11 ငါဟ လူပဲ့ဖြစ်စဉ်အခါ လူပဲ့လို စကားပြောအယ်။ လူပဲ့လို စိတ်ထင်အယ်။ လူပဲ့လို ကြံစည်အယ်။ အားပေမဲ့ အသက်ကြီးသောအခါနှိုက် လူပဲ့ရဲ့ အကျင့်များဟို ငါပယ်ဆှားအယ်။
တဘဲ့တော်လို့ဟ “ငါလို့ မုန့် မယူလာခဲ့သောကျောန့် ဖြစ်အယ်” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုလျက် နေကြအယ်။
အားပေမဲ့ စုံလင်ခြင်းသို့ ရောက်သောအခါနှိုက် မစုံလင်သော အရာလို့ဟ ကွယ်ပျောက်ကြလိမ့်မယ်။
အခုတွင် ငါလို့ဟ မန်အားဖြင့် ရိပ်မိလျက်သာ နေကြအယ်။ အဲအခါနှိုက် မျက်ဝါးထင်ထင် မျော်ရကြလိမ့်မယ်။ အခုတွင် ငါဟ စုံလင်စွာ မသိမမျော်ရ၊ အဲအခါနှိုက် ဘုရားသခင်ဟ ငါ့ဟို စုံလင်စွာ သိသလို ငါဟ စုံလင်စွာ သိရလိမ့်မယ်။
ညီအကို မောင်နှမလို့၊ နင်လို့ဟ စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုတွင် လူပဲ့သငယ်များလို မဖြစ်ကြနဲ့။ မတရားသောအမှုနှိုက် လူပဲ့သငယ်များလို ဖြစ်ကြလော့။ အားပေမဲ့ စဉ်းစားဆင်ခြင်မှုတွင်မူ အသက်ရွယ် ရင့်ကျက်သူများ ဖြစ်ကြလော့။
အဲလိုလဲ အခုမှာ ဆက်လက်ယွေ့ သူ့အဖရဲ့ ပိုင်ဆိုင်မှုကို လက်ခံမဲ့ အောင်နီငယ်ဟ အရာအားလုံးကို အမန်တကယ် ပိုင်ဆိုင်သော်လည်း ငယ်စဉ်ကပင် ကျွန်လိုမျိုး ဆက်ဆံခံရအယ်။