41 ‘ହୋ ବଲୁଡ଼୍ ନାରୁଡ଼ି ! ମିଡ଼୍ କଲ୍ବଲ୍ ଆସ୍ ଡଲାଟ୍, ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ନାନ୍ ନେଣ୍ଡ୍ ବେନ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ୁତାନ୍, ବେନ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବୁଜାମାଡ଼ି କେତ୍କେ ମିକା ମିଡ଼୍ ବିଶ୍ୱାସୀ ଆୟ୍ୱିଡ଼୍ ।’”
ଇଦ୍ ସାରେ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜି ଜିସୁନ୍ ପରୁ କପାମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଡ଼୍ ଡାବ୍କିଂକ୍ ପ୍ରେମ୍ ମାଡ଼ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ନାରୁଡ଼୍ ନିସ୍ମିକା ଉଡ଼ମାତ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ଯିହୂଦି ନେତାଲଡ଼୍ ମିକା ଅଂକିଙ୍କ୍ ତୁଚ୍ଛ ମାଡ଼ି କେତୁତଡ଼୍, “ଅଣ୍ଡ୍ ଆର୍ତିଡ଼କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ତଣ୍ଡ୍; ଅଣ୍ଡ୍ ଯଦି ଇଶ୍ୱର୍ତେ ହେଞ୍ଚିମାନ୍ଦାନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ, ଆଲେକେ ନିଜ୍ ତିଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼ିଣ୍ଡ୍ ।”
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ପ୍ରବୁ ମାକିଂଙ୍କ୍ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ହିତ୍ତଣ୍ଡ୍; “ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ୱେସ୍ ଲେକେମ୍ ମାଡ଼୍ତାନ୍, ବେଲାକି ପୁରା ପୃତିବିତାଗ୍ ପରିତ୍ରାଣ୍ ପାଏମ୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”
ପ୍ରବୁ ନାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ‘ଅନ୍, ନାନ୍ ନିକିଂଙ୍କ୍ ଗାଟି ଜେକେ ଅଣଇହୁଦୀଡ଼୍ ବକେତ୍ ରହତିତାନ୍ ।’”
ବେନଆଇ ଆ ବାବବାଦୀନ୍ ବାକ୍ୟ ପାଲନ୍ ମାଡ଼ନ୍, ଅଂକିଙ୍କ୍’ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼ାଗାଙ୍କ୍ ୱେରେ ମାଡ଼ି ଦଂସ ମାଡ଼ିତଡ଼୍ ।
ନାଜରିତିୟ ଜିସୁ ମନ୍ଦିର୍ତିଙ୍କ୍ ଉହୁତିତଣ୍ଡ୍ ନୁ ମୋଶାଲ୍ ପାଏମ୍ଆତ୍ତେ ସାରେ ନିତିନିୟମ୍ ବଦ୍ଲା ମାଡ଼ିତନ୍ ଇଞ୍ଜ ଇଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼୍ କେସମାନ୍ଦାନାଦ୍ ମାମ୍ କେଞ୍ଜ୍ତମ୍ !”
ଇଦ୍ ରକମ୍ କି ବେନ୍ ସୁସମାଚାର୍ ପ୍ରଚାର୍ ତଡ଼୍ ଅଣଯିହୁଦୀଡ଼ାଦ୍ ପରିତ୍ରାଣ୍ ଆଦ୍ପାର୍ତେ, ଆଗାଙ୍କ୍ ଅଡ଼୍ ମାନ୍ ନିବୃତ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଆଲ୍ସି ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ । ଇଦ୍ ରକମ୍ ଅଡ଼୍ ଅନବରତ ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ପାପ୍ ମାତର୍ ଚରମ୍ ସୀମାତାଗ୍ ୱାସ୍ ଏୱୁତ୍ତେ । ସାରେ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଅଡ଼୍ ବିରୁଦ୍ତେ ଇଶ୍ୱର୍ତେ କପାମ୍ ନାର୍ଗେ ଆତ୍ତେ ।
ଇଞ୍ଜେ ବିଚାର୍ ଦିନାମ୍ ଏୱୁତ୍ତେ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ମୁନେଙ୍କ୍ ବିଚାର୍ ଆଦ୍ତଡ଼୍ । ଯଦି ମାନାଗାଙ୍କ୍ ଆଦ୍ ଆରାମ୍ ଆତ୍କେ, ଆଲେକ୍ ବେନଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ସୁସମାଚାର୍ତାଗ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ଡ଼୍, ଅଡ଼ାଦ୍ ମାଡ଼େଙ୍କ୍ତାଦ୍ ଦଶା ବାଆତେ ଆଦ୍ତେ ?