11 “ମୁଁୟ୍ ତକେ କଃଉଁଲେ, ଉଟ୍ ତର୍ କଃଟ୍ ବୟ୍ ଗଃରେ ଜାଆ !”
11 “ମୁଇ ତକେ କ୍ମ୍ଲେ, ଉଟ୍, ନିଜାର୍ ଟାଟିଦ୍ରି ତର୍ ଗ୍ରେ ବାରିଯା।”
ଜିସୁ ତାର୍ ଉହ୍ରେ ଦଃୟା ଦଃକାୟ୍ଲା ଆର୍ ଆତ୍ ଲାମାୟ୍ ତାକ୍ ଚୁୟ୍କଃରି କୟ୍ଲା, “ମୁଁୟ୍ ମଃନ୍ କଃରୁଲେ ତୁୟ୍ ଉଜ୍ ଅଃଉ !”
ମଃତର୍ ହୁର୍ତିବି ଉହ୍ରେ ହାହ୍ କେମା କଃର୍ତା ଅଃଦିକାର୍ ନଃରାର୍ ହୟ୍ସି ଜେ ମୁଁୟ୍, ମର୍ ଅଃଦିକାର୍ ଆଚେ, ଇରି ଜଃନ୍କଃରି ତୁମି ଜାଣୁ ହାରାସ୍ ।” ଇତାକ୍ ଏକ୍ଅଃଙ୍ଗି ରଗିକ୍ ଜିସୁ ଇ କଃତା କୟ୍ଲା,
ଜିସୁ କୟ୍ଲା ଦାହ୍ରେ କଃଟ୍ ବୟ୍ ସଃବୁ ଲକାର୍ ମୁୟେ ସେମାନାୟ୍ ବାରାୟ୍ ଗଃଲା । ଇରି ସବୁ ଲକ୍ମଃନ୍ ଦଃକି କାବା ଅୟ୍ଲାୟ୍ ଆର୍ ଇସ୍ୱରାର୍ ଗୁଣ୍ ଗାୟ୍ଲାୟ୍ ଆର୍ କୟ୍ଲାୟ୍, “ଅଃମି କଃବେହେଁ ଅଃନ୍କାର୍ ଦଃକି ନଃରିଲୁ ।”
ଇସ୍ୱରାର୍ ଆତ୍ମା ହଃକା ଜିବନ୍ ଦେଉଁ ହାରେ । ନଃରାର୍ ଗଃଗାଳ୍ ତଃୟ୍ର୍ ସଃକ୍ତି କାୟ୍ରି ହେଁ କଃରୁ ନାହାରେ । ଇସ୍ୱରାର୍ ସେ ଜିବନ୍ ଦେତା ଆତ୍ମାକେ ତୁମିମଃନ୍ ଜଃନ୍କଃରି ଜାଣୁ ହାରାସ୍, ସେତାର୍ ଗିନେ ମୁୟ୍ ଇ ସଃବୁ କଃତା କୟ୍ଲେ ।