7 ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ତାରିକ୍ ନୁ ସମୟ୍ତିଙ୍କ୍ ନା ବାବାଲ୍ ତାନ୍ ଅଦିକାର୍ ଗଟ୍ତେ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ । ଇୱୁସାରେ ବେସୁଟ୍ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ, ମିଡ଼୍ ପୁନ୍ଦାଙ୍କ୍ ଦର୍କାର୍ ଇଲେ ।
ଜିସୁ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ କେତ୍ତାନ୍, “ବାସ୍ତବିକ ମିଡ଼୍ ନାୟାଦ୍ ଆଦ୍ ପାନପାତ୍ର ତାଗାଙ୍କ୍ ଉନ୍ଦ୍ତିଡ଼୍ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ତିନ୍ଦେପାକେ ବା ଡେବେପାକେ କୁଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବେନଙ୍କ୍ ହେଞ୍ଚି ମାଡ଼ମାନ୍ଦାନ୍ ଅଦିକାର୍ ନାୟାଦ୍ ଇଲ୍ଲେ । ବେନଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ନା ବାବାଲ୍ ଆଦ୍ ପଡ଼ିୟେ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ମାତର୍ ଅଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ।”
“ଆଦିନ୍, ଆଦ୍ ସମୟତେ ବେସୁଙ୍କ୍ ୱାଦ୍ତେ, ବେନ କେତ୍ ପାର୍ୱଡ଼୍ । ସ୍ୱୟଂ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ ନୁ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତ ଆନ୍ତେ ଆଦ୍ ଗଟ୍ ପୁନ୍ନ, ମାତର୍ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ପୁନ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
ଜିସୁ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ବାସ୍ତବିକ ମିଡ଼୍ ନା ପାନପାତ୍ରତାଗାଙ୍କ୍ ଉନ୍ଦ୍ତିଡ଼୍ ନୁ ନା ଲେକାମ୍ ତିପାଲ୍ ଆଦ୍ତିଡ଼୍, କିନ୍ତୁ ନା ତିନ୍ଦେପାକେ ବା ଡେବ୍ବେ ପାକା ବେନ କୁଦିତିତଡ଼୍, ଇଦ୍ ସ୍ଥିର୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ନା ଅଦିକାର୍ ଇଲେ । ବେନଡ଼୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ଇଶ୍ୱର ଆ ଜାଗା ତିଆର୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍, ଆଦ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଇଦ୍ତଣ୍ଡ୍ ।”
“ଆଦିନ୍, ବେସୁଟ୍ ୱାଦ୍ତଣ୍ଡ୍, ବେନ ପୁନଡ଼୍ । ସ୍ୱୟଂ ଇଶ୍ୱର୍ ତେ ମାର୍ କିମ୍ୱା ସ୍ୱର୍ଗତେ ଦୂତ ବା ଇଗଟି ପୁନ ଇତ୍କେ ବାବାଲ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଇ ଗଟି ପୁତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ଅଡ଼୍ ତାଲ୍ୱାର୍ ତଡ଼୍ ଡଲିତଡ଼୍ ନୁ ବନ୍ଦି ଆସ୍ ସାରେତଡ଼୍ ବିଜାତିନଡ଼କ୍ ମେଣ୍ଡେଅଣ୍ଡ୍ ଦେଶ୍ ରହସିଦ୍ତଡ଼୍, ମେଣ୍ଡେ ବିଜାତିଡ଼ାଦ୍ ଯୁଗ୍ ତେର୍ୱାଯାକ ଯିରୁଶାଲେମ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ଡେକେତ୍ ମଦଲ୍ ଆଦ୍ମି ମାନ୍ତେ ।
ୱେରଣ୍ଡ୍ ନାରୁଣ୍ଡ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ସାରେ ନାରୁଡ଼୍ ଜାତ୍ତିଙ୍କ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ନୁ ଅନାଦ୍ ନିର୍ଦ୍ଦେଶ୍ତେ ଅଡ଼୍ ପୃତିବିତାଗ୍ ୱେକ୍ ୱେକ୍ ନାର୍କିନାଗ୍ ବାସେ ମାଡ଼ୁତଡ଼୍ । ବେନ୍ ସମୟ୍ତେ, ବେନ ବେଗେ ବାସେ ମାଡ଼ିତନ୍, ମୁନେତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ଆଦ୍ ତିଆର୍ ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ଆଦ୍ ଆଲ୍ସ୍ତାଦ୍ ଲେକାମ୍ ସ୍ୱର୍ଗ ନୁ ପୃତିବିତେ ସାରେ ତିଆର୍ ବିଷୟ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଆଦ୍ତେ ନୁ କ୍ରିଷ୍ଟ ଆୱୁ ସାରେତଡ଼୍ ତାଲେ ଲେକାମ୍ ମାନ୍ତା ଇଦ୍ ଆଲ୍ସାନାଦ୍ ଇଶ୍ୱର୍ ଲେକାମ୍ ସମୟ୍ତେ ପୁରା ମାଡ଼ିତନ୍ ।
ଅନାଦ୍ ମେଣ୍ଡେ ୱାଦାନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ହେଉଦାନ୍ ଦିନାମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ସ୍ୱୟଂ ଇଶ୍ୱର୍ କେନେସାୟ୍, ରାଜାଦିରାଜ, ପ୍ରବୁନଡ଼୍ ପ୍ରବୁ, ଅଦ୍ୱୀତିୟ ଅଦିପତି;
ଇଦ୍ ପୁଞ୍ଜ୍ମାନୁଟ୍ ଯେ, ଶେଷଦିନାମ୍ତେ ବିପଦ୍ ୱାସ୍ ହେଉଦ୍ତେ ।