୍ରକାଶ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ନାର୍ଗେ ମୁନେଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ବାବଦାଦିନଡ଼୍ ବେନ୍ ସାରେ ବାବବାଣି କେସ୍ ମାତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ତ୍ରାଣକର୍ତ୍ତାଲ୍ ପ୍ରବୁନାଦ୍ ବେନ୍ ସାରେ ଆଜ୍ଞା ମିକିଙ୍କ୍ ପ୍ରେରିତ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ରହସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ଆଦ୍ ମିକିଙ୍କ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼ିଦାନଙ୍କ୍ ନାୟାଦ୍ ଇଚ୍ଛା ।
ଆ ସ୍ୱର୍ଗତେ ନାରୁଡ଼ି ! ଆଦ୍ ଦଂସ ଆତ୍ତାଙ୍କ୍ ଆନନ୍ଦ ଉଲ୍ଲାସ୍ ମାଡ଼ାଟ୍ । ଆ ସାଦୁ ନାରୁଡ଼ି; ପ୍ରେରିତ୍ ଶିଷ୍ୟ ନୁ ବାବବାଦିନଡ଼୍ ! ୱେଡ଼୍କେ ମାଡ଼ାଟ୍, ବାତ୍ତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ମୀଇ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ବାତ୍ତେ ମାଡ଼ି ମାତ୍ତନ୍, ଅଦିନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ଶାସ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ ।
ଦୂତ ନାକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଇୱୁସାରେ ଗଟି ନିଜାମ୍ ନୁ ନିର୍ବରଯୋଗ୍ୟ । ବାତା ଚିଟ୍ପାଟ୍ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ ତାନ୍ ସେବକ୍ନଡ଼୍କ୍ କେତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାବବାଦିଡ଼୍ ଆତ୍ମାତେ ଜ୍ଞାନ୍ ଇସମାନ୍ଦାନ୍ ଇଶ୍ୱର ତାନ୍ ଦୂତଙ୍କ୍ ରସ୍ମିନ୍ତେଣ୍ଡ୍ ।”