59 အဲအခါ သူလို့ဟ ယေရှုဟို ပစ်ရန် ကျောက်ခလုံးဟို ကောက်ယူကြအယ်၊ အဲလိုလဲ ယေရှုဟ တိမ်းဆှောင်ယွေ့ ဗိမာန်တော်မှ ထွက်သွားလေအယ်။
အဲပင်းရင် ဖာရိရှဲလို့ဟ ထွက်သွားကြပင်း ယေရှုဟို သတ်ရန် ကြံစည်တိုင်ပင်ကြအယ်။
အဲပင်းရင် သူလို့ မျက်စေ့ ပွင့်လာကြသဖြင့် ကိုယ်တော်မှန်း သိကြအယ်၊ အဲလိုလဲ ကိုယ်တော်ဟ သူလို့ဆေ့မှ ကွယ်ပျောက် သွားလေအယ်။
အဲကျောန့် ယေရှုဟ ယုဒပြေတွင် ထင်ဆှားစွာ မသွားလာတော့ဘဲ၊ အေးအရပ်မှ ထွက်ယွေ့ တောကန္တာရနဲ့နီးသော ဧဖရိမ် နာမယ်ဆိသောမြို့ဟို ကြွပင်း တဘဲ့တော်လို့နဲ့အတူ နေအယ်။
တဘဲ့တော်လို့ဟ “ဆရာ၊ ယုဒလူလို့ဟ ကိုယ်တော်အား မကြာခင်ဟပင် ခဲနဲ့ ပစ်ရန် ကြိုးစားကြအယ်၊ အေးအရပ်ဟို တဖန်သွားအုံးမယ်လော” ဟု ဆှောက်ကြအယ်။
နင်လို့ဟ အလင်းရဲ့လူပဲ့သငယ်များဖြစ်စေရန် နင်လို့နှိုက် အလင်းဆိစဉ်အခါ အလင်းဟို ယုံကြည်ကြလော့” ဟု မိန့်လေအယ်။ အေးလိုမိန့်ပင်းမှ ယေရှုဟ ထွက်ကြွယွေ့ အေးသူလို့ဟို တိမ်းဆှောင်လျက် နေလေအယ်။
ပိလတ်မင်းဟလည်း “နင်လို့ တတ်တိုင်း သူ့အား ခေါ်သွားယွေ့ နင်လို့ရဲ့ကိုယ်ပိုင် ပညတ်တရားအတိုင်း စီရင်ကြလော” ဟု ဆိုအယ်။ ယုဒလူလို့ဟလည်း “ငါလို့နှိုက် စသူ့ဟိုမျှ သေဒဏ်ပေးပိုင်ခွင့် မဆိပါ” ဟု ပြောအယ်။
အဲလိုလဲ ကျန်းမာလာသောသူသည် ယေရှုဟ စသူဖြစ်တယ်ဆိုတာဟို မသိ၊ အကျောန်းမှာ အဲအရပ်နှိုက် လူအများဆိယွေ့ ယေရှုဟ မထင်မဆှား ထွက်သွားအယ်။
ယေရှုဟ လမ်းဆှောက်ယွေ့ သွားစဉ် အမေ့ဖိုက်ထဲဟ မျက်စေ့ကန်းသော သူတယောက်ဟို မျော်လေအယ်။
အဲသူလို့ဟ ကျယ်စွာ ဟစ်အော်လျက် မိမိလို့ရဲ့ နားများဟို လက်နဲ့ပိတ်ပင်း သူ့ဆေဟို တရှိန်ထိုးပြေးကာ၊