6 ଇସ୍ୱର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ହଃଟାୟ୍ଲା ଗଟ୍ଲକ୍ ଆୟ୍ଲା, ତାର୍ ନାଉଁ ଜହନ୍ ।
6 ଇଶ୍ଵରାର୍ ଲ୍ଗେ ହ୍ଣି ହ୍ଟାଇଲା ଏକ୍ଲା ନ୍ର୍ ମାନାଇ ଆଇଲା। ତାର୍ ନାଉଁ ଯୋହନ୍।
ଜୁୟ୍ ଜହନାର୍ କଃତା ସାସ୍ତରେ ଲେକାଆଚେ, ‘ଇସ୍ୱର୍ କୟ୍ଲା, ମୁଁୟ୍ ମର୍ କବୁର୍ କାରିଆକ୍ ତର୍ ଆଗ୍ତୁ ହଃଟାଉଁଲେ, ସେ ଆଗ୍ତୁ ଜାୟ୍ ତର୍ ଗିନେ ବାଟ ତିଆର୍ କଃରେଦ୍ ।’
ଜହନ୍ ବାପ୍ତିସମ୍ ଦେତା ଅଃଦିକାର୍ କାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ହାୟ୍ରିଲା ? ସଃର୍ଗେ ହୁଣି କି ମାନାୟ୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ?” ସେତାକ୍ ସେମଃନ୍ ତାକାର୍ ତାକାର୍ ବିତ୍ରେ କଃଉଆକଇ ଅୟଃଲାୟ୍, ଆର୍ କଃଉଁକେ ଦଃର୍ଲାୟ୍, “ଜଦି ସଃର୍ଗେ ହୁଣି ବଃଲି କଃଉନ୍ଦ୍, ତଃବେ ସେ ଅଃମିକ୍ କୟ୍ଦ୍, ‘ତଃବେ ତୁମିମଃନ୍ କାୟ୍ତାକ୍ ଜହନ୍କେ ବିସ୍ୱାସ୍ ନଃକେଲାସ୍ ?’
ମଃତର୍ ଦୁତ୍ ତାକ୍ କୟ୍ଲା, “ଜିକରିଅ, ଡିର୍ ନାୟ୍, କାୟ୍ତାକ୍ବଃଲେକ୍ ତର୍ ପାର୍ତନା ଇସ୍ୱର୍ ସୁଣି ଆଚେ, ଆର୍ ତର୍ ଡକୁର୍ଦି ଏଲିସାବେତ୍ ତର୍ ଗିନେ ଗଟେକ୍ ହିଲା ଜଃଲମ୍ କଃରେଦ୍, ଆର୍ ତୁୟ୍ ତାର୍ ନାଉଁ ଜହନ୍ ସଃଙ୍ଗାଉସି ।
“ଆର୍ ଏ ମର୍ ହିଲା, ତୁୟ୍ ସଃବ୍କେ ଉଟ୍ୟା ଇସ୍ୱରାର୍ ଗଟେକ୍ ବାବ୍ବାଦି ବଃଲି ଡାକେ ହୁଟ୍ସି, ତୁୟ୍ ମାପ୍ରୁର୍ ଗଟେକ୍ ଆଗ୍ତୁର୍ କବୁର୍କାରିଆ ହର୍, ତାର୍ ଗିନେ ତାର୍ ବାଟ ତିଆର୍ କଃର୍ସି ।
ମୁୟ୍ ହେଁ ତାକେ ଜାଣି ନଃରିଲେ ମଃତର୍ ମାପ୍ରୁ ମକେ ହାଣାୟ୍ ବାପ୍ତିସମ୍ ଦେଉଁକ୍ ହଃଟାୟ୍ଲା, ସେ କୟ୍ରିଲା, ‘ତୁୟ୍ ଗଟ୍ ମାନାୟ୍ର୍ ଉହ୍ରେ ଆତ୍ମା ଆସି ବଃସ୍ତାର୍ ଦଃକ୍ସି, ସେ ହଃକା ସେ ଲକ୍ ଜେ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାୟ୍ ବାପ୍ତିସମ୍ ଦଃୟ୍ଦ୍ ।’
“ମୁୟ୍ କ୍ରିସ୍ଟ ନାୟ୍, ତାର୍ ଆଗାଳି ହଟାୟ୍ଲାର୍ ଆସିଆଚି, ମୁୟ୍ ଇରି କୟ୍ରିଲେ । ତୁମିମଃନ୍ ନିଜେ ସେ ସାକି ।
ଜିସୁ ତାର୍ କାମ୍ ଆରୁମ୍ କଃର୍ତା ହୁର୍ବେ ଜହନ୍ ସଃବୁ ଇସ୍ରାଏଲ୍ ଲକାର୍ ଚଃମେ ହଃର୍ତୁ ମଃନ୍ ବାଦ୍ଲାଉତା ବାପ୍ତିସମ୍ ପର୍ଚାର୍ କଃରି ରିଲା ।