7 ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଅଦାର୍ମିତାଗ୍ ଆତ୍ମା ଇଞ୍ଜେ ଗାଲା ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ୁତ୍ । ମାତର୍ ଅନାଦ୍ ବାଦା ଇଦାନ୍ ନାରୁନ୍ ଦୁରାମ୍ ଆୟୱେ ଯାକ ଆଦ୍ ପାଡ଼୍ୟି ମାଡ଼ମାନ୍ତେ ।
ନାନ୍ ପୁତ୍ତାନ୍, ନାନ୍ ଆତ୍ତେ ପେର୍କେ ମିୟାଗ୍ ବୟଙ୍କର୍ କୁକାଲି ୱାଦ୍ତା ନୁ ବିଶ୍ୱାସୀଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ପୁଣ୍ଡ୍କ୍ ମାଡ଼ି ୱିଡ଼୍ସିତା ।
ଆଦ୍ ବିପଦ୍ ଇଞ୍ଜେ ଗଟେମ୍ ଆୟ୍ୟ, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆଦିନ୍ ପ୍ରତିରଦ୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଇଞ୍ଜ ୱେରଡ଼୍ ଶକ୍ତି ମିନ୍ଦେ, ଆଦ୍ ବାତେଏ ମିଡ଼୍ ପୁତ୍ତିଡ଼୍ ! ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଟିକ୍ ସମୟ୍ତେ ଆଦ୍ ଦୁଷ୍ଟଆତ୍ମା ତଅନ୍ଦିତ୍ ।
ମାନ୍ ଦର୍ମବିଶ୍ୱାସତେ ଇଦ୍ ଗୁରୁତ୍ୱ ବିଷୟ୍ତିଙ୍କ୍ ବେନ ଅସ୍ୱିକାର୍ ମାଡ଼େ ପାର୍ୱଡ଼୍, ନାରୁନ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ ପୟ୍ସ୍ ୱାସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ, ସ୍ୱର୍ଗଦୂତକିନ୍ ତଡ଼୍ କାଇଲି ତଣ୍ଡ୍, ସାରେ ଜାତିକିନାଗ୍ ଅନ୍ ଦାର୍ମାମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ପୁରା ଜଗତ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼୍ତଡ଼୍, ଅଣ୍ଡ୍ ଗୌରବ୍ତେ ସ୍ୱର୍ଗତା ଆତ୍ତନ୍ ।
ପିଲାନଡ଼ି ! ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଦିନାମ୍ ଗାରେ ଏୱୁତେ । କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ୱାଦାନାଦ୍ ସମୟ ଆତ୍ତେ ଇଞ୍ଜ୍ କେଞ୍ଜ୍ତିଡ଼୍, କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ନାର୍ଗେ ଶତ୍ରୁଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେ ତନ୍ଦୁତଡ଼୍; ଆସୁଙ୍ଗ୍ ମାଡ଼େଙ୍ଗ୍ ଦିନାମ୍ ଗାରେ ଏୱୁତା ଇଞ୍ଜ୍ ମାମେ ପୁତ୍ତମ୍ ।
କିନ୍ତୁ ବେନ୍ ଜିସୁନ୍ ବିଷୟତେ ଇଦ୍ ଗଟ୍ ସ୍ୱୀକାର୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, ଅଣ୍ଡ୍ ବେସୁଙ୍କ୍ ମିକା ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆତ୍ମା ଲାବ୍ ମାଡ଼ଣ୍ଡ୍, କ୍ରିଷ୍ଟନ୍ ଶତ୍ରୁନାଗାଙ୍କ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଆଦ୍ ଆତ୍ମା ପାଏମ୍ ଆତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଇଦ୍ ଆତ୍ମାତେ ଆଗମନ୍ ବିଷୟତେ ମିଡ଼୍ କେଞ୍ଜ୍ତିଡ଼୍ ଆଦ୍ ଇଞ୍ଜେ ଇଦ୍ ଜଗତ୍ତାଗେ ମିନ୍ଦେ ।
ତାନ୍ ମୁଞ୍ଜିନାଗ୍ ୱେରଡ଼୍ ରଅସ୍ୟତେ ମିଞ୍ଜିମାନ୍ଦାନ୍ ପେଦେର୍ ଲେକା ଆସ୍ମାନ୍ନୁଡ଼୍; “ମହାନ୍ ବାବିଲନ୍, ପୃତିବିତେ ସାରେତଡ଼୍ ବେସ୍ୟା ନୁ ବ୍ରଷ୍ଟାସାର୍ତେ ଜନିନି ।”
ଦୂତ କେତ୍ତେ, “ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ କାବା ଅଦୁତିନ୍ ?” ଆଦ୍ ନାଟାଡ଼୍ ମେଣ୍ଡେ ସାତ୍ଟାନ୍ ତାଲା ନୁ ଦସ୍ଟାନ୍ କଅକ୍ ସାରେ ତାନ୍ ୱାଦାନ୍ ପଶୁତେ ମିଞ୍ଜ୍ତେ ରଅସ୍ୟ ନାନେ ମିକିଙ୍କ୍ କେତୁତାନ୍, କେଞ୍ଜା !