9 ଆଗେ କୁଦି ଅଣ୍ଡ୍ ପାଉଲ୍ତେ ଶିକ୍ଷା କେଞ୍ଜମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅନ୍ ମନ୍ତାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ୱାତ୍ତେ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ସୁସ୍ଥ ଆଦ୍ତନ୍ ଇଞ୍ଜ ପାଉଲ୍ ପୁତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଆଦିଙ୍କ୍ ଅନାକ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ କଣ୍ଡେତେ ଉଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ଆଇନାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଗେ ଅନାହୁ ବାକ୍ୱା ପାଡ଼୍ୟି ମେଣ୍ଡେ ଅଦିକ୍ ମାଡ଼ନ୍ ।
ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦିଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ହୋ ନାଟାତନି, ନିୟାଦ୍ ବେଡ଼ିଇ ବିଶ୍ୱାସ୍,” ନି ଇଚ୍ଛାତେ ନି ଲେକାମ୍ ଆୟି । ଆଦ୍ ଦଣ୍ଡତାଗାଙ୍କ୍ ତାନ୍ ମାୟାଡ଼୍ ସୁସ୍ଥ ଆତ୍ତେ ।
ଜିସୁ ଆଦେକେଞ୍ଜି ବାକ୍ୱା ଆତ୍ତନ୍ ନୁ ମେଣ୍ଡେ ଅନ୍ ପେର୍କେ ୱାଦାନଡ଼କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନାନ୍ ସତ୍ କେତୁତାନ୍, ଇଶ୍ରାୟେଲ୍ତେ ବେନ୍ ନାରୁନ୍ନାଗ୍ ଇଣ୍ଡ୍ ନାରୁନ୍ ଲେକାମ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ନାନ୍ ଉଡ଼ନ୍ ।
ଜିସୁ ତାଙ୍କ୍ ମାଲ୍ସ୍ ଉଡ଼୍ତନ୍ ନୁ ମେଣ୍ଡନ୍ ପାକ୍ ଇସ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ନନି, ସାହାସ୍ ପହିମ୍ । ନି ବିଶ୍ୱାସ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼୍ତେ ।” ଆସୁଟେ ଆ ମୁତ୍ତେ ସୁସ୍ଥ ଆତ୍ତେ ।
ଜିସୁ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଅନ୍, ନି ବିଶ୍ୱାସ୍ ନିକିଙ୍କ୍ ସାୟ୍ ମାଡ଼୍ତେ ।” ସାଙ୍ଗେ ସାଙ୍ଗେ କାନାଲ୍ ତାନ୍ ଉଡ଼ାନ୍ ଶକ୍ତି ପାହେମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଆନ୍ତେ ଜିସୁନ୍ ପେର୍କେ ପେର୍କେ ତାକ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆ ନାରୁଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଉଡ଼ି ଜିସୁ ପକ୍ଷାଗାତ ରୋଗିଙ୍କ୍ କେତ୍ତନ୍, “ପେକା ! ନିୟାଦ୍ ପାପ୍ ସାରେକ୍ଷମା ଆତ୍ତେ ।”
ଜିସୁ ନାରୁନ୍ତେ କଣ୍ଡେତ୍ ପର ନିଜର୍ କାଇୱାଟି ନୁ ନାରୁଣ୍ଡ୍ ସାୟେ ହେର୍କେ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ । ହଟାତ୍ ଅନାଦ୍ ଉଡ଼ାନ୍ ଶକ୍ତି ମାଲ୍ସ୍ ୱାତ୍ତେ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ଲେକେତ୍ ଉଡ଼୍ପାର୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ୱେର୍ ସ୍ୱର୍ଗ ଦୂତତାକ୍ ଉଡ଼ି କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ ବାତ୍ କେତୁତିନ୍ ?” ଦୂତ୍ ଉତ୍ତର୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଶ୍ୱର୍ ନିୟାଦ୍ ପ୍ରାର୍ତନା ନୁ ଦାନ ଉଡ଼ି ସାର୍ଦେ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଆଦିଙ୍କ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଉପହାର୍ ହିଦାଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ଯୋହନ୍ତିଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ କଣ୍ଡେତେ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ନୁ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମାୟାକ୍ ଉଡ଼େ !”