2 A tɔa: «Ha ma le, ma wan-gɔn kita dungɔ se ang. A yu ke Sɔ na, nɛ a ing sulo tɛ ma wi ndang na.
Nɛ ma nagula ang fin ha le ɛngi. Swe fɛt, a nɛa ha pɛ wan-gɔn kita nɛ tɔa: ‹Mɛ gɔn nzeng kita ha soko mi hinɛ ngana pɔm!›
Ngimɔ nɛzikoa wan-gɔn kita kafa, ma, nɛ kpogioa a tɔa ha sila wa: ‹Ngase mi yu ke Sɔ na, nɛ mi ing sulo tɛ wi na,
Mɛgi wan-fɔ tɔa: ‹Mi bede mɛng? Mi betomsi bewei pɔm ka mi ngoya gdang. Mana mbwa beyu ke wa.›
Tazu ɔ agba nɛ hio bafa ɔ mɔ multɛ. Mbwa bandulsi ɔ, nɛ ɔ baa mbwa nɛ zioa. Tuka mɔ dung mɛgi, lɛma ka lɛm nde, ɔ ahil nɛ mɛndi ha si Bafa ɔ mɔ sɔtɛ tuka nde, ɔ adung nɛ zutunɔ.