18 ମେଣ୍ଡେ ଇଦିନାଦ୍ ଇତ୍କେ ଆଦ୍ତେ ଜେ, ଡଲିମାନ୍ଦାନ୍ କ୍ରିଷ୍ଟ ବିଶ୍ୱାସୀଡ଼୍ ମିକା ନଷ୍ଟ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।
ଅଣ୍ଡ୍ ମର୍ମିଣ୍ଡା ଉୱୁସ୍ ଗାଟି ଲେଙ୍ଗ୍ଦେ କେତ୍ତଣ୍ଡ୍, “ପ୍ରବୁ ! ଇଡ଼୍ ବିରୁଦ୍ତେ ଇଦ୍ ପାପ୍ ଏର୍କା ମାଡ଼୍ମାଟ୍ ।” ଇଦ୍ କେସ୍ ଅଣ୍ଡ୍ ଡଲ୍ତଣ୍ଡ୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ଅଣ୍ଡ୍ ଅଣ୍ଡୟ୍ଦାମ୍ ତାନ୍ ପାଞ୍ଚ୍ଶହ ନାର୍ଗେ ତାନ୍ ବିଶ୍ୱାସୀଡ଼୍କ୍ ତଅନ୍ଦିମାତ୍ତଣ୍ଡ୍ । ଅଡ଼୍ ଲୋପେଙ୍କ୍ ଇଞ୍ଜେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ଜଗତ୍ତାଗ୍ ଇଲେଡ଼୍, ଇତ୍କେ ନାର୍ଗେ ମୁଲ୍ ଜିୱୁଣ୍ଡ୍ ମିନ୍ଦେଡ଼୍ ।
ମାମ୍ମେ ଇଞ୍ଜେ ମିକିଂଙ୍କ୍ ବେନ୍ ଶିକ୍ଷା ଇଦୁତମ୍, ଆଦ୍ ପ୍ରବୁନ୍ ଶିକ୍ଷା । ପ୍ରବୁନ୍ ୱାଦାନ୍ ସମୟ୍ତେ ମାମ୍ମେ ବେନଡ଼୍ ଜିୱୁନ୍ ମାନ୍ତମ୍, ମୁନେଙ୍କ୍ କଞ୍ଜ୍ ୱେରେନାରୁଡ଼୍ ପାକ୍ ଆସ୍ମାନ୍ଦାନ୍ ନାରୁଡ଼୍ଆଗାଙ୍କ୍ ମୁନେ ଆସ୍ ଆନ୍ମା ।
ଆସୁଙ୍କ୍ ପ୍ରବୁ ଗଟ୍ ହିଦ୍ତନ୍ ମୁକ୍ୟଦୂତ୍ତେ ଲେଙ୍ଗ୍ ନୁ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ମୟିର୍ ଲେଙ୍ଗ୍ତେ ଆଦ୍ ସ୍ୱର୍ଗଦୂତ ଡିଗିତା, ବେନଡ଼୍ କ୍ରିଷ୍ଟନାଗେ ମାଞ୍ଜ୍ ଡଲିମାନ୍ତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ମୁନେ ତେଦିତଡ଼୍ ।
ତାନ୍ ପେର୍କେ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, ସ୍ୱର୍ଗତାଗାଙ୍କ୍ ୱେରଡ଼୍ ଗଟ୍ କେସମିନ୍ଦେଡ଼୍; “ଇଦ୍ଗଟ୍ ଲେକାଟ୍, ବେନଡ଼୍ ଇଗେ ପ୍ରବୁନ୍ ସେବା ମାଡ଼ି ଡଲିତଡ଼୍, ଅଡ଼୍ ଦନ୍ୟ ।” ମେଣ୍ଡେ ନାନେ କେଞ୍ଜ୍ତାନ୍, ପରଆତ୍ମାକେତୁତେ, “ଇଦ୍ ନିଜାମ୍ ଗଟେମ୍ ଆଦ୍ତେ । ଗାଟି କଷ୍ଟ ତଡ଼୍ ସେବାତେ କାୟେ ଲେକାମ୍, ଅଡ଼୍ ବିଶ୍ରାମ ଆଦ୍ତଡ଼୍ ।”