15 ଅନାଦ୍ ମେଣ୍ଡେ ୱାଦାନାଦ୍ ଦିନାମ୍ ହେଉଦାନ୍ ଦିନାମ୍ ମାଡ଼ିତନ୍ ସ୍ୱୟଂ ଇଶ୍ୱର୍ କେନେସାୟ୍, ରାଜାଦିରାଜ, ପ୍ରବୁନଡ଼୍ ପ୍ରବୁ, ଅଦ୍ୱୀତିୟ ଅଦିପତି;
ମାକିଂଙ୍କ୍ ତିପାଲ୍ ପରିକ୍ଷାତେ ମୁନ୍ନେ ଆଦାନଙ୍କ୍ ହିମା, ମାତର୍ କାରାପ୍ ତାଗାଙ୍କ୍ ମାକିଂଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ମାଡ଼େ । ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ରାଜ୍ୟ, ପରାକ୍ରମ୍, ଗୌରବ୍ ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ନିୟାଦ୍, ଆମେନ୍ ।”
ଇଦ୍ ଉପଦେଶ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ଗୌରବ୍ ପ୍ରସଂଶା ସେଙ୍ଗେ ଆୟି । ଇଦ୍ ସାୟେତ୍ ଗଟ୍ ପ୍ରଚାର୍ ମାଡ଼ାନଙ୍କ୍ ଦାୟିତ୍ୱ ନାକିଙ୍କ୍ ଇତ୍ତଡ଼୍ ।
ସାରେ ବିଶ୍ୱ ଜଗତ୍ତେ ତନ୍ଦ୍ୱାଦ୍, ୱେରଣ୍ଡେ ଇଶ୍ୱର୍, ସାରେଦିନାତ୍ ରାଜାଲ୍, ଅଣ୍ଡୟ୍ମାତର୍ ଇଶ୍ୱର ଯୁଗ୍ଯୁଗ୍ ସମ୍ମାନିତ ନୁ ମହିମାନ୍ନିତ ଆଇଣ୍ଡ୍ । ଆମେନ୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ନାରୁଡ଼ାଦ୍ ମୁକ୍ତି ସେଙ୍ଗେ ନିଜେତିଙ୍ଗ୍ ଉସର୍ଗ ମାଡ଼୍ତନ୍ ଆଦିନ୍ ସୁଦୁଟ୍ ସମୟତେ ପ୍ରମାନିତ ଆସ୍ମିନ୍ଦେ ଯେ, ଇଶ୍ୱର୍ ସାରେ ନାରୁଡ଼୍କିଙ୍କ୍ ପରିତ୍ରାନ୍ ମାଡ଼ାଙ୍କ୍ ଇଚ୍ଛା ମାଡ଼ୁତନ୍, ଇଦିନାଦ୍ ସାକ୍ଷ୍ୟ ଇସ୍ମିନ୍ଦେଣ୍ଡ୍ ।
ଅଡ଼୍ ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ବିରୁଦ୍ଦତେ ଯୁଦ୍ ମାଡ଼ିତଡ଼୍; କିନ୍ତୁ ମେଣ୍ଢାଗଲାଲ୍ ତାମାଦ୍ ଆଉତ, ଏଞ୍ଚିମାନ୍ଦାନ୍, ପେର୍କେୱାଦାନ୍ ନୁ ବିଶ୍ୱାସ୍ସ୍ତେ ନାରୁଡ଼୍ ସାଆଯ୍ୟତେ ଅଡ଼୍କିଂଙ୍କ୍ ଜିଡ଼ିତଡ଼୍ । ବାତ୍ତିଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ରାଜାନଡ଼୍ ରାଜାଲ୍ ନୁ ଅଣ୍ଡ୍ ପ୍ରବୁନଡ଼୍ ପ୍ରବୁ ।”
ଅନ୍ ସକେତ୍ ପରୁ ନୁ ଉରୁ ଦେଶ୍ତେ ଲେକା ଆସ୍ମାନ୍ନୁଡ଼୍, “ରାଜାନଡ଼୍ ରାଜା ନୁ ପ୍ରବୁନଡ଼୍ ପ୍ରବୁ ।”