14 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ପିତର୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ଇଲ୍ଲେ ପ୍ରବୁ, ନାନ୍ ପାର୍ୱନ୍ ! ନାନ୍ନେ ବେସୁଟ୍ ଅଶୁଚି ନୁ କାରାପ୍ ମାନ୍ଦାନ୍ ଜିନିଷ୍ ତିନନ୍ ।”
ନାରୁନ୍ ପାୟୁର୍ ତାଲାନ୍ ବାତେଏ ଆଦ୍ତେ ଆଦ୍ ଲୋପେ ଆଦ୍ତେ, ଆଦ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅପବିତ୍ର ମାଡ଼; ମେଣ୍ଡେ ବାତେଏ ଅନ୍ ପାୟୁର୍ତାଲାନ୍ ପେଇତିତ୍, ଆଦ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ଅପବିତ୍ର ମାଡ଼ିତ୍ ।”
ପିତର୍ ଜିସୁଙ୍କ୍ ୱେରଙ୍କ୍ କାର୍ଙ୍କି ଅସ୍ ମଜା ମାଡ଼ି କେତ୍ତାନ୍, “ଇଶ୍ୱର୍ ମାଡ଼୍ମାକିଣ୍ଡ୍, ପ୍ରବୁ, ନି ସେଙ୍ଗେ ଇଲା ବେସୁଙ୍କ୍ ଆୟ୍ମାକି ।”
ବୁଦ୍ମାନ୍ଦାନାୱ୍ କେତ୍ତା, “ଇଲେ, ମି ସେଙ୍ଗେ ନୁ ମା ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନିୟ୍ ଆଲକଟ୍ ଆଦ୍ତେ । ମିଡ଼୍ ଦୁକାନ୍ତାଗେ ଆଞ୍ଜ୍ ନିଜେତ୍ ନିଜେତ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେସର୍ ନିୟ୍ ଆସି ତାଡ଼ାଟ୍ ।”
ଆସୁଟେ ୱେରଣ୍ଡ୍ କୁଷ୍ଠରଗୀ ଅନା ୱାସ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ, ନିମେ ଯଦି ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ିତି, ଆଲାତ୍କେ ନାକିଂଙ୍କ୍ ସୁସ୍ଥ ମାଡ଼୍ଡ଼େ ପାର୍ଦ୍ତିନ୍ ।”
ଅଡ଼୍ ଉଡ଼୍ତଡ଼୍ ଯେ, ଜିସୁନ୍ ବେସ୍କ୍ତଡ଼୍ ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ନିୟମ୍ ଲେକାମ୍ କାଇକ୍ ନର୍ସ୍ ତିନଡ଼୍ । ଫାରୁଶିଡ଼୍ ତିନ୍ଦାନ୍ ମୁନେ କାଇ ନର୍ଦାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ବେନ୍ ନିୟମ୍ ସାରେ ମାଡ଼ିମାତ୍ତଡ଼୍, ଶିଷ୍ୟଡ଼୍ ଆଦିଙ୍କ୍ ପାଲନ୍ ମାଡ଼କଟ ମାତ୍ତଡ଼୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ତାମ୍ ୟାୟ କେତ୍ତେ, “ଇଲ୍ଲେ, ଅନ୍ ପେଦେର୍ ଯୋହନ୍ ଆଦ୍ ତେ ।”
ଆଦ୍ ମୁତ୍ତେ ଅଂକିଙ୍କ୍ କେତ୍ତେ, “ଗୁରୁ, ଏର୍ ତରାନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନି ଗାର୍ରେ ବାତେଏ ଜିନିଷ୍ ଇଲା, ମେଣ୍ଡେ ନୂୟ୍ ତ କୁୟ୍ଙ୍ଗ୍; ଆଲାଇତ୍କେ ନିମ୍ ବେଗାକନ୍ସ୍ ଆଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ଏର୍ ଦର୍ସିକି ଆସ୍ମିନ୍ଦେନୀ ?
ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପିତର୍ ! ତେଏଦେ, ହାୱ୍କି ମିକା ତିନ୍ !”
ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ମିଡ଼୍ ସାୟେ ପୁଞ୍ଜ୍ ମାନୁଟ୍, ୱେରଣ୍ଡ୍ ଇହୁଦୀ ନାରୁଡ଼୍ ତାନ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ଲେକାମ୍ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ନାରୁଡ଼୍ ତଡ଼୍ କାଇଲାନଙ୍କ୍ ପାର୍ୱଣ୍ଡ୍ । ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେନଙ୍କ୍ ବା କାରାପ୍ ବା ଅପବିତ୍ର ହେର୍କା ମାଡ଼ାନାଦ୍ ଅଶୁଚି ଆୟ୍ୟ ।
ନାନ୍ ପାଚ୍ରାମାଡ଼୍ତାନ୍, ‘ପ୍ରବୁ, ନିମ୍ ବେନ ?’ ଅଣ୍ଡ୍ ନାକିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, ‘ନିମ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଗାଟିତିପାଲ୍ ମାଡ଼ୁତିନ୍, ନାନ୍ ଅଣ୍ଡେ ନାଜରିତିୟ ଜିସୁ ।’
ଅଣ୍ଡ୍ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ ନିମ୍ ବେନ ?” ମେଣ୍ଡନ୍ନ୍ଦାମ୍ ଆଦେ ଗଟ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍, “ନିମ୍ ବେନଙ୍କ୍ ଗାଟିତିପାଲ୍ ମାଡ଼ୁତିନ୍, ନାନ୍ ଅଣ୍ଡେ ଜିସୁ ।