32 ‘ငါဟ နင့်ဖိုးဖေးလို့ရဲ့ ဘုရား၊ အာဗြဟံ၊ ဣဇက်၊ ယာကုပ်လို့ရဲ့ ဘုရား ဖြစ်အယ်’ ဟု ထာဝရဘုရားရဲ့ အသံတော်ဟို ကြားရအယ်။ မောရှေဟ တုန်လှုပ်လျက် မကျေ့ရဲဘဲ နေအယ်။
အဲအသံဟို တဘဲ့တော်လို့ ကြားသောအခါ ရမ်းဆာ့ ကြောက်လန့်ပင်း သူလို့ မျက်နှာဟို မြေကြီးပေါ်မှာ အပ်ထားကြအယ်။
‘ငါဟ အာဗြဟံရဲ့ဘုရား၊ ဣဇက်ရဲ့ဘုရား၊ ယာကုပ်ရဲ့ဘုရား ဖြစ်အယ်’ ဘုရားသခင်ဟ သေသောသူလို့ရဲ့ ဘုရား မဟုတ်ဘဲ အသက်ဆှင်သော သူလို့ရဲ့ ဘုရား ဖြစ်အယ်” ဟု မိန့်အယ်။
ယေရှုအား စသူမျှ အဖြေ မပေးနိန်ကြ၊ အေးနေ့မှ စယွေ့ စသူမျှ ယေရှုအား နောက်ထပ် မမေးမြန်းဝံ့တော့ပေ။
ရှိမုန် ပေတရုဟ ဖြစ်ပျက်ခဲ့လဲ့အရာဟို မျော်သောအခါ ယေရှု ဆေ့မှာ ဒူးထောက်ပျပ်ဝပ်လျက် “သခင်၊ ငါဟ အပစ်သား ဖြစ်အယ်၊ ငါဆေမှ ထွက်သွားမန့်” ဟု ပြန်ပြောအယ်။
အာဗြဟံရဲ့ ဘုရား၊ ဣဇက်နဲ့ ယာကုပ်လို့ရဲ့ ဘုရား၊ ငါလို့ ဖိုးဖေးများရဲ့ ဘုရားဟ မိမိရဲ့ အစေခံ ယေရှုဟို ဘုန်းတော် ထင်ဆှားစေပီ။ အဲလိုလဲ နင်လို့ဟ အဲအဆှင်ဟို ရန်သူလက်ဟို အပ်လိုက်ယွေ့ အဲအဆှင်ဟို လွတ်ငြိမ်းချမ်းသာ ခွင့်ပေးရန် ဆုံးဖြတ်ထားသော ပိလတ်မင်း ဆေ့တွင် ငြင်းပယ်ခဲ့ကြအယ်။
အဲအရာဟို မျော်သောအခါ၊ မောရှေဟ ရမ်းဆာ့ အံ့ဩသဖြင့် ၎င်းဟို ကျေ့ရန် အနီးဟို တိုးလိုက်ရာ၊
အေးအစား သူလို့ဟ အထက်ခေါန်းခင်နှိုက် ဆိလဲ့ပြေတည်းဟူသော သာယွေ့ မြတ်သောပြေဟို ရမ်းဆာ့ တောင့်တနေကြအယ်။ အဲကျောန့် ဘုရားသခင်ဟ သူလို့ရဲ့ ဘုရားဟု ခေါ်ခြင်းခံရတာဟို ဆှက်ဝူး၊ ပစာကို့ ကိုယ်တော်ဟ သူလို့အတွက် မြို့ဟို ပြင်ဆင်ထားအယ်။
ငါဟ အဲသူဟို မျော်ရသောအခါ သူရဲ့ ခြေရင်းနှိုက် လဲကျယွေ့ လူသေလို ဖြစ်အယ်။ အဲအခါ သူဟ ငါ့အပေါ်နှိုက် သူရဲ့ လက်ယာလက်ဟို တင်လျက် “မကြောက်နဲ့၊ ငါဟ ဦးရင်ဆုံးနဲ့ နောက်ဆုံး ဖြစ်အယ်။