9 ଅଡ଼୍ ନୁ ମା ଲୋପେ ବାତ୍ମିକା ହାଲ୍ସାନାଦ୍ ଇଲେ, ଅଡ଼୍ ତାମ୍ ହୃଦୟ୍ ଶୁଚି ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ଅଡ଼ାଦ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ପାପ୍ କ୍ଷମା ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍; “ଇଶ୍ୱର୍ ବେନଙ୍କ୍ ଶୁଚି ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ନିମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ଇଞ୍ଜ ହାଲ୍ସ୍ମା ।”
ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ସାୟେ ପୁଞ୍ଜ୍ ମାନୁଟ୍, ୱେରଣ୍ଡ୍ ଇହୁଦୀ ନାରୁଡ଼୍ ତାନ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଲେକାମ୍ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେନଙ୍କ୍ ବା କାରାପ୍ ବା ଅପବିତ୍ର ହେର୍କା ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଅଶୁଚି ଆୟ୍ୟ ।
ପିତର୍ ଶିକ୍ଷା ହିଦାନଙ୍କ୍ ଆରାମ୍ ମାଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଞ୍ଜେ ନାନ୍ ନିଜାମ୍ ବୁଜେମ୍ ଆତ୍ତାନ୍ ଯେ ପ୍ରକୃତ୍ତେ ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେତଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ସାମାନ୍ ଉଡ଼ୁତଣ୍ଡ୍ ।
ବାତ୍ମିକା ଆଲ୍ସାନାଦ୍ ଅଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଆଦାନଙ୍କ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ନାକିଂଙ୍କ୍ ଗଟ୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଯୋପ୍ପାତାଗାଙ୍କ୍ ଆରୁ ଜାନ୍ ବିଶ୍ୱାସୀ ନା ତଡ଼୍ ସିସେରିଆତାଗ୍ ଆତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ମାମ୍ମେ ସାରେତମ୍ କର୍ଣ୍ଣୀଲିୟତେ ଦାଦାଲ ଲୋନ୍ ଏୱୁତ୍ତମ୍ ।
ଇକନିୟାତାଗ୍ ଆଦ୍ ଗଟନା ମେଣ୍ଡେଅଣ୍ଡ୍ଦାମ୍ କେତ୍ତଡ଼୍; ପାଉଲ୍ ନୁ ବର୍ଣ୍ଣବା ପ୍ରାର୍ତନା ଲତ୍ତାଗ୍ ଆଞ୍ଜ୍ ଇଦ୍ରକମ୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ଯେ ନାର୍ଗେ ଇହୁଦୀ ନୁ ଗ୍ରୀକ୍ ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ ।
ଅଡ଼୍ ଅନ୍ଥିୟୋକ୍ତାଗ୍ ଏୱୁସ୍ ମଣ୍ଡଲିତେ ନାରୁଡ଼୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟାଗେ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍ । ଇଶ୍ୱର୍ ସେଙ୍ଗେ ଅଡ଼୍ ବାତ୍ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍ ନୁ ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ସେଙ୍ଗେ ବେଲା ହାର୍ ତଅସ୍ମାତ୍ତଡ଼୍, ଆୱ୍ଚାରେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଡ଼୍ ।
ମାତର୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ତଡ଼୍ ମାନାଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତାଗ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଆତ୍ତାଡ଼୍, ଇଶ୍ୱର୍ ବେନଙ୍କ୍ବା ସପଟ୍ ମାଡ଼କଟ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ସାରେତଡ଼୍କ୍ ଇଦ୍ ସୁଯୋଗ୍ ଇଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଲେକେ ବାଆତେ ? ମାନାଡ଼୍ କି ବାଗାତ୍ ନାରୁଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ମହାନ୍ ? ଇଲ୍ଲେ, ବେଲାବା ଆୟ୍ୟ; ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଯିହୁଦୀ ନୁ ଅଣଯିହୁଦୀ ନାରୁଡ଼୍ ସାର୍ରେ ପାପ୍ ଅଦିନ୍ତାଗ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍, ନାନ୍ ମୁନେନ୍ କେତ୍ତାନ୍ ଯେ ଇଡ଼୍ ରେଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ ପାପ୍ ଅଦିନ୍ତାଗ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ଇହୁଦୀଡ଼୍ ଆୟି ବା ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ମାନାଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍ଗାନାଦ୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
