25 ବିବେକ୍ତିଙ୍କ୍ ସାୟେ ନେଃଏତାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ବାତ୍ବା ପାଚ୍ରା ମାଡ଼୍ୱେ ଆଟିନାଗ୍ ୱାମାନ୍ ଆଉଙ୍ଗ୍ ମିଡ଼୍ ନିଜେତ୍ ଇଚ୍ଛାତେ ତିନ୍ଦାନଙ୍କ୍ ପାର୍ଦ୍ତିନ୍,
ମେଣ୍ଡେ ଅଣ୍ଡ୍ କେଞ୍ଜ୍ତଣ୍ଡ୍; “ଇଶ୍ୱର୍ ବେନଙ୍କ୍ ଶୁଚି ମାଡ଼୍ତଣ୍ଡ୍, ନିମ୍ ଅଂକିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ଇଞ୍ଜ ହାଲ୍ସ୍ମା ।”
ଆଦିଙ୍କ୍ ମିଡ଼୍ ଶାସନ୍ ମାଡ଼ାନଡ଼୍ୱାଦ୍ କେଞ୍ଜାନାଦ୍ ସାୟେ, ଆସାମ୍ ଇଶ୍ୱର୍ତେ ୱେର୍ରେତ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆୟ୍ୟ, ମାତର୍ ନିଜେତ୍ ବିବେକ୍ତାଦ୍ ଦଂସତାଗାଙ୍କ୍ ରକ୍ଷା ପାଏମ୍ ଆଦ୍ଦାନ୍ ସେଙ୍ଗେ ।
ନାନ୍ ପୁନ୍ଦ୍ତାନ୍ ନୁ ପ୍ରବୁ ଜିସୁନାଗାଙ୍କ୍ ନିର୍ଦେଶ୍ ପାଏମ୍ ଆସ୍ କେତୁତାନ୍, ବାତ୍ବା କାଦି କାରାପ୍ ଆୟ୍ୟ । ଯଦି ବେନ ବାତ୍ଆଇ କାଦିତିଙ୍କ୍ କାରାପ୍ ଇଞ୍ଜ ବିଶ୍ୱାସ୍ ମାଡ଼ିତନ୍, ଅନ୍ ସେଙ୍ଗେ ଆଦ୍ କାରାପ୍ ଆଦ୍ତେ ।
ସାର୍ରେତଡ଼୍କ୍ ଇଦ୍ ସାତ୍ ପୁନଡ଼୍; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ ବେସ୍କ୍ତୁଡ଼୍ ନାରୁଡ଼୍ ଇଞ୍ଜେକ୍ଆନା ଦେୟାକ୍ ମିନ୍ଦେ ଇଞ୍ଜ ଆଲ୍ସି ଦେୟାକିନ୍ ପାର୍ସାଦ୍ ତିନ୍ଦୁତଡ୍, ମେଣ୍ଡେ ତାମାୱ୍ ବିବେକ୍ ଦୁର୍ବଲ୍ ମାନ୍ଦାନ୍କେ ଅପବିତ୍ର ଆତା ।
ଇଶ୍ୱର୍ ବାତେ ତିଆର୍ ମାଡ଼ିମିନ୍ଦେନ୍, ଆଦ୍ ସାରେ ସାୟେ, ଆଗାଙ୍କ୍ ବେଦିଙ୍କ୍ବା ପାସ୍କାଙ୍କ୍ ପାର୍ଦାଙ୍କ୍ ଆୟ । ଅଂକିଙ୍କ୍ ଦନ୍ୟବାଦ୍ ମାଡ଼ି ଅନାଦ୍ ସାରେ ଦାନତିଙ୍କ୍ ସାରେ କୃତଜ୍ଞା ତଡ଼୍ ଗ୍ରହନ୍ ମାଡ଼ାନ୍ ଉଚିତ୍ ।
ପବିତ୍ର ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ସାର୍ରେ ସାୟେ; ବାତେଙ୍କ୍ ଇତ୍କେ କୁଲାଙ୍ଗାର୍ ନୁ ଅବିଶ୍ୱାସୀ ନାରୁଡ଼୍ ସେଙ୍ଗେ ବାଆତେବା ବିଷୟ୍ ସାୟେ ଆୟ୍ୟ, ଆଦିଙ୍କ୍ ଅଡ଼ାଦ୍ ମନ୍ ନୁ ଚିନ୍ତେ ରେଣ୍ଡ୍ ଆସ୍ସ କୁଲାଙ୍ଗାର୍ ।