17 နောက်ဆုံးနှိုက် သူ့အသိစိတ် ဝင်လာပင်း ‘တို့ဖအိုင်မှ အလုပ်သမားများဟ ဝလင်စွာ စားရယွေ့၊ ငါဟ ဟေနေရာနှိုက် ရမ်းဆာ့ ငတ်ပြတ် နေရပါအယ်။
သူဟ ဝက်များစားနေလဲ့ ပဲတောင့်များဖြင့် မိမိဖိုက်ဟို ဖြေ့ရန် တောင့်တခဲ့အယ်၊ အဲလိုလဲ စသူဟမျှ သူ့ဟို စားစရာမပေးခဲ့ချေ။
မရဏာနိုင်ငံတွင် နာကျင်မှုဝေဒနာဟို ရမ်းဆာ့ခံရသဖြင့် မျော်ကျေ့လိုက်သောအခါ အာဗြဟံနဲ့အတူ သူ့ရဲ့ နဘေးတွင် လာဇရုဟို မျော်အယ်။
လူများလို့ဟ အေးအဖြစ်အပျက်ဟို ကျေ့ဖို့ ထွက်လာခဲ့ကြအယ်၊ ယေရှုဆေဟို သူလို့ရောက်သောအခါ နတ်ဆိုးထွက်ပင်း အဝတ်ဝတ်ယွေ့ ယေရှုရဲ့ ခြေထောက်နားမှာ အကောင်းအတိုင်း ထိန်နေလဲ့သူဟို မျော်လျှင် သူလို့အားလုံးဟ ကြောက်ကြအယ်။
အဲအခါ ပေတရုဟ သူနှိုက် ပစာဖြစ်တာဟို သတိ ပြန်ဝင်လာယွေ့ “သခင်ဘုရားဟ မိမိရဲ့ ခေါန်းခင်တမန်ဟို စေလွှတ်ယွေ့ ငါ့ဟို ဟေရုဒ်ရဲ့ လက်မှလည်းကောင်း၊ ယုဒအမျိုးသားလို့ရဲ့ မျှော်လင့်သမျှသော အရာအားလုံးမှလည်းကောင်း ငါ့ဟို ကယ်နုတ်တာဟို အခု ငါ အမန်တကယ် သိပီ” ဟု ဆိုအယ်။
လူလို့ဟ အဲစကားဟို ကြားသောအခါ သူလို့ဟ ရမ်းဆာ့ပင် စိတ်ပူပင်သောက ရောက်ကြလျက် ပေတရုနဲ့ အခြား တမန်တော်လို့အား “ညီအကိုလို့၊ ငါလို့ စလိုပြုရမလုန်း” ဟု မေးမြန်းကြအယ်။
အကျောန်းမှာ ထင်ဆှားသော ပစာအရာမဆို ဆှင်းလင်းယွေ့ အလင်း ဖြစ်လာလိမ့်မယ်။ အဲလိုမို့ “အိပ်မွေနေသောသူ၊ ထလော့ အားပင်း သေခြင်းမှ ထမြောက်လော့၊ အားပင်း ခရစ်တော်ဟ နင့်အပေါ်နှိုက် ထွန်းလင်းလိမ့်မယ်” ဟု ဆိုအယ်။