କରନ୍ତି ଟାୱୁନ୍କିନ୍ ଇଶ୍ୱରତେ ମଣ୍ଡଲିକିଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଚିଟି ଲେକୁତଡ଼୍, ବେନ୍ମାନେ ଇଶ୍ୱରନ୍ ପବିତ୍ର ନାରୁନ୍ ଆଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଏଞ୍ଚ୍ତଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସାଙ୍ଗ୍ କାଇଲ୍ତା ସେଙ୍ଗେ ଇଶ୍ୱର୍ନଡ଼୍ ଆସ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ନୁ ସାର୍ରେତାଗ୍ ମାନ୍ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନାଦ୍ ପୁଜା କିସମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ସୁନ୍ନତ୍ ଆତ୍ତେ ପେର୍କେ ବେନ ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ତଡ଼୍ ଆହ୍ୱାନ୍ ଜିୱେଦର୍କିତ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ସୁନ୍ନତ୍ ଚିଏନ୍ନେତିଙ୍କ୍ ଲୋପ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମାଡ଼୍ମାକିଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ ଯିହୁଦି ନୁ ଅଣଇହୁଦି, କ୍ରିତଦାସ ନୁ ସ୍ୱାଦିନ୍ ନାରୁଡ଼୍, ମାନେୟ୍ ଆୟି କି ନାଟାଡ଼୍ ଆୟି ତାମ୍ ଲୋପେ ବାତେ ୱେରେ ଇଲ୍ଲେ । ମିଡ଼୍ ସାରେତଡ଼ି ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟଟନ୍ ତଡ଼୍ କାୟ୍ଲି ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆତ୍ତିଡ଼୍ ।
ଆଦିଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁନ୍ ତଡ଼୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ବାଦ୍କେ ସୁନ୍ନତ କି ଅସୁନ୍ନତ ବାତେବା ୱେରେ ମାନ, ଇତ୍କେ ବିଶ୍ୱାସ୍ତାଗ୍ ଗାଡ଼୍ସ୍ ମାଞ୍ଜ୍ ପ୍ରେମତଡ଼୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ାନାଦ୍ ସାୟେ ।
ଆଦ୍ ନିଗୂଡ଼ ତତ୍ତ୍ୱ ଆଦୁତ୍ତେ, ସୁସମାଚାର୍ତେ ସେଙ୍ଗେ ଯିହୁଦିଡ଼୍ ତଡ଼୍ ଅଣଯିହୁଦୀଡ଼୍ ଆନ୍ତେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆର୍ଶିବାଦ୍ ପାଏମ୍ଆସ୍ମିନ୍ଦେଡ଼୍ । ଅଡ଼୍ ଆଦ୍ ୱେରଡ଼୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ କାଇକ୍ ଡ଼େକା ନୁ ଜିସୁ କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ସାହାଯ୍ୟତେ ଇଶ୍ୱର୍ ଇସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ପ୍ରତିଜ୍ଞାତେ ପାଏମ୍ଆସ୍ମାନ୍ଦାନଡ଼୍ ।
ପେର୍କେ, ଇହୁଦିଡ଼୍, ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍, ସୁନ୍ନତ ନୁ ଅସୁନ୍ନତ, ନିଷ୍ଠୁର୍, ବୟଙ୍କକାର୍, କ୍ରିତଦାସ ବା ସ୍ୱାଦିନ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ଲପେ ମେଣ୍ଡେ ବାତ୍ବା ୱେରେ ଇଲେ । ଇତ୍କେ କ୍ରିଷ୍ଟ ସାରେତଡ଼ାଗେ ମିନ୍ଦେନ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦୁତନ୍ ସାର୍ରେ ।
ଇଞ୍ଜେ ମିଡ଼୍ ସତ୍ତେ ପେର୍କେ ଆନ୍ନାଙ୍କ୍ ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ଶୁଚି ମାଡ଼୍ତିଡ଼୍ ନୁ ବିଶ୍ୱାସ୍ତେ ଦାଦାନଡ଼କ୍ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ତିଆର୍ତେ ମିନ୍ଦେଡ଼ି । ନିଜେ ନିଜେତିଙ୍କ୍ ହୃଦୟତେ ପ୍ରେମ ମାଡ଼ାଟ୍ ।