17 ଇଦ୍ ଶାସ୍ତ୍ରାଂଶତାଗ୍ ଲେକାମିନ୍ତେ, “ପ୍ରବୁ,” ଆଦୁତନ୍ “ଆତ୍ମା ।” ବେଗେ ପ୍ରବୁନ୍ ଆତ୍ମା, ଆଗେ ମାନ୍ତେ ସ୍ୱାଦିନ୍ତା ।
ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆତ୍ମା ଜିୱୁନ୍ ହିଦ୍ପାର୍ଦ୍ତେ; ନାରୁଡ଼୍ତେ ଶକ୍ତି ବାତେମିକା ମାଡ଼୍ ପାର୍ୱ; ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଆଦ୍ ଜିୱୁନ୍ ହିଦାନ୍ ଆତ୍ମା, ଆତ୍ମାତିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ବେଲା ଏର୍କା ମାଡ଼୍ ପାର୍ଦିତିଡ଼୍, ଆଦିନ୍ ମାଇଦିଙ୍କ୍ ନାନ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ହିଦ୍ ସାରେ ଗଟି କେତ୍ତାନ୍ ।
ମେଣ୍ଡେ ମିଡ଼୍ ସତ୍ ପେଇତିତିଡ଼୍ ନୁ ଆଦ୍ ସତ୍ ମିକିଂଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତମାଡ଼ିତେ ।”
ଇତ୍କେ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ତାଦ୍ ଆତ୍ମାତେ ନିୟମ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ଜିସୁନ୍ ପେଦେର୍ତେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ପାପ୍ ନୁ ଡଲ୍ନାଦ୍ ନିୟମ୍ତାଗାଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼୍ତେ ।
ଦର୍ମଶାସ୍ତ୍ରତାଗ୍ ଲେକ୍ତାଦ୍ ମିନ୍ଦେ, “ମୁନେନ୍ ଆଦମ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ ଜିୱେ ପଶୁ ଲେକାମ୍ ତିଆର୍ ଆସ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ ।” ପେର୍କେତ୍ ଆଦମ୍ ମାତ୍ତଣ୍ଡ୍, ଜିୱେମାନ୍ଦାନ୍ ଆତ୍ମା ଆତ୍ତନ୍।
ମାନାଡ଼୍ ସାରେତଡ଼୍ ମକମ୍ତେ ଦାର୍ପୁନ୍ତାଗ୍ ଉଡ଼ାନ୍ ଲେକାମ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଗୌରବ୍ ତଅନ୍ଦୁତ୍ ନୁ ପ୍ରବୁନାଗାଙ୍କ୍ ପେୟ୍ତାଦ୍ ଆଦ୍ ମାଇମାତେ ତଡ଼୍ ମାନାଡ଼୍ କାମ୍କେ ଲେକାମ୍ ଅନ୍ ରକମ୍ ବାଦ୍ଲେମ୍ ଆଦୁତ୍ତେ ।
ନୂତନ୍ ନିୟମ୍ତିଙ୍କ୍ ମେଣ୍ଡେଅଡ଼୍ତିଡ଼ାଗ୍ ମାନ୍ତଡ଼୍ ପ୍ରକାଶ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଶକ୍ତି ଇତ୍ତନ୍ । ଇଦ୍ ନିୟମ୍ କେତ୍ତାଦ୍ ଆୟ୍ୟ, ମାତର୍ ଆତ୍ମାତଡ଼୍ ଲେକ୍ତାଦ୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ କେତ୍ତାଦ୍ ନିୟମ୍ ଡଲାଙ୍କ୍ ମାଡ଼ିତ୍, ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ଆତ୍ମାତେ ନିୟମ୍ ଜିୱୁନ୍ ସଂସାର୍ ମାଡ଼ିତ୍ ।
ମିଡ଼୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମାର୍ମାୟାସ୍କ୍ ଇଦ୍ ପ୍ରାମାଣ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ, ଇଶ୍ୱର୍ ତାନ୍ ମାରିନ୍ ମେଲ୍ତେ ଜିୱୁତିଙ୍କ୍ ମାନ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ଲୋପେ ରଅତଣ୍ଡ୍ । ଆଦ୍ ପବିତ୍ର ଜିୱୁ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତୁତ୍, “ବାବା ! ଆ ନା ବାବା !”
ମାନାଡ଼୍ ସ୍ୱାଦିନ୍, ସ୍ୱାଦିନତା ମାଇଦିଙ୍କ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ମାନାଙ୍କ୍ ମୁକ୍ତି ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍; ଆଦିଙ୍କ୍ ଗାଡ଼୍ସ୍ ଆସ୍ ମାନୁଟ୍ ନୁ ଦାସ ଯୁଆଡ଼ିତାଗ୍ ମେଣ୍ଡେ ଯଡ଼େମ୍ ଆୟ୍ମାଟ୍ ।
ଆ ଦାଦାଲଡ଼ି ନୁ ହେଲାସ୍କ୍ ନଡ଼ି, ମିଡ଼୍ ସ୍ୱାଦିନତା ସେଙ୍ଗେ ୱାତ୍ତିଡ଼୍; ଆଦିଙ୍କ୍ ମେନ୍ଦୁଲ୍ତେ ଆଶେ ପୁରା ମାଡ଼ାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ମଜା ମାଡ଼୍ମାଟ୍, ମିଡ଼୍ ମି ଲୋପେ ପ୍ରେମତେ ଦାସ ଆୟ୍ମୁଟ୍ ।
ବାତେଙ୍କ୍ଇତ୍କେ ଇଶ୍ୱର୍ ମାନାଙ୍କ୍ ବିରୁତେ ଆତ୍ମା ଇୱଣ୍ଡ୍, ମାତର୍ ଶକ୍ତି, ପ୍ରେମ ନୁ ବୁଦ୍ ଇଲ୍ୱେ ଆତ୍ମା ଇସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।